Νικόλ Λειβαδάρη Κι όμως, μαζί τα φάγαμε. ...
Κι όμως, μαζί τα φάγαμε. Μαζί τα φάγαμε, και ήπιαμε και χορέψαμε: Τον χορό του χαμένου χρήματος και του εθνικού Ζαλόγγου επίσης…
Κι όμως, μαζί τα φάγαμε. Μαζί τα φάγαμε, και ήπιαμε και χορέψαμε: Τον χορό του χαμένου χρήματος και του εθνικού Ζαλόγγου επίσης…
Παρέα το κάναμε το μεγάλο πάρτι, κι ας έχει η ευθύνη διαβάθμιση, κι ας είναι ενίοτε ησυνευθύνη το ιδανικό άλλοθι του βασικού ενόχου. Απλώς εκείνοι – οι εξ ημών εκλεγμένοι – διέπραξαν το έγκλημα κατά συρροή κι ανερυθρίαστα κι εμείς ως χαμηλοβλεπούσες, παρασυρμένες κορασίδες.
Και πριν λιθοβολήσουμε όλοι μαζί τον Πάγκαλο ας ξανασκεφτούμε πόσο αθώοι του αίματος είμαστε. Κι ας βγει μπροστά ο πρώτος αναμάρτητος.
Ας θυμηθούμε πόσους «σταυρούς» έχουμε υποσχεθεί στους απανταχού Μαυρογυαλούρους της επικράτειας για να φέρουν το καμάρι μας να υπηρετήσει στην παραμεθόριο του Λυκαβηττού.
Ας σκεφτούμε πόσα λεφτά πληρώσαμε και πληρώνουμε στα ιδιαίτερα των παιδιών μας χωρίς να ψελλίσουμε καν τη λέξη «απόδειξη» στον φροντιστή των 70 ευρώ την ώρα.
Ας ψάξουμε πόσες βουλευτικές πόρτες χτυπήσαμε για μια οκτάμηνη σύμβαση στο Δημόσιο.
Ας θυμηθούμε πώς γίναμε, αίφνης, κάποτε όλοι οι έλληνες αγρότες, με τρεις ρίζες ελιές ο καθένας και με εγγυημένη, άπαξ ετησίως, επιδότηση αντάξια του μισού θεσσαλικού κάμπου.
Ας αναρωτηθούμε γιατί πολιτική καριέρα σ’ αυτή τη χώρα κάνουν μόνον οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι συνδικαλιστές και οι έχοντες χρήμα από «τζάκι».
Ας θυμηθούμε – η Αννα Διαμαντοπούλου μας το θύμισε, στο “ellispoint στον Flash” – πως όταν ο Αναστάσης Πεπονής έκανε το νόμο για τις προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ φιλοδωρήθηκε με το απόλυτο «μαύρο»: Δεν κατάφερε να βγει καν βουλευτής στην Α’ Αθήνας.
Αν για όλα αυτά φταίει το κράτος που γεννήθηκε φαύλο, ας ψάξουμε πόσο DNA φαυλότητας μας αναλογεί. Οσο μικρό κι αν είναι, η πολιτική ηθική ουδέποτε υπήρξε υπόθεση ποσοτική. Και ουδείς φαύλος αυτοκαθαιρέθηκε όσο έχαιρε της ευλογίας της λαϊκής εντολής…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου