Ψηφίζω ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. γιατί:
1. Είμαι οργισμένος και οργισμένη με την κυβέρνηση, για όσους και όσα μας στερούν τη ζωή και το μέλλον, μας αναγκάζουν να επιζούμε και μας απαγορεύουν να ζούμε. Είμαι θυμωμένος εναντίον όσων κατάφεραν να ρίξουν τα βάρη της αθεράπευτης και πρωτοφανέρωτης από το 1930 κρίσης του συστήματος που πειθήνια υπηρετούν, στις πλάτες μας. Θέλω να αντιπροτείνω στο αναίσχυντο κατεστημένο των ελληνικών ΜΜΕ που εξολοθρεύουν την αλήθεια, την δύναμη της ελεύθερης σκέψης και της συνειδητά έντιμης στάσης. Δεν αρκούμαι, όμως, σε ένα γενικόλογο και τελικά αδιέξοδο όχι. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, υπάρχει ανάγκη να μιλήσουμε ανοιχτά για την «κοινωνία των ανθρώπων» τις αξίες και τα ιδανικά της. Γιατί μια τέτοια κοινωνία πρέπει και μπορεί να υπάρξει απαλλαγμένη από τα δεσμά της ΕΕ και του ευρώ, την ληστρική κυριαρχία της χειρότερης αστικής τάξης της Ευρώπης, της ελληνικής, πάντοτε πρόθυμης υπηρέτριας του διεθνούς κεφαλαίου για την από κοινού, αποτελεσματικότερη κλοπή του κοινωνικού πλούτου που εμείς παράγουμε. Γιατί μόνο έτσι μπορώ να ελπίζω ότι στο τέλος οι εργαζόμενοι θα δικαιωθούμε, ότι θα πάψουμε να φοβόμαστε όλα όσα γίνονται δήθεν για μάς, αλλά χωρίς και ενάντια σ’ εμάς.
2. Θέλω να εκπροσωπηθεί και στην Ευρωβουλή το ρεύμα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και της εξόδου από τη φυλακή του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που σταθερά, ασυμβίβαστα και καθημερινά στρέφεται κατά της λαομίσητης κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και προσπαθεί να συμβάλει ενωτικά στην συγκρότηση ενός νέου πολιτικού εργατικού κινήματος και μιας άλλης Αριστεράς στον τόπο. Δεν έχω αυταπάτες για τις δυνατότητες και τα όρια του κοινοβουλευτικού δρόμου, αλλά η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. μπορεί με τις διεθνιστικές εργατικές θέσεις της να αντικρούει τα σχέδια του απατηλού ευρωμονόδρομου και να διασφαλίζει ότι θα μαθαίνει ο λαός από πρώτο χέρι όσα μεθοδεύονται μυστικά εις βάρος του. Ν’ αποκαλύπτει χειροπιαστά ότι η ΕΕ ποτέ δεν θ’ αλλάξει προς όφελος των λαών, θα είναι πάντα ιμπεριαλιστική, θα επεμβαίνει με όποιον τρόπο θέλουν οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις που την στηρίζουν. Αυτό το έχουν αποδείξει και οι πρόσφατες επεμβάσεις της στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και στην Ουκρανία, όπου στήριξε τους νεοφασίστες. Γιατί η ΕΕ έχει δύο επιλογές: ή θα γίνεται όλο και πιο αυταρχική και αντιλαϊκή για να επιβιώσει ή θα διαλυθεί. Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή του διεθνιστικού αγώνα για την ματαίωση της προετοιμαζόμενης Συμφωνίας ΕΕ και ΗΠΑ, που δίνει την δυνατότητα στις πολυεθνικές να σύρουν σε διεθνή δικαστήρια κυβερνήσεις χωρών που ψηφίζουν νόμους ενάντια στα συμφέροντα τους, όπως π.χ. αυξήσεις των μισθών και μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, να διεκδικούν αποζημιώσεις όταν σημειώνονται απεργίες και «κοινωνικές αναταραχές» και να συρρικνώνουν την ελευθερία στη χρήση του ίντερνετ.
3. Φιλοδοξώ η επόμενη μέρα των εκλογών να βρει τα κινήματα των εργαζομένων και των ανέργων, της νεολαίας και των μεταναστών σε καλύτερη θέση. Για να ξεκινήσει ένας νέος και πιο αποφασιστικός γύρος οργανωμένων πολιτικών αγώνων κατά της κυβέρνησης και της πολιτικής της, για την άμεση διαγραφή του χιλιοπληρωμένου χρέους, την κατάργηση των τροϊκανών Μνημονίων, όλων των νόμων που τα εφαρμόζουν, των υποδουλωτικών Δανειακών Συμβάσεων. Για να σταματήσουν να δανείζουν τη ζωή και τα όνειρά μας στα αρπακτικά των τραπεζών και τους τοκογλύφους. Για να συντριβούν οι ανάλγητες κυβερνήσεις που υπηρετούν με το αποκρουστικό σύστημα εξουσίας τους τα μνημόνια και την ΕΕ. Για να σταματήσει πια η επίθεση στα στοιχειώδη δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα από τη Νέα Δημοκρατία και τον κρυφό συνομιλητή της την ναζιστική Χρυσή Αυγή. Για να πάψει το θρασύτατο ΠΑΣΟΚ και το εξωραϊσμένο θολό παρα-Ποτάμι του να μας ζητούν τον λόγο για τις δικές τους ευθύνες για την ταπείνωση του λαού μας.
4. Αναγνωρίζω στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. μια ασυμβίβαστη δύναμη, με συνεπή και ενωτική παρουσία, σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες. Που στρέφεται σταθερά ενάντια στην κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, γενικά στον ταξικό εχθρό, απεχθάνεται τον ενδοαριστερό εμφύλιο και προσπερνάει την υστερική στάση εναντίον της εκείνων που θεωρούν την υπόθεση της Αριστεράς φέουδό τους. Γιατί τα μέλη της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. είναι κομμάτι του καθημερινού αγώνα για την αξιοπρεπή ζωή του άνεργου, του απολυμένου με εντολές της τρόικας, του άστεγου, του χαλυβουργού, του δάσκαλου, του εργαζόμενου στα λεωφορεία και το μετρό, του μετανάστη, του κατοίκου της Κερατέας και των Σκουριών, του μισθωτού γιατρού, του νέου που δουλεύει σε συνθήκες γαλέρας, του φοιτητή που βλέπει τα Πανεπιστήμια να μεταλλάσσονται σε αυταρχικά, χειραγωγημένα από επιχειρήσεις κέντρα απόκτησης δεξιοτήτων και του νέου επιστήμονα που πρέπει να μεταναστεύσει για να βρει δουλειά. Βλέπω στα ψηφοδέλτιά της πρωτοπόρους και ασυμβίβαστους αγωνιστές, χωρίς εξαρτήσεις από το σύστημα εξουσίας, που αντιστέκονται στα σχέδια κυβέρνησης και κεφαλαίου, σε χώρους δουλειάς και γειτονιές. Είναι μαχητικοί διεκδικητές των δικαιωμάτων όλων μας για να μη γίνουν τα σχολεία στρατώνες της αμάθειας, τα νοσοκομεία αποθήκες των φτωχών ασθενών, οι χώροι εργασίας στρατόπεδα ειλωτείας, οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι αθύρματα των τραπεζών και η Ελλάδα ένας ρημαγμένος και πουλημένος τόπος χωρίς ανάσα για τους πολίτες της.
5. Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. δεν αρκεί μόνη της για να ανατρέψει την κανιβαλική επίθεση και να ανοίξει μια νέα σελίδα. Γι’ αυτό, θέλω να ενισχύσω την πρότασή της για τη συγκρότηση μέσα στο κίνημα – ανοιχτά, δημοκρατικά, σε κάθε τόπο δουλειάς, κατοικίας και σπουδών– ενός πλατιού μετώπου ρήξης και ανατροπής, πρώτα απ’ όλα με αγωνιστές και πρωτοβουλίες που κινούνται σε αντιΕΕ, αντιδιαχειριστική, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, μα και ευρύτερα με όσους συναντιόμαστε στους δρόμους του αγώνα ανεξάρτητα με το τι ψηφίζουν. Θέλω επίσης να πω ένα μεγάλο «Ναι» στην προσπάθειά της για συμπόρευση όλων των πολιτικών δυνάμεων και κοινωνικοπολιτικων συλλογικοτήτων που θέλουν να υψώσουν την σημαία μιας ανεξάρτητης, νέας και άλλης Αριστεράς για την μαχητική υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων για ψωμί, δουλειά, υγεία, παιδεία, ελευθερία, με θέσεις πραγματικά αντιΕΕ και αντισυστημικές. Μια Αριστερά που δεν θα γίνεται το αριστερό συμπληρωματικό άλλοθι του ΣΥΡΙΖΑ.
6. Αρνούμαι την υποταγή στα ψευτοδιλήμματα των καλπονοθευτικών εκλογικών νόμων, του «μη χείρον βέλτιστον» και τον ευρωδογματισμό που κρατούν διαρκώς εγκλωβισμένους τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Αρνούμαι τους άθλιους αντιαριστερούς εκβιασμούς περί χαμένης ψήφου, που δυστυχώς αναπαράγονται σήμερα από κόμματα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς. Αποστρέφομαι την ιδέα της διαχείρισης του συστήματος αφού ο καπιταλισμός δεν μπορεί ποτέ να γίνει ανθρώπινος. Δεν έχω καμία διάθεση να γίνομαι συνένοχος στο παραμύθι για την δυνατότητα αλλαγής πορείας της κοινωνίας εντός της ΕΕ και του ευρώ και γενικά εντός του συστημικού πλαισίου και δεν θέλω ποτέ μου να ξαναδώ ένα τεράστιο και πολύτιμο αγωνιστικό ριζοσπαστικό δυναμικό να αλέθεται στις μυλόπετρες του συμβιβασμού και τελικά της υποταγής.
7. Δεν αναθέτω την πολιτική μου δράση σε κάποιο κόμμα, όσο αριστερό κι αν δηλώνει. Δεν μεταθέτω την αλλαγή των συσχετισμών σε μια μακρινή προοπτική, μιας απροσδιόριστης λαϊκής εξουσίας. Για να πιστέψει ο λαός στην δύναμή του, να πλουτίσει την πείρα του και ανακτήσει τα λεηλατημένα δικαιώματά του αντιστέκομαι και δημιουργώ με όλους μας καθημερινά ρωγμές και κλονισμούς στο μαύρο μέτωπο και την πολιτική του με στόχο την ανατροπή του από τα κάτω και από τα αριστερά. Οι προσδοκίες μας στοχεύουν πάντα στην επαναστατική κατάργηση του ανήλεου συστήματος που ζούμε και την δημιουργία μιας κοινωνίας της εργατικής δημοκρατίας, χωρίς εκμεταλλευτές, με δίκαιη κατανομή του κοινωνικού πλούτου σε αυτούς που τον δημιουργούν. Αυτό προϋποθέτει την απαλλαγή από όλους και όλα εκείνα που χρησιμοποιούν την δύναμη του καθενός μας για να την αχρηστεύσουν και να δυναμώσουν τα κέρδη τους ακόμη και αν χρειαστεί να κηρύξουν πολέμους, να ενισχύσουν τον αυταρχισμό και ολοκληρωτισμό, να επαναφέρουν τον σκοταδισμό του Μεσαίωνα στην εποχή μας.
8. Γιατί δεν θέλω μια κοινωνία δουλοπαροικία. Μας προτείνουν την ελευθερία τού να υπακούμε στο ΔΝΤ, την Παγκόσμια και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, το ΝΑΤΟ, την τρόικα και ό,τι άλλο εφεύρουν. Θέλουν να μας πείσουν ότι η δική τους ελευθερία είναι και δική μας. Η πολιτική ελευθερία όμως προϋποθέτει την απαλλαγή μας από τις υπερεθνικές πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές εξουσίες. Είμαστε πλέον αναγκασμένοι να την διεκδικήσουμε για να μην είμαστε πια η ηχώ ξένων φωνών ούτε η σκιά άλλων σωμάτων.
1. Είμαι οργισμένος και οργισμένη με την κυβέρνηση, για όσους και όσα μας στερούν τη ζωή και το μέλλον, μας αναγκάζουν να επιζούμε και μας απαγορεύουν να ζούμε. Είμαι θυμωμένος εναντίον όσων κατάφεραν να ρίξουν τα βάρη της αθεράπευτης και πρωτοφανέρωτης από το 1930 κρίσης του συστήματος που πειθήνια υπηρετούν, στις πλάτες μας. Θέλω να αντιπροτείνω στο αναίσχυντο κατεστημένο των ελληνικών ΜΜΕ που εξολοθρεύουν την αλήθεια, την δύναμη της ελεύθερης σκέψης και της συνειδητά έντιμης στάσης. Δεν αρκούμαι, όμως, σε ένα γενικόλογο και τελικά αδιέξοδο όχι. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, υπάρχει ανάγκη να μιλήσουμε ανοιχτά για την «κοινωνία των ανθρώπων» τις αξίες και τα ιδανικά της. Γιατί μια τέτοια κοινωνία πρέπει και μπορεί να υπάρξει απαλλαγμένη από τα δεσμά της ΕΕ και του ευρώ, την ληστρική κυριαρχία της χειρότερης αστικής τάξης της Ευρώπης, της ελληνικής, πάντοτε πρόθυμης υπηρέτριας του διεθνούς κεφαλαίου για την από κοινού, αποτελεσματικότερη κλοπή του κοινωνικού πλούτου που εμείς παράγουμε. Γιατί μόνο έτσι μπορώ να ελπίζω ότι στο τέλος οι εργαζόμενοι θα δικαιωθούμε, ότι θα πάψουμε να φοβόμαστε όλα όσα γίνονται δήθεν για μάς, αλλά χωρίς και ενάντια σ’ εμάς.
2. Θέλω να εκπροσωπηθεί και στην Ευρωβουλή το ρεύμα της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και της εξόδου από τη φυλακή του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που σταθερά, ασυμβίβαστα και καθημερινά στρέφεται κατά της λαομίσητης κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και προσπαθεί να συμβάλει ενωτικά στην συγκρότηση ενός νέου πολιτικού εργατικού κινήματος και μιας άλλης Αριστεράς στον τόπο. Δεν έχω αυταπάτες για τις δυνατότητες και τα όρια του κοινοβουλευτικού δρόμου, αλλά η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. μπορεί με τις διεθνιστικές εργατικές θέσεις της να αντικρούει τα σχέδια του απατηλού ευρωμονόδρομου και να διασφαλίζει ότι θα μαθαίνει ο λαός από πρώτο χέρι όσα μεθοδεύονται μυστικά εις βάρος του. Ν’ αποκαλύπτει χειροπιαστά ότι η ΕΕ ποτέ δεν θ’ αλλάξει προς όφελος των λαών, θα είναι πάντα ιμπεριαλιστική, θα επεμβαίνει με όποιον τρόπο θέλουν οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις που την στηρίζουν. Αυτό το έχουν αποδείξει και οι πρόσφατες επεμβάσεις της στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και στην Ουκρανία, όπου στήριξε τους νεοφασίστες. Γιατί η ΕΕ έχει δύο επιλογές: ή θα γίνεται όλο και πιο αυταρχική και αντιλαϊκή για να επιβιώσει ή θα διαλυθεί. Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή του διεθνιστικού αγώνα για την ματαίωση της προετοιμαζόμενης Συμφωνίας ΕΕ και ΗΠΑ, που δίνει την δυνατότητα στις πολυεθνικές να σύρουν σε διεθνή δικαστήρια κυβερνήσεις χωρών που ψηφίζουν νόμους ενάντια στα συμφέροντα τους, όπως π.χ. αυξήσεις των μισθών και μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, να διεκδικούν αποζημιώσεις όταν σημειώνονται απεργίες και «κοινωνικές αναταραχές» και να συρρικνώνουν την ελευθερία στη χρήση του ίντερνετ.
3. Φιλοδοξώ η επόμενη μέρα των εκλογών να βρει τα κινήματα των εργαζομένων και των ανέργων, της νεολαίας και των μεταναστών σε καλύτερη θέση. Για να ξεκινήσει ένας νέος και πιο αποφασιστικός γύρος οργανωμένων πολιτικών αγώνων κατά της κυβέρνησης και της πολιτικής της, για την άμεση διαγραφή του χιλιοπληρωμένου χρέους, την κατάργηση των τροϊκανών Μνημονίων, όλων των νόμων που τα εφαρμόζουν, των υποδουλωτικών Δανειακών Συμβάσεων. Για να σταματήσουν να δανείζουν τη ζωή και τα όνειρά μας στα αρπακτικά των τραπεζών και τους τοκογλύφους. Για να συντριβούν οι ανάλγητες κυβερνήσεις που υπηρετούν με το αποκρουστικό σύστημα εξουσίας τους τα μνημόνια και την ΕΕ. Για να σταματήσει πια η επίθεση στα στοιχειώδη δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα από τη Νέα Δημοκρατία και τον κρυφό συνομιλητή της την ναζιστική Χρυσή Αυγή. Για να πάψει το θρασύτατο ΠΑΣΟΚ και το εξωραϊσμένο θολό παρα-Ποτάμι του να μας ζητούν τον λόγο για τις δικές τους ευθύνες για την ταπείνωση του λαού μας.
