Σημειώσεις από το ημερολόγιο μου... Το Γιατί

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα εδώ και λίγο καιρό. Το φάντασμα της ελπίδας. Το φάντασμα της ελπίδας των Ελλήνων.

Όλη η ακραία νεοφιλελεύθερη Ευρώπη, που έχει θεό το χρήμα και θεωρεί τον άνθρωπο υπηρέτη του,  συνασπίσθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να ακυρώσουν αυτή την ελπίδα. Βρήκαν πρόθυμους και στην Ελλάδα.

Τι φοβούνται όλοι αυτοί; Γιατί άραγε να τους φοβίζει η δική μας ελπίδα; Αν πραγματικά μας αντιπροσώπευαν, η ελπίδα μας θα ήταν ελπίδα τους. Η αισιοδοξία μας, αισιοδοξία τους.

Ελπίδα για το αυτονόητο, λοιπόν! Επομένως, γιατί προσπαθούν να μας τρομάξουν; Γιατί φοβούνται την ελπίδα μας; Πόσο παράλογα είναι αυτά στα οποία ελπίζουμε; Γιατί είναι θράσος να ζητάμε πίσω τη ζωή μας; Γιατί είναι λαϊκισμός να θέλουμε αυτά που κάνουν τη ζωή απλά ανθρώπινη και την πατρίδα μας ελεύθερη;

Γιατί έχουν «υπεύθυνη στάση» αυτοί που ξεπούλησαν και υποθήκευσαν το μέλλον της πατρίδας μας;

Γιατί θέλουν να δεχθούμε να υποβαθμίσουν  την ανθρώπινη αξία σε μέσο παραγωγής και συγκέντρωσης χρήματος για τους δανειστές;

Γιατί μας τρομοκρατούν νύχτα μέρα, μήπως επιλέξουμε να ξαναπάρουμε τη ζωή πίσω, στα χέρια μας;

Γιατί λοιπόν, φοβούνται όλοι αυτοί την ελπίδα μας; 

Μην τρομοκρατείτε άλλο τους Έλληνες. Δεν φοβόμαστε. Δεν θα περιμένουμε να το κάνει κάποιος άλλος, νιώθουμε την ευθύνη μας.

Αν φοβηθούμε, ξέρουμε πόσο ακριβά θα το πληρώσουμε και πάλι, την επομένη των εκλογών… Κι αυτός θα είναι ο πραγματικός φόβος.

Από την εφαρμογή της πολιτικής που γνωρίζω καλά, και δεν ξεχνώ…

Γιατί τους τρομοκρατεί η ελπίδα μας; Γιατί γνωρίζουν, ότι η ελπίδα μας είναι ο πολιτικός θάνατος αυτού του συστήματος που μας επέβαλαν.