Ο Βαγγέλης υποδύεται τον Γιώργο.

O κ. Βενιζέλος οικειοθελώς, αυτοβούλως και με πλήρη συνείδηση επέλεξε να καταθέσει το πολιτικό του κεφάλαιο (κατά τα λεγόμενα του) για τη σωτηρία της χώρας. Ήδη μεσα σε τρείς μήνες το εξάντλησε. Ο κοινός και στοιχειώδης πολιτικός νούς το ανέμενε, το είχε προεξοφλήσει.
 Το αναπάντεχο, στην περίπτωση του κ. Βενιζέλου είναι η εξάντληση της ευφυϊας του. Οι συνεχείς αναφορές του σε άδικα και σκληρά μέτρα, οι κυνικά επαναλαμβανόμενες

διαπιστώσεις για την κακή λειτουργία της κρατικής μηχανής και η υποκρυπτόμενη διάθεση του να διαχωρίσει την κυβερνητική θητεία σε προ και μετα-βενιζελική περίοδο, αποτελούν τις αποδείξεις αδυναμίας έμπνευσης, υλοποίησης και  διαχείρισης μιας πολιτικής Εθνικής Επιβίωσης.

 
 Οι γενικόλογες διακηρύξεις και η απουσία αποτελεσμάτων δεν συγκινούν και δεν πείθουν. Η όλη συμπεριφορά του δείχνει έναν "εγκλωβισμένο" άνθρωπο. Η ταύτιση του με τον κ. Παπανδρέου, πολύ πιο πρίν απο τη πρώτη υπουργοποίηση του, ευνούχισε κάθε προοπτική ουσιαστικής αναγέννησης του Πασοκ, του κεντροαριστερού χώρου και της σοσιαλδημοκρατίας.

 
 Προφανώς όλα τούτα του είναι αδιάφορα και αρκείται στον ρόλο του "πρωθυπουργεύοντα"  αντιπροέδρου. Ο κ. Βενιζέλος , για μία ακόμα φορά, υποτιμά τον κ. Παπανδρέου, κυριαρχείται απο την αυταπάτη μιας μελλοντικής επικράτησης του στο Πασοκ. Του διαφεύγουν δυό απλά πράγματα. Πρώτον, το Πασοκ έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό του κύκλο και έχει απωλέσει το χαρακτήρα του κόμματος εξουσίας και δεύτερον το μόρφωμα που θα παραμείνει ως Πασοκ θα είναι πάντα ιδιοκτησία της Οικογένειας.

 
 Ο κ. Βενιζέλος θα απολαμβάνει την μοναξιά του, που την επιδίωξε όταν αρνήθηκε την υποστήριξη δημιουργικών και υγειών πολιτικών δυνάμεων που "έβλεπαν" πέραν του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Επέλεξε πολιτικές συμπεριφορές "Παπανδρεϊκού" τύπου και κατόρθωσε να καταστεί προσωρινός και αναλώσιμος. υπερπασοκ