4. Αναγνωρίζω στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. μια ασυμβίβαστη δύναμη, με συνεπή και ενωτική παρουσία, σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες. Που στρέφεται σταθερά ενάντια στην κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, γενικά στον ταξικό εχθρό, απεχθάνεται τον ενδοαριστερό εμφύλιο και προσπερνάει την υστερική στάση εναντίον της εκείνων που θεωρούν την υπόθεση της Αριστεράς φέουδό τους. Γιατί τα μέλη της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. είναι κομμάτι του καθημερινού αγώνα για την αξιοπρεπή ζωή του άνεργου, του απολυμένου με εντολές της τρόικας, του άστεγου, του χαλυβουργού, του δάσκαλου, του εργαζόμενου στα λεωφορεία και το μετρό, του μετανάστη, του κατοίκου της Κερατέας και των Σκουριών, του μισθωτού γιατρού, του νέου που δουλεύει σε συνθήκες γαλέρας, του φοιτητή που βλέπει τα Πανεπιστήμια να μεταλλάσσονται σε αυταρχικά, χειραγωγημένα από επιχειρήσεις κέντρα απόκτησης δεξιοτήτων και του νέου επιστήμονα που πρέπει να μεταναστεύσει για να βρει δουλειά. Βλέπω στα ψηφοδέλτιά της πρωτοπόρους και ασυμβίβαστους αγωνιστές, χωρίς εξαρτήσεις από το σύστημα εξουσίας, που αντιστέκονται στα σχέδια κυβέρνησης και κεφαλαίου, σε χώρους δουλειάς και γειτονιές. Είναι μαχητικοί διεκδικητές των δικαιωμάτων όλων μας για να μη γίνουν τα σχολεία στρατώνες της αμάθειας, τα νοσοκομεία αποθήκες των φτωχών ασθενών, οι χώροι εργασίας στρατόπεδα ειλωτείας, οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι αθύρματα των τραπεζών και η Ελλάδα ένας ρημαγμένος και πουλημένος τόπος χωρίς ανάσα για τους πολίτες της.
5. Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. δεν αρκεί μόνη της για να ανατρέψει την κανιβαλική επίθεση και να ανοίξει μια νέα σελίδα. Γι’ αυτό, θέλω να ενισχύσω την πρότασή της για τη συγκρότηση μέσα στο κίνημα – ανοιχτά, δημοκρατικά, σε κάθε τόπο δουλειάς, κατοικίας και σπουδών– ενός πλατιού μετώπου ρήξης και ανατροπής, πρώτα απ’ όλα με αγωνιστές και πρωτοβουλίες που κινούνται σε αντιΕΕ, αντιδιαχειριστική, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, μα και ευρύτερα με όσους συναντιόμαστε στους δρόμους του αγώνα ανεξάρτητα με το τι ψηφίζουν. Θέλω επίσης να πω ένα μεγάλο «Ναι» στην προσπάθειά της για συμπόρευση όλων των πολιτικών δυνάμεων και κοινωνικοπολιτικων συλλογικοτήτων που θέλουν να υψώσουν την σημαία μιας ανεξάρτητης, νέας και άλλης Αριστεράς για την μαχητική υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων για ψωμί, δουλειά, υγεία, παιδεία, ελευθερία, με θέσεις πραγματικά αντιΕΕ και αντισυστημικές. Μια Αριστερά που δεν θα γίνεται το αριστερό συμπληρωματικό άλλοθι του ΣΥΡΙΖΑ.
6. Αρνούμαι την υποταγή στα ψευτοδιλήμματα των καλπονοθευτικών εκλογικών νόμων, του «μη χείρον βέλτιστον» και τον ευρωδογματισμό που κρατούν διαρκώς εγκλωβισμένους τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Αρνούμαι τους άθλιους αντιαριστερούς εκβιασμούς περί χαμένης ψήφου, που δυστυχώς αναπαράγονται σήμερα από κόμματα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς. Αποστρέφομαι την ιδέα της διαχείρισης του συστήματος αφού ο καπιταλισμός δεν μπορεί ποτέ να γίνει ανθρώπινος. Δεν έχω καμία διάθεση να γίνομαι συνένοχος στο παραμύθι για την δυνατότητα αλλαγής πορείας της κοινωνίας εντός της ΕΕ και του ευρώ και γενικά εντός του συστημικού πλαισίου και δεν θέλω ποτέ μου να ξαναδώ ένα τεράστιο και πολύτιμο αγωνιστικό ριζοσπαστικό δυναμικό να αλέθεται στις μυλόπετρες του συμβιβασμού και τελικά της υποταγής.
7. Δεν αναθέτω την πολιτική μου δράση σε κάποιο κόμμα, όσο αριστερό κι αν δηλώνει. Δεν μεταθέτω την αλλαγή των συσχετισμών σε μια μακρινή προοπτική, μιας απροσδιόριστης λαϊκής εξουσίας. Για να πιστέψει ο λαός στην δύναμή του, να πλουτίσει την πείρα του και ανακτήσει τα λεηλατημένα δικαιώματά του αντιστέκομαι και δημιουργώ με όλους μας καθημερινά ρωγμές και κλονισμούς στο μαύρο μέτωπο και την πολιτική του με στόχο την ανατροπή του από τα κάτω και από τα αριστερά. Οι προσδοκίες μας στοχεύουν πάντα στην επαναστατική κατάργηση του ανήλεου συστήματος που ζούμε και την δημιουργία μιας κοινωνίας της εργατικής δημοκρατίας, χωρίς εκμεταλλευτές, με δίκαιη κατανομή του κοινωνικού πλούτου σε αυτούς που τον δημιουργούν. Αυτό προϋποθέτει την απαλλαγή από όλους και όλα εκείνα που χρησιμοποιούν την δύναμη του καθενός μας για να την αχρηστεύσουν και να δυναμώσουν τα κέρδη τους ακόμη και αν χρειαστεί να κηρύξουν πολέμους, να ενισχύσουν τον αυταρχισμό και ολοκληρωτισμό, να επαναφέρουν τον σκοταδισμό του Μεσαίωνα στην εποχή μας.
8. Γιατί δεν θέλω μια κοινωνία δουλοπαροικία. Μας προτείνουν την ελευθερία τού να υπακούμε στο ΔΝΤ, την Παγκόσμια και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, το ΝΑΤΟ, την τρόικα και ό,τι άλλο εφεύρουν. Θέλουν να μας πείσουν ότι η δική τους ελευθερία είναι και δική μας. Η πολιτική ελευθερία όμως προϋποθέτει την απαλλαγή μας από τις υπερεθνικές πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές εξουσίες. Είμαστε πλέον αναγκασμένοι να την διεκδικήσουμε για να μην είμαστε πια η ηχώ ξένων φωνών ούτε η σκιά άλλων σωμάτων.
9. Οφείλω να σπάσω στην πράξη την καταστολή και την τρομοκρατία του αστικού κράτους, των μηχανισμών και των κομμάτων του. Όλων αυτών που επιδιώκουν με κάθε τρόπο να κάνουν την φωνή κάθε ανυπότακτου, κάθε αντικαπιταλιστή, συμπεριλαμβανομένης και της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., να σιγήσει. Δεν μπορώ να συμφιλιωθώ ούτε να υποταχθώ στην εργοδοτική δεσποτεία. Είμαι αλληλέγγυος με κάθε εργαζόμενο που υφίσταται τα δεινά της. Είμαι σύμμαχος με κάθε θύμα του ρατσισμού και του νεοναζισμού και παλεύω για τα δικαιώματά του με τον τρόπο με τον οποίο παλεύω και για τα δικά μου.
10. Θέλω να δώσω το παρόν και σε αυτή την εκλογική μάχη, ακολουθώντας την φωνή της συνείδησής μου και δυναμώνοντας εκείνο το ρεύμα της Αριστεράς που δεν αρκείται στο «δεν πάει άλλο» αλλά απαιτεί και το «να πάμε αλλιώς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου