Πλάκωσαν τα κοράκια

Τρίβουν τα χέρια τους τα… κορά­κια των μεγάλων ξένων ενεργει­ακών ομίλων όσο διαπιστώνουν ότι στην Ελλάδα όλα βαίνουν… στάσι­μα! Γνωρίζουν πολύ καλά πως όσο κα­θυστερούν οι όποιες αποφάσεις για την επίλυση της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας κι ευρύτερα στην ευρωζώνη τόσο θα απαξιώνονται τα περιου­σιακά μας στοιχεία, μαζί και οι προς πώληση ενεργειακές επιχειρήσεις. Κι αυτό τους συμφέρει απόλυτα! Θα αγο­ράσουν ακόμη φθηνότερα τα πιο ακρι­βά μας… χρυσαφικά!

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να καταλάβουμε όλοι το μέγεθος του ξεπουλήματος είναι η ΔΕΗ. Το καλοκαί­ρι του 2008 η μετοχή της ήτανστα 35 ευρώ και η κεφαλαιοποίησή της «πέ­ταγε» πάνω από τα 8 δισ. ευρώ. Την εβδομάδα που μας πέρασε, η μετοχή της επιχείρησης ηλεκτρισμού βρέθη­κε στο ιστορικό χαμηλό της, κάτω από τα 4 ευρώ, δηλαδή έχασε πάνω από 88,5% της αξίας της!

Τζάμπα πράγμα

Αυτά τα νούμερα μεταφράζονται ως εξής: Ένας υποψήφιος στρατηγι­κός επενδυτής πριν από τρία χρόνια θα έπρεπε να «καταθέσει» 2,4 δισ. ευρώ για να εξαγοράσει το 30% της ΔΕΗ, με βάση τη χρηματιστηριακή της αξία (η πραγματική είναι πολύ μεγαλύτερη). Σήμερα, με ένα ποσό γύρω στα 270-280 εκατ. μπορεί κάλλιστα να πάρει ακόμη και μεγαλύτερο ποσοστό…

Μάλιστα, ορισμένα στελέχη μεγάλων ομίλων του εξωτερικού, που ενδιαφέ­ρονται να αποκτήσουν τις προς εκποίη­ση ενεργειακές επιχειρήσεις της χώρας μας, το εκμυστηρεύονται χωρίς συστο­λές στους συνομιλητές τους, όταν ο λό­γος έρχεται στα μελλοντικά τους σχέ­δια. Λένε, δηλαδή, πως έχουν βρει τους επόμενους «στόχους» προς εξαγορά, οι οποίοι βρίσκονται στην Ελλάδα, αλλά μπορούν ακόμη να περιμένουν «μέχρι να πέσουν κι άλλο οι τιμές», όπως ανα­φέρουν χαρακτηριστικά…

Ακριβώς την ίδια τακτική ακολου­θούν σε όλες τις υπό ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεις, που θα δώσουν στο μέλ­λον ιδιαίτερα υψηλές υπεραξίες, με αποτέλεσμα οι αποσβέσεις των επεν­δύσεων να γίνουν σε χρόνο ρεκόρ για τέτοιου μεγέθους εξαγορές.

Όλα αυτά μπορεί να φαίνονται και να ακούγονται πολύ απλά και φυσιολογι­κά. Το πιο ενδιαφέρον όμως ξεκινά από αυτό το σημείο. Σύμφωνα με αποκλει­στικές πληροφορίες του «Π», που προ- έρχονται από παράγοντες που συμμετέ­χουν στις επαφές και γνωρίζουν πρόσω­πα και πράγματα, οι περισσότεροι «μνη­στήρες» των ελληνικών ενεργειακών επιχειρήσεων βρίσκονται σε συχνή και αγαστή συνεργασία με τους συνεργά­τες του Χορστ Ράιχενμπαχ, με άλλα λό­για με τους διορισμένους «υπουργούς» των κατοχικών δυνάμεων.

Ο αρμόδιος για θέματα ενέργει­ας στο επιτελείο της λεγόμενης Task Force είναι ο Βέλγος Μπεν βαν Χούτε (Ben Va n Houtte), επί χρόνια στέλεχος της Κομισιόν. Ο Χούτε έκανε την πρώτη του επίσημη εμφάνιση στην Αθήνα στα τέλη Νοεμβρίου με ομιλία του σε συνέ­δριο για την ενέργεια στη ΝΑ. Ευρώπη.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, πάντως, οι εν δυνάμει μελλοντικοί ιδιοκτήτες των μεγαλύτερων επιχειρήσεων της χώρας δίνουν σχεδόν έτοιμα τα σχέ­δια για το ποιες αποφάσεις θα πρέπει να προχωρήσουν στην Ελλάδα και πώς ακριβώς θα πρέπει να εξελιχθούν τα πράγματα, με βάση τα συμφέροντά τους κι όχι με βάση τα συμφέροντα της χώρας μας.

Οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως ο Δε­κέμβριος είναι καθοριστικός για τις οριστικές αποφάσεις που θα ληφθούν σχετικά με το μοίρασμα της ενεργεια­κής λείας. Για τον λόγο αυτό, τις τελευ­ταίες ημέρες γίνονται συνεχείς πολύω­ρες συναντήσεις στις Βρυξέλλες, στα γραφεία της Διεύθυνσης Ενεργειακών Υποθέσεων της Κομισιόν, σχεδόν με αποκλειστικό θέμα τις εξελίξεις στην ελληνική ενεργειακή αγορά.

Ο στόχος είναι ένας: Ο πλήρης έλεγ­χος όλων των εξελίξεων, ώστε να διασφαλιστεί η κατάληξη της όποιας δια­δικασίας (με πρόσχημα τη διαφάνεια και την ισότιμη συμμετοχή όσων ενδια­φερθούν) επιλεγεί για την ιδιωτικοποί­ηση των ελληνικών επιχειρήσεων. Εάν εμφανιστεί, δηλαδή, κανένας Κινέζος ή Ρώσος και επιχειρήσει να «χτυπήσει» κάποια από τις προς πώληση εταιρείες, να έχει τις κατά το δυνατό λιγότερες πιθανότητες να επικρατήσει…

Πάντως, σύμφωνα με άλλες πηγές, τις τελευταίες ημέρες οι Ρώσοι κάνουν τη δική τους έρευνα αγοράς, με άκρα μυστικότητα και με τον τρόπο που ξέ­ρουν οι ίδιοι.

Μεγάλα ζόρια

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι Έλ­ληνες επιχειρηματίες που δραστηρι­οποιούνται στον τομέα της ενέργειας βιώνουν όλες τις παρενέργειες που έχουν φέρει η πολιτική του μνημονίου και η πλήρης ισοπέδωση της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας μας.

Είναι γεγονός ότι πλέον κανείς δεν μπορεί να κάνει σχέδια για το μέλλον, εάν δεν ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η ζή­τηση μειώνεται, λόγω κρίσης. Είναι και το γεγονός ότι ο Έλληνας επιχειρημα­τίας, όσο φερέγγυος κι αν είναι ο ίδι­ος, δεν μπορεί να βρει χρηματοδότηση με έστω λογικά επιτόκια. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν κλείσει τις «κάνου­λες», ενώ όσοι ξένοι χρηματοπιστωτι­κοί οίκοι εμφανίζονται διαθέσιμοι να δώσουν δάνεια, ζητούν εξωφρενικά επιτόκια, με τη δικαιολογία του «κιν­δύνου της χώρας» (country risk).

Όσοι επιχειρηματίες φέρθηκαν με σωφροσύνη στο παρελθόν και φρόντι­σαν να έχουν διαθέσιμη ρευστότητα για τις δύσκολες ώρες, τώρα μπορούν να διαχειριστούν τις δύσκολες συνθή­κες… Το ερώτημα είναι πόσο θα αντέ­ξουν, εάν η κρίση παραταθεί.

Οι υπόλοιποι βρίσκονται σε ιδιαί­τερα δύσκολη θέση και η κατάστασή τους μπορεί να χειροτερεύσει δραμα­τικά, εάν δεν υπάρξουν σοβαρές αλ­λαγές τόσο στις συνθήκες που επικρα­τούν στην αγορά όσο και στην πορεία που ακολουθεί η ελληνική οικονομία.

Οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες γνωρίζουν πολύ πως αποτελούν – κι αυτοί – εύκολο στόχο των πολυεθνι­κών κορακιών που πετούν πάνω από την Ελλάδα και περιμένουν να βγάλει την τελευταία της πνοή, ώστε να αρχί­σουν την έφοδο προς το κουφάρι. Μό­νο που στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για επιχειρήσεις και έργα που θα δώσουν τεράστια κέρδη… Όταν κι εφόσον η κρίση ξεπεραστεί…

http://topontiki.gr/article/26390