Tο "Σύμφωνο για το ευρώ" ή το "euro plus pact" αποτελεί το πλαίσιο της οικονομικής πολιτικής των χωρών μελών της ΕΕ για τα επόμενα χρόνια. και έρχεται να καλύψει το κενό της ύπαρξης κοινού νομίσματος, χωρίς κοινή οικονομική πολιτική .
Όμως διαπνέεται από νεοφιλελεύθερη λογική και ανατρέπει τη λογική των ιδρυτών του κοινού νομίσματος για σύγκληση των οικονομιών των χωρών της ΕΕ.
Θεσμοθετεί τη μόνιμη δημοσιονομική πειθαρχία, όπου τα κράτη μέλη θα υποχρεούνται να έχουν έλλειμμα μικρότερο του 3% και χρέος μικρότερο του 60%. Εάν υπάρχει υπέρβαση των ορίων αυτών, τα κράτη θα λαμβάνουν μέτρα περιοριστικής πολιτικής, και μάλιστα θα υφίστανται κυρώσεις εφόσον δεν προσαρμόζονται
Επιπρόσθετα οι αμοιβές στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα θα είναι ανάλογες με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας κάθε χώρας. Εάν υπάρχει ανάπτυξη τότε θα δίνονται μισθολογικές αυξήσεις, στην αντίθετη περίπτωση οι μισθοί θα μειώνονται.
Το "euro plus pact" θα δημιουργήσει επομένως μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων. Την πλούσια αναπτυγμένη Ευρώπη του βορρά όπου οι πολίτες θα απολαμβάνουν αυξήσεις και τις φτωχές χώρες του νότου όπου οι πολίτες της θα αντιμετωπίζουν συνεχή συρρίκνωση των εισοδημάτων τους, ύφεση και υπανάπτυξη.
Η Ελλάδα καταδικάζεται σε μακρόχρονη περιοριστική οικονομική πολιτική. Η μείωση του εργασιακού κόστους, το κλείσιμο εταιριών, η ανεργία, οι περικοπές των κοινωνικών υπηρεσιών, έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι ο δρόμος εξόδου από την οικονομική κρίση. Οδηγεί την οικονομία σε βαθύτερη ύφεση. Κάνει τα πράγματα χειρότερα, "ο πόνος δημιουργεί νέο πόνο".
Τα αποτελέσματα από την εφαρμογή του μνημονίου για ένα χρόνο αποδεικνύουν ακριβώς αυτό. Στην Ιρλανδία που εφάρμοσε πολιτική περικοπής των δαπανών, πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι η οικονομία της είναι σε ύφεση τα τρία τελευταία χρόνια, η εσωτερική ζήτηση μειώθηκε κατά 27% και οι επενδύσεις της κατά 60% (στοιχεία από την εφ. Guardian). Αποδεικνύοντας έτσι ότι ο περιορισμός γεννά περιορισμό και όχι ανάπτυξη.
Το "σύμφωνο για το ευρώ", που συμφώνησε ο κ. Παπανδρέου χωρίς να εγείρει καμιά διαφωνία., θα δημιουργήσει μια Ελλάδα της περιφέρειας της Ευρώπης με χαμηλό εργασιακό κόστος, με μεγάλη ανεργία και μετανάστευση στις πλούσιες χώρες. Είναι μια ευρωπαϊκή οικονομική απόκλισης των οικονομιών των κρατών μελών και όχι σύγκλισής τους.
Συγχρόνως είναι μια πολιτική που στο εσωτερικό της χώρας θα αυξήσει τις κοινωνικές ανισότητες εις βάρος των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων. Δηλαδή θα δημιουργηθεί ένας παράδεισος για λίγους.
Όμως διαπνέεται από νεοφιλελεύθερη λογική και ανατρέπει τη λογική των ιδρυτών του κοινού νομίσματος για σύγκληση των οικονομιών των χωρών της ΕΕ.
Θεσμοθετεί τη μόνιμη δημοσιονομική πειθαρχία, όπου τα κράτη μέλη θα υποχρεούνται να έχουν έλλειμμα μικρότερο του 3% και χρέος μικρότερο του 60%. Εάν υπάρχει υπέρβαση των ορίων αυτών, τα κράτη θα λαμβάνουν μέτρα περιοριστικής πολιτικής, και μάλιστα θα υφίστανται κυρώσεις εφόσον δεν προσαρμόζονται
Επιπρόσθετα οι αμοιβές στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα θα είναι ανάλογες με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας κάθε χώρας. Εάν υπάρχει ανάπτυξη τότε θα δίνονται μισθολογικές αυξήσεις, στην αντίθετη περίπτωση οι μισθοί θα μειώνονται.
Το "euro plus pact" θα δημιουργήσει επομένως μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων. Την πλούσια αναπτυγμένη Ευρώπη του βορρά όπου οι πολίτες θα απολαμβάνουν αυξήσεις και τις φτωχές χώρες του νότου όπου οι πολίτες της θα αντιμετωπίζουν συνεχή συρρίκνωση των εισοδημάτων τους, ύφεση και υπανάπτυξη.
Η Ελλάδα καταδικάζεται σε μακρόχρονη περιοριστική οικονομική πολιτική. Η μείωση του εργασιακού κόστους, το κλείσιμο εταιριών, η ανεργία, οι περικοπές των κοινωνικών υπηρεσιών, έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι ο δρόμος εξόδου από την οικονομική κρίση. Οδηγεί την οικονομία σε βαθύτερη ύφεση. Κάνει τα πράγματα χειρότερα, "ο πόνος δημιουργεί νέο πόνο".
Τα αποτελέσματα από την εφαρμογή του μνημονίου για ένα χρόνο αποδεικνύουν ακριβώς αυτό. Στην Ιρλανδία που εφάρμοσε πολιτική περικοπής των δαπανών, πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι η οικονομία της είναι σε ύφεση τα τρία τελευταία χρόνια, η εσωτερική ζήτηση μειώθηκε κατά 27% και οι επενδύσεις της κατά 60% (στοιχεία από την εφ. Guardian). Αποδεικνύοντας έτσι ότι ο περιορισμός γεννά περιορισμό και όχι ανάπτυξη.
Το "σύμφωνο για το ευρώ", που συμφώνησε ο κ. Παπανδρέου χωρίς να εγείρει καμιά διαφωνία., θα δημιουργήσει μια Ελλάδα της περιφέρειας της Ευρώπης με χαμηλό εργασιακό κόστος, με μεγάλη ανεργία και μετανάστευση στις πλούσιες χώρες. Είναι μια ευρωπαϊκή οικονομική απόκλισης των οικονομιών των κρατών μελών και όχι σύγκλισής τους.
Συγχρόνως είναι μια πολιτική που στο εσωτερικό της χώρας θα αυξήσει τις κοινωνικές ανισότητες εις βάρος των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων. Δηλαδή θα δημιουργηθεί ένας παράδεισος για λίγους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου