Με αφορμή τον ξυλοδαρμό δημοσιογράφου Μάνου Παπαμακάριου. Ας μη γίνουν ξανά άλλα λάθη.

Μια βόλτα στο κτίριο της αντιπεριφέρειας είναι αρκετή να «δεις» τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής που εφαρμόζεται στην χώρα την τελευταία τετραετία και όχι μόνο. Αποβιομηχάνιση του νομού, εργαζόμενοι που αγωνιούν για το σήμερα και το αύριο της ζωής τους, ανεργία, ανέχεια, φτώχεια.

Στο ερώτημα ποιος φταίει δεν είναι δύσκολο να απαντηθεί. Αυτό όμως που πρέπει να συζητηθεί τώρα είναι αν το εργατικό κίνημα είναι σε θέση και μπορεί να αναλύσει επαρκώς τις εξελίξεις, με συνολική ματιά και να ιεραρχήσει  τις προτεραιότητες του; Πως μπορεί σήμερα να βρει τους συμμάχους του; Να δημιουργεί δρόμους επικοινωνίας με την κοινωνία;

Μπορεί να εμπιστεύεται πρόσωπα που υπηρέτησαν μέσα από θεσμούς και θέσεις κομματικές, κρατικές, την μνημονιακή πολιτική; Σήμερα αυτά τα πρόσωπα τρέχουν να φωτογραφηθούν με τους εργαζόμενους, γιατί αυτοί έχουν την ανάγκη να βαφτιστούν στην κολυμβήθρα που τους προσφέρεται και να εξιχνιαστούν στην κοινωνία, οι εργαζόμενοι αυτούς τους έχουν ανάγκη; Είναι σύμμαχοι τους; Δεν συνέβαλλαν αυτοί, με την πολιτική τους,  να φτάσουν οι εργαζόμενοι, η κοινωνία, στα όρια της εξαθλίωσης;

Κατανοούμε την οργή των εργαζομένων, αλλά η επίθεση σε οποιοδήποτε και για οποιοδήποτε λόγο ποσό μάλλον σε δημοσιογράφο είναι λάθος που εκπέμπει λανθασμένα μηνύματα στην κοινωνία, βρίσκονται σε τεντωμένο σχοινί να χαρακτηρισθούν για ναζιστική συμπεριφορά.

Το μόνο που δεν χρειάζεται το εργατικό κίνημα αυτή την περίοδο είναι θυμός και οργή. Χρειάζεται να αναλύει επαρκώς τις εξελίξεις, να  ιεραρχεί τις προτεραιότητες του να βρει τους συμμάχους του  να ενωθεί με τις προοδευτικές δυνάμεις που αντιμάχονται φασιστικές νοοτροπίες παλεύουν αληθινά για μια Ελλάδα Δημοκρατική, Υπερήφανη και Ανεξάρτητη .

Γνωρίζουμε ότι αυτή η ανάρτηση μας είναι σκληρή, αλλά αν όλοι μας την δούμε με την ματιά της ανάγκης για ενότητα για έξοδο από την κρίση, θα βρούμε λύση.