Και ήταν μόνο 30 χρόνων ...

Κανείς δεν παραβλέπει το απολύτως αντίξοο εξωτερικό περιβάλλον. 

 Αλλά η εικόνα μιας κυβέρνησης, που τα μέλη της δυσκολεύονται να μιλήσουν με κοινή γλώσσα, που μοιάζει να παρακολουθεί την κούρσα διαδοχής η οποία έχει ήδη ξεκινήσει στο εσωτερικό της, που αδυνατεί να διασφαλίσει την κοινωνική ηρεμία και τη λειτουργία όσων οικονομικών μονάδων

που το πολιτικό προσωπικό της  (βουλευτές, υπουργοί), προσπαθούν ακόμη και να σταθούν όρθιο, κόντρα στο γενικό κλίμα εγκατάλειψης και ισοπέδωσης, δεν μπορεί να διατηρηθεί επ' αόριστο.

To ερώτημα που θέλουμε να θέσουμε είναι πως ένα κόμμα 30 χρόνια μετά την πρώτη νίκη των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας, δεν διαθέτει  τους μηχανισμούς να επαναπροσδιοριστεί και να αναλάβει το ρόλο του στις κρίσιμες ώρες που περνά η χώρα και η ΕΕ και να θέσει μέσα από διεθνής σε τροχιά προοδευτικούς μηχανισμούς για μια λύση η οποία να διασφαλίζει τα συμφέροντα της κοινωνίας και όχι εκείνα του χρηματοτραπεζοπιστωτικού συστήματος.