Διάλυση των Δημοσίων Επιχειρήσεων, κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων

Του Νίκου Γεωργακάκη

Το κεφάλαιο Ε του προϋπολογισμού για τις δημόσιες επιχειρήσεις και τις αποκρατικοποιήσεις, όπως ήταν αναμενόμενο, αποτυπώνει καθαρά τη συνέχιση σε αυτές και σε ακόμη χειρότερο βαθμό της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
Πώς θα μπορούσε να αποτυπωθεί η εικόνα των δημόσιων επιχειρήσεων και κατεύθυνση σε αυτές.

Με την πίεση των τροϊκανών έχει αναβαθμιστεί η λεγόμενη διαφάνεια, η εικόνα για τις δημόσιες επιχειρήσεις, μόνο που αυτό γίνεται για συγκεκριμένους λόγους. Ενώ δεν αναβαθμίζεται καθόλου, το αντίθετο μάλιστα η προσπάθεια για να παρέχουν μεγαλύτερο κοινωνικό και αναπτυξιακό έργο, έχει γίνει σαφέστερη η εικόνα τους όσον αφορά τα οικονομικά αποτελέσματα περισσότερων από προηγούμενα χρόνια δημόσιων φορέων, τις μισθολογικές παροχές κ.ά. Είναι το μόνο θέμα στο οποίο μπορεί κανείς να επαινέσει για «πρόοδο». Έχουμε στοιχεία για περισσότερες δημόσιες επιχειρήσεις, όμως η όποια μεγαλύτερη παρουσίαση στοιχείων αποσκοπεί σε συγκεκριμένους στόχους. Πώς θα αδειάσουν οι δημόσιες επιχειρήσεις από εργαζόμενους και η κατάργηση, συγχώνευση, διάλυση, σε τελευταία ανάλυση, φορέων στην κατεύθυνση της πάση θυσία μείωσης του κράτους.
Προσπάθεια «βελτίωσης» του οικονομικού αποτελέσματος. Η βελτίωση αυτή δεν γίνεται με την ανάπτυξη των Δ.Ε., αλλά με την εγκατάλειψη τους και το μερικό ή ολικό «σβήσιμο» από τον χάρτη. Η φιλολογία για τις ΔΕΚΟ και τα ίδια στερεότυπα περί μεγάλου αδηφάγου κράτους είναι παρούσα στο κεφάλαιο αυτό. Συρρικνώνεται ο δημόσιος τομέας μόνο που αυτή η συνταγή είναι η ίδια που εφαρμόζεται από τα μέσα περίπου της δεκαετίας '90 και μετά. Για να γίνει κατανοητή η τελείως ψεύτικη εικόνα που δίνεται από τα μέσα ενημέρωσης για τις Δ.Ε. αρκεί να αναφέρουμε ότι στα τέλη της δεκαετίας '80 οι εργαζόμενοι στις Δ.Ε. ήταν περίπου 180.000, ενώ σήμερα είναι λιγότεροι από 30.000.
Αντίθετα με τις νεοφιλελεύθερες δοξασίες, τεράστια θα μπορούσαν να είναι τα οφέλη για οικονομία και κοινωνία, αν σημαντικότατες δημόσιες επιχειρήσεις με μεγάλη οικονομική, κοινωνική, αναπτυξιακή σημασία (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ, Ολυμπιακή, ΕΥΔΑΠ, ΟΠΑΠ, ΕΛΤΑ κ.λπ.) δεν παραδίδονταν στον ένα ή άλλο βαθμό στους ιδιώτες.
Ψεύτικη αποπροσανατολιστική, ασαφής εικόνα, προκειμένου να συκοφαντηθεί ξανά ο δημόσιος τομέας στους πολλούς που δεν έχουν την δυνατότητα να πληροφορηθούν την πραγματική εικόνα των Δ.Ε. Το Ε κεφάλαιο βρίθει από υποκρισία, ψευτιά, κοροϊδία. Η κυβέρνηση, παρά την καταστροφική, διαλυτική πορεία που εφαρμόζει στις ΔΕΚΟ και παρά την κατεδάφιση των εργασιακών κατακτήσεων δεκαετιών, κάνει λόγο για μεταρρυθμίσεις, εξυγίανση, εκσυγχρονισμό τους.

Αναδιοργάνωση ίσον διάλυση των δημόσιων επιχειρήσεων

Η εφαρμοζόμενη αναδιοργάνωση των δημόσιων φορέων που προβάλλεται σαν θετική από την κυβέρνηση, είναι όχι απλά αρνητική αλλά τελείως εγκληματική διότι δεν επιδιώκει την ανάπτυξη των Δ.Ε. και την εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινωνίας, αλλά αποβαίνει σε βάρος της κοινωνίας και των εργαζομένων.
Με την περιβόητη αναδιοργάνωση επιδιώκονται δύο βασικοί στόχοι. Ο ένας είναι η δραστική μείωση των μισθών και επομένως των κρατικών δαπανών σαν αυτοσκοπός και δεύτερος η μείωση φορέων και λειτουργιών ώστε να παραδοθούν στα χέρια ιδιωτών. Αναπτυξιακοί φορείς και φορείς με σημαντική σημασία, όπως το ΙΓΜΕ, ο ΕΟΜΜΕΧ, το Κτηματολόγιο, ΟΣΚ, ΕΘΙΑΓΕ, ΟΕΓΕΠ, ΕΡΤ κ.λπ., οδηγούνται σε πλήρη ή μερική διάλυση, με τεράστια ζημιά για την κοινωνία και την οικονομία. Κανένα ενδιαφέρον για την απώλεια αναπτυξιακής και κοινωνικής προσφοράς που προκαλείται. Το έργο τους θα μεταφερθεί στους ιδιώτες, με συνέπεια να προσφέρεται πιο ακριβά και οι δημόσιες υπηρεσίες να είναι πιο δυσπρόσιτες στο κοινωνικό σύνολο.
Δεν είναι τυχαίο που η κυβέρνηση δεν κάνει γίνεται καμία αναφορά στο πώς θα καλυφθεί το προσφερόμενο έργο τους στην κοινωνία και ανάπτυξη, αλλά στυγνά μόνο το οικονομικό όφελος.


Περιορισμός δαπανών μισθοδοσίας

Με βάση τα στοιχεία της εισηγητικής έκθεσης, ο περιορισμός της μισθολογικής δαπάνης κατά 25,6% το 2011 και η πρόβλεψη για παραπέρα μείωση κατά 21,8% το 2012 σημαίνει για τη διετία 2011-2012 (δεν αναφερόμαστε στις μεταβολές του 2010) ότι οι μισθοί θα έχουν μειωθεί περίπου 50% στο τέλος της διετίας αυτής.

Αποψίλωση των δημόσιων φορέων από εργαζόμενους

Με την εφαρμοζόμενη πολιτική στο θέμα αυτό (μη ανανέωση συμβάσεων, αποχωρήσεις και όχι προσλήψεις, εργασιακή εφεδρεία κ.λπ.) το ανθρώπινο δυναμικό μειώνεται παραπέρα, αν και είναι όπως προαναφέραμε αποτελεί μύθο η ύπαρξη, συνολικά, πλεονάζοντος εργατικού δυναμικού
Την τελευταία περίοδο που είχαμε την διαδικασία διάλυσης ή αναδιοργάνωση των 151 δημόσιων φορέων πολλά σωματεία αλλά και διοικήσεις φορέων (πχ ΙΓΜΕ, ΕΘΙΑΓΕ, ΚΘΒΕ, ΕΟΜΜΕΧ, Κτηματολόγιο κλπ)τεκμηριωμένα απέδειξαν ότι δεν υπάρχει πλεονάζον προσωπικό αλλά ελλείψεις προσωπικού.

Επενδυτική πολιτική

Στο μέγεθος των επενδύσεων, αποτυπώνεται ακόμη χαρακτηριστικότερα η εγκληματική πολιτική μη ανάπτυξης, ουσιαστικά διάλυσης, των Δ.Ε. Όπως φαίνεται από την εισηγητική έκθεση, έχουμε μείωση των επενδύσεων κατά 49,5% το 2011.
Το 2012 θα έχουμε παραπέρα μείωση των επενδύσεων κατά 41,7% ακόμη, άρα στα δύο χρόνια προβλέπεται μείωση των επενδύσεων κατά 70%. Αυτό συνιστά τουλάχιστον εγκληματική πολιτική, πολιτική εγκατάλειψης των Δ.Ε. σε όφελος των ιδιωτών και σε βάρος της κοινωνίας και ανάπτυξης.

Τιμολογιακή πολιτική

Στο κεφάλαιο αυτό (Ε') αναφέρεται επίσης η ενίσχυση των εσόδων μέσω της τιμολογιακής πολιτικής. Δεν φτάνει η ακρίβεια που ζουν στο πετσί τους οι Έλληνες, έχουν να περιμένουν περαιτέρω επιδείνωσή της. Αναμένεται αύξηση στα τιμολόγια ρεύματος αλλά και σε άλλες κοινωφελείς Δ.Ε. (π.χ. συγκοινωνίες) παρά τις τεράστιες αυξήσεις τα τελευταία χρόνια.

Συμπέρασμα

Με βάση τα παραπάνω, αν μπορεί να «υπερηφανεύεται» η κυβέρνηση, είναι μόνο για βελτίωση της εσωτερικής και κυβερνητικής εποπτείας των Δ.Ε, για «συστηματική παρακολούθηση της υλοποίησης των δράσεων για την επίτευξη των οικονομικών αποτελεσμάτων», για προώθηση δηλαδή καθαρά ταμιακών στόχων Η αναβάθμιση της εποπτείας δεν γίνεται προς όφελος της κοινωνίας και των εργαζομένων αλλά για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή της μνημονιακής, εγκληματικής πολιτικής.

Αποκρατικοποιήσεις

Όσον αφορά το θέμα των αποκρατικοποιήσεων είναι βέβαιο για μας ότι πρόκειται για πρόγραμμα ανεφάρμοστων στόχων, όπως αποδείχτηκαν περίτρανα όλα όσα προγραμματίστηκαν την τελευταία διετία.
Η κυβέρνηση βέβαια μιλά για πολλαπλά τάχα οφέλη από αποκρατικοποιήσεις, όμως, αναλύοντας, το μόνο που αναφέρει είναι τα εισπρακτικά οφέλη που ουσιαστικά δεν είναι οφέλη αλλά ζημιές.
Το ουσιώδες είναι ότι και η σημερινή κυβέρνηση δεν διδάσκεται από την αποτυχία, από την αδιέξοδη νεοφιλελεύθερη πολιτική και ετοιμάζεται ιδεολογικά να προωθήσει με όποιο τίμημα νέες αποκρατικοποιήσεις, άσχετα με τη ζημιά που θα προκληθεί για τη χώρα. Το νόημα της τοποθέτησης του βουλευτή ΠΑΣΟΚ κ. Αμοιρίδης στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό 2012, είναι ότι δεν πρέπει να υπάρξει δισταγμός για τη ζημιά που θα προκληθεί από τις χαμηλές αποτιμήσεις των υπό αποκρατικοποίηση φορέων, στο σημερινό δυσμενές οικονομικά περιβάλλον, διότι, τάχα μια τέτοια εξέλιξη θα φέρει επενδυτές, επομένως οφέλη για τη χώρα...
Αυτό που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι τόσο το πρόγραμμα του 2012 όσο και το γενικότερο των 50 δισ. αποτελεί εγκληματική πράξη και οι κυβερνώντες δεν πρέπει να πιστέψουν πως θα μείνουν ατιμώρητοι.
Αποτελεί σοβαρή υπόθεση και δεν πρέπει να παίζει κανείς με τα εθνικά συμφέροντα, Η παράδοση εντός του 2012 σημαντικότατων Δ.Ε. του στρατηγικού τομέα της Ενέργειας (ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΕΛΠΕ), καθώς και η ιδιωτικοποίηση σημαντικότατων φορέων όπως ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ κ.ά. δεν πρέπει να περάσει.