ΣΥΡΙΖΑ:Η Εύβοια που αντιστέκεται

Διανύουμε ήδη την τέταρτη μέρα από τότε που οι εργαζόμενοι των σωματείων στα κλειστά εργοστάσια (Τσιμεντάδικο, Σέλμαν, Ιντερκέμ, Νεοσέτ κι από χθες και της Λάρκο) προχώρησαν στην κατάληψη του Διοικητηρίου στην πρωτεύουσα του νομού Εύβοιας, στη Χαλκίδα. Σε εικοσιτετράωρη βάση εργάτες πραγματοποιούν βάρδιες περιφρούρησης της κατάληψης, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας ένα πολύχρωμο ποτάμι αλληλεγγύης και αγωνιστικής συμπόρευσης συρρέει στο διοικητήριο, που καθημερινά μεγαλώνει. Πανό, σημαίες, τραγούδια, πολύβουα πηγαδάκια, διαμορφώνουν το κλίμα ενός πρωτότυπου εγχειρήματος, που ήδη αποτελεί το «γεγονός» για την τοπική κοινωνία της Χαλκίδας και όχι μόνο. Ξεκινώντας τη βάρδια τους τα συνεργεία καθαριότητας του δήμου, περνούν με τα απορριμματοφόρα από το κατειλημμένο Διοικητήριο, κορνάροντας και δημιουργώντας μια απίστευτη ατμόσφαιρα αγωνιστικού πανηγυριού.     Στα πρόσωπα των εργατών που συμμετέχουν στην κατάληψη, εκεί που μέχρι χθες έβλεπε κανείς την απελπισία και την απόγνωση, σήμερα αντικρίζει την ελπίδα, την αποφασιστικότητα, το κουράγιο που ατσαλώνει η αλληλεγγύη και η αγωνιστικότητα.

Χθες (Πέμπτη 12/9) το βράδυ, με πρωτοβουλία του Ε.Κ. Εύβοιας και του Νομαρχιακού Παραρτήματος της ΑΔΕΔΥ στο νομό, πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα συνεδριάσεων του Διοικητήριου ευρεία σύσκεψη των πρωτοβάθμιων σωματείων, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και φορέων του νομού. Ήταν κυριολεκτικά όλοι εκεί. Η ΕΛΜΕ που μπαίνει πρώτη στη μάχη για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου από Δευτέρα, οι δάσκαλοι, οι νοσοκομειακοί, οι εφοριακοί, οι τσιμεντάδες, οι εργάτες της Σέλμαν, της Νεοσέτ, της Λάρκο, της Ιντερκέμ, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, οι μηχανικοί του δημοσίου, οι εργαζόμενοι στο δήμο και στη νομαρχία, επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι, εκπρόσωποι από το δίκτυο αντίστασης και αλληλεγγύης και άλλες συλλογικότητες.

Κοινή διαπίστωση όλων μα όλων ήταν ότι δεν πάει άλλο. Κοινή απόφαση όλα τα ρυάκια αντίστασης να καταλήγουν στο κατειλημμένο κτίριο του Διοικητήριου, που εξ αντικειμένου μετατρέπεται σε κέντρο συντονισμού του αγώνα. Εδώ θα μοιράζονται οι βάρδιες της περιφρούρησης, από εδώ θα ξεκινούν οι απεργιακές επιτροπές για τα σχολεία, τα κοινά κλιμάκια που θα εξορμούν σε χώρους εργασίας για την επιτυχία των απεργιακών κινητοποιήσεων της επόμενης εβδομάδας, εδώ θα καταλήξουν οι προσυγκεντρώσεις της Τετάρτης 18/9. Το γεγονός της κατάληψης αυτό καθεαυτό, ενισχυμένο πλέον με τη συμπόρευση και το συντονισμό των εργαζομένων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, λειτουργεί σαν καταλύτης και πολλαπλασιαστής πολύμορφων αγωνιστικών πρωτοβουλιών. Στο κλίμα αυτό, οι επαγγελματοβιοτέχνες και έμποροι αποφάσισαν να προχωρήσουν το πρωί της Δευτέρας σε κατάληψη της εφορίας και του ΟΑΕΕ.

Έσπευσαν βέβαια οι εκπρόσωποι των τοπικών αρχών στο γνώριμο ρόλο του πυροσβέστη. «Πολύωρη» σύσκεψη, λέει, συγκάλεσε το δίδυμο Περγαντά-Μπουραντά με τους εκπροσώπους των σωματείων των κλειστών εργοστασίων. Από κοντά και διάφοροι σύμβουλοι και γνωστοί παρατρεχάμενοι. Εξερχόμενοι της σύσκεψης, συνοφρυωμένοι και προβληματισμένοι, εξάγγειλαν για άλλη μια φορά ότι θα μεσολαβήσουν για να γίνει συνάντηση με τους υπουργούς και τους εργοδότες, με τους υπουργούς των εργοδοτών ή κάτι τέτοιο. Όμως πια οι εργαζόμενοι δεν μασάνε. Έχουν χορτάσει, χρόνια τώρα, από τις «παρεμβάσεις» και τις «μεσολαβήσεις» τους. Και όπως είπαν στη χθεσινή σύσκεψη οι εκπρόσωποι των τσιμεντάδων, της Σέλμαν, της Ιντερκέμ, δεν υπάρχει πια τίποτε περισσότερο να χάσουν, ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.

Την ίδια στιγμή, δεν θα πρέπει ούτε για μια στιγμή να υποτιμηθεί ο ρόλος ορισμένων που θα θελήσουν την κρίσιμη στιγμή να ξεφουσκώσει η κινητοποίηση. Που θα επιδιώξουν η δίκαιη οργή και η αγανάκτηση να διοχετευτεί στα γνώριμα κανάλια της «θεσμικής» (τους) διαμεσολάβησης. Το έργο άλλωστε το ’χουμε ξαναδεί άπειρες φορές. Πότε με τους «θεσμικούς» συνδικαλιστές που κλείνανε ραντεβού με τους Κεδίκογλου, τους Αναγνωστάκηδες και τους Βρούτσηδες. Πότε με τους αυτοδιοικητικούς άρχοντες που αναστέλλανε τις κινητοποιήσεις για τα ΤΕΙ στα Ψαχνά, επειδή κλείσανε ραντεβού με τον υπουργό του ΙΕΚ ΑΚΜΗ – συγνώμη τον υπουργό παιδείας. Και πάντοτε η κατάληξη ήταν οι θεαματικές κυβιστήσεις.

Για όλους αυτούς τους λόγους – και για άλλους τόσους και περισσότερους – θέλει δουλειά πολλή για να κρατηθεί ζωντανή η κατάληψη και ό,τι αυτή εγκαινιάζει ως πρελούδιο των αγωνιστικών κινητοποιήσεων στο νομό μας. Αλλά και για να εκπέμψει αυτό το αγωνιστικό μήνυμα ευρύτερα, στην περιφέρεια και σ’ όλη τη χώρα. Πρώτα και κύρια απαιτείται απ’ όλους η κατανόηση ότι δεν μπορεί να υπάρξουν αποσπασματικές λύσεις. Ότι χρειάζεται όλα τα αγωνιστικά επεισόδια, μικρά ή μεγάλα, να συνενώνονται σ’ ένα συνολικό κίνημα ανατροπής αυτής της πολιτικής.

Ότι απαιτείται να ενισχυθεί το «εσωτερικό» αγωνιστικό μέτωπο, με συμβολικό κέντρο το κατειλημμένο Διοικητήριο, να ενισχυθεί, για παράδειγμα, με τη δημιουργία ενός συντονιστικού αγώνα, που θα αποτελείται από προέδρους μεγάλων πρωτοβάθμιων σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, από εκπροσώπους φορέων και συλλογικοτήτων, από ανθρώπους της αυτοδιοίκησης και των κινημάτων. Και την ίδια στιγμή χρειάζεται αυτό το κίνημα να «οξυγονώνεται» από την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή και την εμπλοκή όλο και πιο πλατειών δυνάμεων. Με τη λειτουργία, σε καθημερινή βάση, λαϊκών συνελεύσεων στο χώρο του Διοικητήριου. Με δράσεις αλληλεγγύης. Με πολιτιστικά δρώμενα. Σε διάδραση με άλλα γεγονότα που θα γίνονται στα σχολειά των αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών με τους γονείς και τους μαθητές.

Στο εγχείρημα αυτό που πραγματοποιείται στην πόλη μας, οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς δεν αρκεί να δηλώνουμε τη συμπαράστασή μας. Απαιτείται η άμεση, η πιο ενεργός, η πιο ανιδιοτελής, η ολόψυχη συμμετοχή μας. Όχι για να ποζάρουμε στις φωτογραφίες στα τοπικά μέσα ενημέρωσης. Ούτε για να κάνουμε αφ’ υψηλού κριτική και να κουνάμε το δάχτυλο δασκαλίστικα στον οποιοδήποτε συναγωνιστή. Τούτη η ώρα είναι η ώρα της μάχης και απαιτεί απ’ όλους και όλες μας τη μέγιστη αυταπάρνηση, να δηλώσουμε τη συμμετοχή μας στις βάρδιες περιφρούρησης, να πλαισιώσουμε και να πυκνώσουμε τις απεργιακές επιτροπές στα σχολειά, στο νοσοκομείο, στο ΙΚΑ, στους χώρους δουλειάς που μπαίνουν από βδομάδα, σταδιακά, στις απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας. Τούτος ο αγώνας δεν μπορεί να χαθεί. Ή εμείς ή αυτοί.

Χαλκίδα, 13/9/2013

Βαγγέλης Αντωνίου, πρ. μέλος της Κ.Ε. του Σύριζα, μέλος της Ν.Ε. Εύβοιας