Το φάσμα της φωτιάς μας στοιχειώνει στα Στύρα

της Σοφίας Μούτσου

Ο εφιάλτης της καταστροφικής πυρκαγιάς δεν αφήνει τα Στύρα...
Χτες η μανία της φωτιάς δοκίμασε σκληρά για μια ακόμα φορά αυτόν τον πολύπαθο τόπο μας. Εκδηλώθηκε μεγάλη πυρκαγιά που απείλησε το Δήλισο και τα Νέα Στύρα και άγγιξε τις αυλές των σπιτιών.
Οι κάτοικοι της περιοχής έζησαν τον όλεθρο, τον πανικό, τον πόνο ξανά....

Στον ίδιο τόπο όπου ζήσαμε τις πιο τραγικές ώρες τον Ιούλιο και Αύγουστο του 2007 με δύο νεκρούς πιλότους του πυροσβεστικού Canadair και 100.000 στρέμματα καμμένα συνολικά μέσα στα οποία 30.000 δέντρα, εκατοντάδες ζώα και δεκάδες σπίτια καμμένα.
Οσοι δεν γνώριζαν τι σημαίνει φωτιά στην περιοχή των Στύρων χτες το έζησαν δυστυχώς.
Το φάσμα της φωτιάς μας στοιχειώνει στα Στύρα κάθε χρόνο....

Εξι χρόνια ακριβώς μετά από την τεράστια καταστροφή του 2007, μια ακόμα μεγάλη πυρκαγιά έρχεται να κάψει στα Πλατάνια του Δήλισου και στον Πολυπόταμο ότι άρχισε να πρασινίζει κρύβοντας τις παλιές πληγές....
Πάλι "Κρανίου τόπος"....γκρίζο και μαύρο παντού !
Οπως αναφέρουν τα δελτία της Πυροσβεστικής χτες κάηκαν συνολικά περίπου 5.000 στρέμματα και η φωτιά έφθασε στις αυλές των σπιτιών στο Δήλισο.
Οι άνθρωποι πονούν κάθε φορά και υποφέρουν αλλά η φωτιά δεν λογαριάζει κανέναν....
Το Δήλισο, ο Πολυπόταμος, οι Τσακαίοι είναι τα πρώτα σημεία που ξεκινάνε οι πυρκαγιές στην περιοχή μας, γιατί τυχαίνει να βρίσκονται στο στενότερο κομμάτι της Εύβοιας που δέχεται τις αέριες μάζες Αιγαίου και Ευβοϊκού που σε συνδυασμό με την ένταση των ανέμων και τα κακοσυντηρημένα δίκτυα της ΔΕΗ ή τους ασυνείδητους εμπρηστές γίνονται πάντα οι αιτίες της πυρκαγιάς. Η αιτία μπορεί να είναι οποιαδήποτε, ακόμα κι ένα τσιγάρο που πέταξε ένας ασυνείδητος στα ξερά χόρτα που δεν έχουν αποψιλωθεί. Πολύ θέλει όταν έχει τέτοιο αέρα και τέτοιες συνθήκες η περιοχή;

Χτες οι Εθελοντές Δασοπυροσβέστες Στύρων μαζί με την Πυροσβεστική υπηρεσία ρίχτηκαν στη μάχη με τις φλόγες να γλυτώσουν ότι μπορούν, όπως κάνουν κάθε φορά που η ανάγκη το απαιτεί. Πυροσβεστικά εναέρια μέσα με τους ήρωες πιλότους τους έδωσαν τη δική τους μάχη να περιορίσουν τη φωτιά. Στην περιοχή επιχειρούσαν για ώρες 7 πυροσβεστικά αεροπλάνα, 1 ελικόπτερο, 28 πυροσβεστικά οχήματα από Εύβοια, Στερεά και Αττική και 100 πυροσβέστες εκτός φυσικά των Εθελοντών Στύρων που έδωσαν σκληρή μάχη με κίνδυνο της ζωής τους...
Σαν να τους βλέπω όλους αυτούς τους ανθρώπους αλύγιστους κι αποφασισμένους, στη στεριά και στον αέρα. Ανθρωποι που υπερβαίνουν τον εαυτό τους, που αναλώνονται στην άνιση μάχη με την κακουργία της φωτιάς ...
Επτά πυροσβεστικά Canadair ήταν και τότε, όταν αιφνίδια από τον κύκλο της πυρόσβεσης χάσαμε το ένα και μαζί δυο παλλικάρια, τους αξιωματικούς Δημήτριο Στοϊλίδη και Ιωάννη Χατζούδη.
"Να πω της μαμάς ν' ανάψει το θερμοσίφωνα" έγραφε στην ατζέντα ενός απ' τους δύο που βρέθηκε εκσφενδονισμένη αλλά άθικτη να την φυλλογυρίζει αδιάφορα ο αέρας στο δρόμο του Πολυπόταμου, κάπου εκεί που είναι σήμερα το μνημείο τους, μέσα στα κομμάτια του αεροσκάφους, τις κατεστραμμένες μάντρες των σπιτιών γύρω, στην κόλαση της ώρας εκείνης....
Μια ατζέντα ενός νέου παιδιού που δεν γύρισε ποτέ πίσω στη μάνα του κι ήρθε εκείνη να τον κλάψει νεκρό στον Πολυπόταμο.......
Μεθαύριο 23 Ιουλίου είναι το μνημόσυνο των δύο ηρώων μας. Μην τολμήσει κανείς απ' τους γνωστούς πολιτικάντηδες να έρθει υποκριτικά στην τελετή !!!

"Δεν αντέχω τον πόνο των ανθρώπων γύρω μου", είπα σε μια στιγμή τρέλλας όταν καίγονταν τα Κάψαλα στις 26 Αυγούστου 2007.
Δεν ξέρω τι είπα τότε, πόσο ξεφώνισα μαζί με τους άλλους ανθρώπους, πόσο φοβήθηκα, πόσο καιρό ξαγρύπνησα, πόσο έκλαψα. Εκείνο που ξέρω είναι ότι οι μνήμες δεν σβήνουν ποτέ και κάθε φορά αιμορραγούν.
Ο πανικός, οι κραυγές, το ποτάμι της φωτιάς να ρέει κυριολεκτικά απ' το βουνό προς τα σπίτια, να μην υπάρχουν μέσα πυροσβεσης στο δήμο, να μην υπάρχει τίποτα όρθιο γύρω..........
Τότε είχαν καεί τα Μεσοχώρια, ο Πολυπόταμος, το Δήλισο, οι Κουβέλλες, το Ρεούζι, τα Στύρα, τα Κάψαλα, το Νημποριό, καίγονταν τα Πόρτο Λάφια ...μια απίστευτη πυρκαγιά που έκαιγε τα πάντα στον τόπο, μία από τις 1035 φωτιές σε όλη την Ελλάδα τις ίδιες μέρες.....
Χτες κάηκε τόσο μεγάλο μέρος μιας πολύ όμορφης γωνιάς των Στύρων και οι άνθρωποι βίωσαν σκληρά για μια ακόμα φορά τη μανία της πύρινης λαίλαπας...
Ο Θεός να μην αξιώσει κανέναν να ζήσει κάτι τέτοιο. Ποτέ ξανά να μην κινδυνεύσουν άνθρωποι και περιουσίες !!!
Η μοίρα να μη φυλάει σε κανέναν αιρετό, δήμαρχο ή αντιδήμαρχο, να ζήσει την καταστροφή όπως τη ζήσαμε εμείς το 2007, γιατί εκεί δεν μετράει η πολιτική μαγκιά, ούτε η ειρωνεία, ούτε οι ψήφοι.
Παρακαλάς μόνο να γυρίσει ο αέρας, να έρθουν αεροπλάνα, να μην θρηνήσεις ανθρώπινα θύματα, να μην εξανεμιστούν περιουσίες ετών μέσα σε λίγα λεπτά, να μην καταστραφούν τα δίκτυα ύδρευσης, να μην...να μην....
Αγωνίζεσαι με όλους τους άλλους γύρω σου και προσεύχεσαι αν μπορείς.....
Ασυνείδητα εντελώς και αυθόρμητα κάνω τον συσχετισμό του 2007 με τη χτεσινή μεγάλη φωτιά στο Δήλισο. Δεν μπορώ να τον αποφύγω γιατί αυτές οι μνήμες δεν σβήνουν ποτέ..
Ας με συγχωρήσουν όσοι με διαβάζουν....
Κι ας μάθουν επιτέλους εκείνοι που αδιαφόρησαν για τα Στύρα το 2007, που αν και ήταν σε διπλανή περιοχή, όχι μόνο δεν έστειλαν ούτε ένα μηχάνημα να μας βοηθήσει τότε αλλά ούτε ένα απλό τηλέφωνο συμπαράστασης δεν πήραν τους 2 μήνες εκείνους που καταστράφηκε ολοσχερώς ο τόπος και οι υποδομές του, ας μάθουν λοιπόν ότι δεν το έχουμε ξεχάσει αυτό.
Οτι δεν μπορούν σήμερα να μιλάνε για τίποτα αυτοί, δεν έχουν το δικαίωμα!!!

Ας ανοίξουν καλά τα μάτια τους να δουν τι έγινε γύρω τους χτες, που κάηκε το 1/20 από ότι κάηκε στα Στύρα το 2007.
Χτες που γυρόφερναν στην περιοχή με τα αυτοκίνητα, περιουσία που εμείς τους αφήσαμε, ίσως συνειδητοποίησαν ότι σε μια στιγμή μπορούν όλα να χαθούν αν δεν υπάρχει πρόληψη και επαγρύπνηση συνεχής, εξοπλισμός, ετοιμότητα και άνθρωποι να πέσουν στη φωτιά και να πολεμήσουν και κυρίως τι χρειάζεται μετά για να μαζέψεις τις πληγές .....
Η κριτική είναι εύκολη αλλά η αλήθεια έρχεται τραγικά να σου δείξει ποιο είναι το μέτρο του δυνατού σε μια τέτοια καταστροφή...
Ας ευχηθούν να μην βρεθούν ξανά αντιμέτωποι με τη φωτιά γιατί αυτή δεν καταλαβαίνει από πολιτικάντικα τερτίπια. Είναι αμείλικτη !!!!
Να σκύψουν το κεφάλι λοιπόν και να εργαστούν με σοβαρότητα για την αποκατάσταση των ζημιών της περιοχής, των Στύρων που έχει ολόκληρη βαρύ ιστορικό πυροπληξίας από το 2007 και που δικαιούται να πάρει όσα ακόμα της αναλογούν από τότε και τα στερήθηκε !!!
Και μαζί με όλους τους άλλους ανθρώπους γύρω μας ας μου επιτραπεί κι εμένα ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Εθελοντές Δασοπυροσβέστες Στύρων.
Για μια ακόμα φορά, για όσα με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής έκαναν και κάνουν.......