Τώρα ή ποτέ η μεταρρύθμιση στο Πανεπιστήμιο.

* Άρθρο του Συμεών Κεδίκογλου στην εφημερίδα

<< Ημερησία τουΣαββάτου>>.

Η ανάγκη για καλύτερη Παιδεία και η σημασία της για την πρόοδο μιας κοινωνίας δεν είναι κάτι που ακούγεται για πρώτη φορά. Στις μέρες μας όμως, η Ανώτατη Εκπαίδευση έχει σημασία και για λόγους εθνικής και ατομικής ευημερίας ακόμα περισσότερο, καθώς η καινούρια γνώση καθίσταται γρήγορα παρωχημένη και η εξειδίκευση και η συνεχής κατάρτιση είναι απαραίτητες για την ανταγωνιστικότητα μιας χώρας.

Αν σκεφτούμε ακόμη ότι, στη συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση για ποιοτική Παιδεία και σε συνθήκες οικονομικής κρίσης πρέπει το κάθε ευρώ που δίνει ο φορολογούμενος να πιάνει τόπο, καταλαβαίνουμε το εκρηκτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο πρέπει να γίνουν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, πολύ περισσότερο δε στη χώρα μας.

Όλοι όσοι παρακολουθούμε ή έχουμε σχέση με το ελληνικό πανεπιστήμιο τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε ότι σιγά σιγά βουλιάζει στην παρακμή και στην ανυποληψία. Πτυχία χωρίς αντίκρισμα, περιπτώσεις διδασκόντων που δεν πηγαίνουν στο μάθημα ή περιπτώσεις συναλλαγών μεταξύ φοιτητών και καθηγητών, νεποτισμός και προγράμματα σπουδών που έχουν μετατραπεί σε μια απέραντη εξεταστική. Και ενώ τέτοια φαινόμενα καταγγέλλονται και από την ίδια την πανεπιστημιακή κοινότητα, προκαλεί εντύπωση ο τρόπος αντίδρασης ορισμένων πανεπιστημιακών στις προτεινόμενες από το υπουργείο αλλαγές. Θυμίζω την ανακοίνωση της ΠΟΣΔΕΠ μετά τη συνάντηση των Δελφών, που στην παράγραφο 2 αναφέρει: «Όπως κατ’ επανάληψη έχουμε δηλώσει σε όλους τους τόνους τα πανεπιστήμιά μας σήμερα διαθέτουν το καλύτερο επιστημονικό δυναμικό από συστάσεως του ελληνικού κράτους!!». Καθώς και αυτή των πρυτάνεων στην έκτακτη σύνοδο του Λαυρίου όπου: «Η Σύνοδος καλεί το Υπουργείο να αποσύρει τις προτάσεις του…» και ότι «η χρηματοδότηση παραμένει ουσιαστική υποχρέωση του κράτους», την ίδια όμως στιγμή «η διαφάνεια στην οικονομική διαχείριση διασφαλίζεται από όργανα των πανεπιστημίων με ελεγκτικές αρμοδιότητες».

Θέλουμε τους πνευματικούς ανθρώπους πρωτοπόρους και με έμπνευση να καθοδηγούν τις εξελίξεις. Όλοι συμφωνούν σήμερα ότι πρέπει να υπάρχει αξιολόγηση στα ελληνικά πανεπιστήμια. Όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να υπάρχει έλεγχος της διαχείρισης της κρατικής χρηματοδότησης από τα πανεπιστήμια.

Και ενώ σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκτός από  πέντε που προέρχονται από το πρώην ανατολικό μπλοκ, τα Πανεπιστήμια προχωρούν προς αυτή την κατεύθυνση, δεν θα έπρεπε και στην Ελλάδα να αλλάξουμε το μοντέλο διοίκησης; Για ποιο λόγο ένας εγνωσμένης αξίας πανεπιστημιακός να μην μπορεί να διεκδικήσει την εδώ θέση πρύτανη;

Σαν νέος βουλευτής που βλέπω με αγωνία τα πράγματα και που καταλαβαίνω ότι η στασιμότητα δεν μπορεί να συνεχιστεί, ελπίζω ότι όλοι όσοι μας αφορά η εκπαίδευση – πανεπιστημιακοί, φοιτητές αλλά και το πολιτικό σύστημα σε τελική ανάλυση – θα δείξουμε την απαραίτητη συναίνεση. Οι αλλαγές πρέπει να προχωρήσουν. Είναι αίτημα των καιρών, είναι αίτημα της κοινωνίας. Θα διατυπώσω λοιπόν το αυτονόητο ερώτημα: Τι είναι πιο ανησυχητικό, ένας ανταγωνιστικός από το εξωτερικό πρύτανης ή κάποιοι φοιτητές που «χτίζουν» πρυτάνεις στα γραφεία τους;

Συμεών Κεδίκογλου

Βουλευτής ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ν. Ευβοίας