Σύζυγος του 73χρονου από το Μαντούδι που έχασε τη ζωή του από τσίμπημα φιδιού «Ο άνδρας μου μπορούσε να είχε σωθεί!»

Γιώτα Περήφανου

Μαντούδι βόρειας Εύβοιας: Το τελευταίο «αντίo» είπαν τη Δευτέρα συγγενείς και φίλοι στον αδικοχαμένο Γιώργο Τσάγκα ο οποίος την περασμένη εβδομάδα έχασε τη ζωή του μετά από τσίμπημα δηλητηριώδους φιδιού, βυθίζοντας στο πένθος όλη τη τοπική κοινωνία για το ξαφνικό χαμό του.

Εν έτη 2013 ένας άνθρωπος 73 χρόνων απεβίωσε από δάγκωμα ερπετού, δημιουργώντας πολλά ερωτήματα για το τι έγινε και οδηγήθηκε σ’ αυτή τη μοιραία κατάληξη ένα περιστατικό το οποίο θα έπρεπε να έχει αντιμετωπιστεί άμεσα και αποτελεσματικά...

Πολλά δημοσιεύματα, από τη στιγμή που έγινε γνωστή η δυσάρεστη είδηση, αναφέρθηκαν στις συνθήκες του θανάτου, αφήνοντας αιχμές για πολύτιμο χρόνο που χάθηκε μέχρι να μεταφερθεί ο άτυχος άνδρας από το Κέντρο Υγείας Μαντουδίου στο νοσοκομείο της Χαλκίδας, για την έλλειψη οδηγού στο ασθενοφόρο ή ακόμη και του ίδιου του οχήματος από το Κέντρο Υγείας άλλα και για τη μη παροχή αντιοφικού ορού από την πρώτη κιόλας στιγμή που μεταφέρθηκε στο Μαντούδι ο 73χρονος.

Σας παραθέτουμε και τη σχετική ανακοίνωση του Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων Υγείας (ΕΚΕΠΥ) για το περιστατικό:  ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ από τη σύζυγο του 73χρονου για τον άδικο θάνατο του...

Επικοινωνήσαμε με την 65χρονη σύζυγο του εκλιπόντος, κυρία Σοφία Τσάγκα σε μια προσπάθεια να ρίξουμε περισσότερο φως σ’ αυτή την τόσο «περίεργη» ιστορία. 

«Την περασμένη Τετάρτη γύρω στις 8 με 8 και μισή ο σύζυγός μου - όπως συνήθιζε άλλωστε σχεδόν καθημερινά - ξεκίνησε με τα πόδια για να πάει να ποτίσει το περιβόλι και το αμπέλι μας λίγο έξω από το χωριό (Μαντούδι). Όταν προσπάθησε να ποτίσει ο Γιώργος διαπίστωσε πως δεν έτρεχε νερό και αμέσως πήγε στο ρολόι με σκοπό να ελέγξει την παροχή και να ανοίξει την κεντρική βάνα.

Σηκώνοντας, λοιπόν, το καπάκι με γυμνά χέρια ένιωσε τσίμπημα στο χέρι. Κοιτάζει και παρατηρεί ένα φίδι κουλουριασμένο μέσα στο φρεάτιο. Το φίδι ήταν ή αστρίτης ή οχιά. Αμέσως ο άντρας μου φεύγει από το περιβόλι και βρίσκει ένα γείτονα που τον μεταφέρει στο Κέντρο Υγείας Μαντουδίου. Ειδοποίησαν και μένα και γρήγορα με μετέφεραν κοντά του. Τότε ξεκίνησε ο Γολγοθάς μας.

Τον μετέφεραν στα Επείγοντα περιστατικά του Κέντρου Υγείας Μαντουδίου όπου το προσωπικό ανταποκρίθηκε άμεσα παρέχοντας τις πρώτες βοήθειες. Μου είπαν ότι πρέπει να μεταφερθεί εκτάκτως στο Νοσοκομείο της Χαλκίδας γιατί υπάρχει κίνδυνος από το τσίμπημα και πρέπει να περιμένουμε ασθενοφόρο από την Ιστιαία για τη διακομιδή. Εγώ τους απάντησα ότι αφού υπάρχει ασθενοφόρο εδώ γιατί να περιμένουμε;  Χάνεται πολύτιμος χρόνος! Και από το Κέντρο Υγείας μου απάντησαν ότι δεν έχουν οδηγό και πρέπει να περιμένουμε ασθενοφόρο από Ιστιαία.»

(Να σημειώσουμε ότι το Κέντρο Υγείας Ιστιαίας, από το οποία ξεκίνησε το ασθενοφόρο για την παραλαβή του 73χρονου απέχει από το Μαντούδι περίπου 70 με 75χλμ).

Μετά από δυόμισι ώρες κρίσιμης αναμονής το ασθενοφόρο της Ιστιαίας παρέλαβε τον 73χρονο με κατεύθυνση στο Νοσοκομείο της Χαλκίδας. Η κυρία Τσάγκα ακολούθησε  το σύζυγό της με άλλο ΙΧ καθώς δεν της επέτρεψαν να μπει και η ίδια στο ασθενοφόρο.

«Φθάνοντας στο νοσοκομείο της Χαλκίδας υπήρξε ενδιαφέρον και κινητοποίηση του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού για το σύζυγό μου, ο οποίος μέχρι και εκείνη την ώρα είχε κανονικά τις αισθήσεις του. Μάλιστα την επόμενη μέρα (Πέμπτη) έδειχνε σημάδια βελτίωσης και ο γιατρός που τον κούραρε είπε το μεσημέρι (της ίδιας μέρας) ότι πάμε καλά. Εγώ, όμως, δεν μπορούσα να ηρεμήσω γιατί έβλεπα τον άντρα μου να παρουσιάζει παραισθήσεις και έντονη ανησυχία. Ενημερώνω τους γιατρούς για την κατάσταση αυτή και αμέσως γίνεται αξονική η οποία βγήκε καθαρή. Η προϊσταμένη απευθυνόμενη στον άντρα μου του είπε «το έφαγες το φίδι τελικά». 

Ο άντρας μου καθώς περνούσε η ώρα εξακολουθούσε να είναι ανήσυχος και ρώτησα τους γιατρούς αν μπορούν να του δώσουν κάτι για να ηρεμήσει. Οι γιατροί με καθησύχαζαν συνεχώς, λέγοντας μου ότι βρίσκεται υπό την επήρεια της φαρμακευτικής αγωγής και θα παραμείνει έτσι για μέρες αλλά δεν υπάρχει κίνδυνος για την ζωή του. Τελικά του χορηγήσανε κάτι για να μπορέσει να χαλαρώσει. Από τις 2 το μεσημέρι της Πέμπτης έπεσε σε βαθύ ύπνο, ξημερώματα παρουσίασε επιδείνωση και έφυγε από κοντά μας.
Όταν μου ανακοίνωσαν το θάνατο του τρελάθηκα, ένιωσα τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου. Το πόρισμα των γιατρών είναι ότι ο άντρας μου έχασε τη ζωή του από ισχυρό δηλητήριο εξαιτίας τσιμπήματος φιδιού και όταν ζήτησα εξηγήσεις για τον άδικο χαμό του μου είπαν να μεταφερθεί η σωρός του στην Αθήνα για να γίνει νεκροψία - νεκροτομή ώστε να διαπιστωθούν τα ακριβή αίτια του θανάτου του και να λυθούν κάποιες τυχόν απορίες της οικογένειας.»

Συντετριμμένη η 65χρονη κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας, επαναλάμβανε συνεχώς το πόσο άδικα έχασε το σύζυγό της. Δεν μεταφέρθηκε η σωρός του τελικά στην Αθήνα καθώς η κυρία Τσάγκα δεν άντεχε άλλη ψυχική ταλαιπωρία. Το μόνο που ήθελε ήταν να επιστρέψει ξανά ο σύζυγός της στην ιδιαίτερή του πατρίδα. 

Τραγική σύμπτωση... η 65χρονη πριν από χρόνια είχε βιώσει την ίδια εμπειρία με τον σύζυγό της, καθώς εν ώρα εργασίας τη τσίμπησε δηλητηριώδες φίδι. Στάθηκε τυχερή γιατί φορούσε γάντια. 

Η κυρία Σοφία δεν μπορεί να χωνέψει με τίποτα πως έφυγε ο άνθρωπός της, ένας δυνατός και υγιέστατος άντρας που σε καμία περίπτωση,  όπως μας τόνισε η ίδια, δεν είχε παρουσιάσει ποτέ συμπτώματα αλλεργίας.

«Ένα τεράστιο γιατί θα με πνίγει μέχρι το τέλος της ζωής μου. Αν έχανα τον άντρα μου από μια δύσκολη ασθένεια ή να είχε σοβαρό πρόβλημα υγείας κατά κάποιο τρόπο θα ένιωθα ότι ξεκουράστηκε άλλα να τον χάσω τη σημερινή εποχή από τσίμπημα φιδιού;»

Κλείνοντας τη συζήτησή μας με την κυρία Τσάγκα πάρα πολλά ερωτήματα ζητάνε την απάντησή τους. Δεν είμαστε γιατροί για να μπορούμε να γνωρίζουμε ποια ακριβώς φαρμακευτική αγωγή ακολουθήθηκε (αν ήταν η κατάλληλη) ή πόσος πολύτιμος χρόνος χάθηκε με το να περιμένει ο ασθενής ασθενοφόρο από ένα άλλο Κέντρο Υγείας.

Γιατί όμως δεν υπήρχε οδηγός σε βάρδια στο Κέντρο Υγείας Μαντουδίου;

Επίσης συνομιλώντας με το Διευθυντή του Κ.Υ. κύριο Γιώργο Μοίρο σε ο,τι αφορά στην ύπαρξη ή μη αντιοφικού ορού  μάθαμε πως το συγκεκριμένο αντίδοτο είναι καθαρά νοσοκομειακό και δεν βρίσκεται στις μικρές μονάδες υγείας. Επομένως δεν το διαθέτει κανένα Κέντρο Υγείας! Δηλαδή σε απομακρυσμένες περιοχές από το Κεντρικό Νοσοκομείο, αν συμβεί αντίστοιχο συμβάν πείτε την προσευχή σας…

Εν κατακλείδι, θα κάνουμε την ίδια ευχή με τη σύζυγο του εκλιπόντος. Αυτό το τραγικό περιστατικό μακάρι να είναι το τελευταίο (και για όλο τον Ελλαδικό χώρο)  σε έναν νομό που βρίσκεται μόλις 170 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα. 

Είναι κατάντια  - με εκλεγμένους πολιτικούς - ιατρούς που έχουν περάσει από τα πολιτικά δρώμενα αυτού του τόπου ακόμη και σε υπουργικές θέσεις - για την Εύβοια να χάνεται ένας άνθρωπος υγιής επειδή τον τσίμπησε φίδι. 

Επιτέλους ποιος θα βγει και θα δώσει υπεύθυνες απαντήσεις σ’ αυτή τη χαροκαμένη γυναίκα; Ποιος εγγυάται πως δεν θα συμβεί παρόμοιο περιστατικό;

Πως πρέπει να προφυλαχθεί ένας τουρίστας ή ένας κάτοικος αν τον τσιμπήσει φίδι ή σκορπιός και δεν μένει κοντά στη Χαλκίδα; 

Πόσες ζωές θα χαθούν ακόμη μέχρι να πάρει μπροστά… αυτό το ανοργάνωτο σύστημα υγείας, το «νεκρό» ΕΣΥ;