Παραμένουν χωρίς βιβλία οι μαθητές...

...και η υπουργός εμφανίζεται σε εκπομπές "ξεπλύματος" 

εγκληματικών ευθυνών

Γράφει ο Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης
Στήθηκα, μαζί με πολλούς άλλους φαντάζομαι (δεν συνηθίζω να κοιτώ τις επιδόσεις στα μηχανάκια της AGB και σημειώνω εμπειρικά το ενδεχόμενα πολυπληθές τηλεοπτικό κοινό) και παρακολούθησα τους Πρωταγωνιστές, την Κυριακή (20 Νοεμβρίου) το βράδυ, έπειτα από την για μια ολόκληρη εβδομάδα προβολή διαφημιστικού τρέιλερ με παλαιότερη συνέντευξη του κ. Παπαδήμου στον κ. Θεοδωράκη που θα επαναπροβάλλονταν ελέω πρωθυπουργοποίησής του.

Τελικώς, αυτή η συνεντευξιακή ενθύμηση του τότε Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και νυν διορισμένου πρωθυπουργού, ήταν η παρένθεση της εν λόγω τηλεοπτικής εκπομπής. Το κύριο μέρος συνάθροιζε η παρουσίαση μιας απαρτίας βουλευτών και γνωστών φίλων του δημοσιογράφου που παρουσιάζει την εκπομπή: Διαμαντόπουλου-Βορίδης-Ψαριανός. Ειδικά, ο τελευταίος...
[βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς, πρώην αριστερός με νυν φιλελεύθερες απόψεις, πάλαι ποτέ αναρχοεπαναστάτης που τώρα μοιάζει (παν)έτοιμος να δώσει και τη... ζωή του για τα δανεικά της Τρόικα], δεν θα ήταν υπερβολή να σημειωθεί ότι...
κατέχει στασίδι στην εν λόγω εκπομπή, καθώς βδομάδα παρά βδομάδα έχει τον καλοπλασαρισμένο χρόνο του.

Με πλάνα αγιογραφίας και πόζες που θύμιζαν καλογυρισμένο ντοκιμαντέρ του BBC (συνηθίζει η συγκεκριμένη εκπομπή να παρέχει στους τηλεθεατές στιγμές εξαιρετικής τηλεοπτικής ποιότητας και αξιοζήλευτης σκηνοθετικής επιμέλειας), με ερωτήσεις που είχαν οσμή προσυνενοημένης αβάντας, είδα -εντός τηλεοπτικού χρόνου και εκτός συνειδησιακής πραγματικότητας- 3 πολιτικούς να ξεπλένουν αμαρτίες του παρελθόντος. Ωσάν παρατηρητές που τώρα επιθυμούν να μετάσχουν στην υπό διαμόρφωση πολιτική σύσταση του νέου που θα προκύψει από την ολοκληρωτική καταστροφή του παλαιού κοινοβουλευτικού προσωπικού, έλαβαν κι άλλο τηλεοπτικό χρόνο αυτοπαρουσίασης τους σε ένα κοινό που όσο κι αν βομβαρδιστεί από τις επιχειρούμενες καλαίσθητες παρουσιάσεις, δεν δείχνει διατεθειμένο πια να συγχωρέσει ξανά όσους μετείχαν για πολλά χρόνια στη χάραξη της όποιας πολιτικής που μας οδήγησε εδώ ( βλ.π. κ. Διαμαντοπούλου).

Την ίδια στιγμή που κρυβόταν το τσεκούρι που συνόδευε τις νεανικές εξορμήσεις του Βορίδη, που λησμονούνταν η καθολική πολιτική ανεπάρκεια (αλλά επάρκεια σε κατασκευή μολότοφ) του Ψαριανού και που η λήθη της πολιτικής διαδρομής της κ. Διαμαντοπούλου έφθασε σε ιστορικό ρεκόρ τηλεθέασης, χωρίς βιβλία συνεχίζουν να είναι οι μαθητές σε όλη τη χώρα, παρά τις διαβεβαιώσεις της τελευταίας ότι τα βιβλία θα βρίσκονταν στα σχολεία έως τα μέσα Νοεμβρίου. Δύο μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, οι μαθητές εξακολουθούν να κάνουν μάθημα και να διαβάζουν από φωτοτυπίες και CD, έπειτα από νομικές περιπέτειες που είχαν δύο διαγωνισμοί για την προμήθεια των βιβλίων. Ενώ οι φίλοι του κ. Θεοδωράκη μιλούσαν για τα σημεία ταύτισής τους και για την ελπίδα που βλέπουν για τη χώρα στο πρόσωπο του κ. Παπαδήμου, η πραγματική ελπίδα της χώρας -τα ενέχυρα παιδιά της- στερούνται των βασικών μέσων για να (εκ)παιδευτούν όπως θα έπρεπε έτσι ώστε το μέλλον της χώρας να μην διακυβεύεται εξαιτίας της έλλειψης... μελάνης. Δυστυχώς, το μόνο που έχει δρομολογήσει η κ. Διαμαντοπούλου κατά τις τελευταίες ημέρες της υπουργίας της είναι η επίσπευση των διαδικασιών για να προσαρμοστεί απόλυτα η χώρα στην εικόνα ενός τριτοκοσμικού τόπου. Κι επειδή δεν θέλω να αδικήσω την υπουργό, οφείλω να ομολογήσω ότι έκανε και κάτι θετικό για το εν λόγω θέμα: κήρυξε την έναρξη διεθνούς διαγωνισμού για την προμήθεια χάρτου εκτύπωσης των βιβλίων της επόμενης σχολικής χρονιάς. Τραγική ειρωνεία, που καταδεικνύει ταυτόχρονα και την ανεπάρκειά της, καθώς η μεγάλη πιθανότητα να μην έχουν φθάσει όλα τα βιβλία στα σχολεία ως τα Χριστούγεννα είναι πια μεγάλη, γεγονός που προκαλεί σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς έντονη ανησυχία και σε αρκετές περιπτώσεις οργή για τον εμπαιγμό που δέχονται από το Υπουργείο.
Κατά τα λοιπά, στο υπόλοιπο μέρος των "Πρωταγωνιστών", είδα το νυν πρωθυπουργό να παλεύει τώρα για όσα εδώ και σχεδόν μια 10ετία είχε επισημάνει. Για εκείνα τα αυτονόητα που ποτέ όμως δεν έγιναν, γιατί χρόνια τώρα πάντα κάθεται ένας Βορίδης, μια Διαμαντοπούλου, ένας Ψαριανός στα βουλευτικά έδρανα της υποκρισίας και πάντα απευθύνεται σαν να είναι η πρώτη του φορά σε ένα κοινό που χαρακτηρίζεται για την κακή του μνήμη και τα απύθμενα περιθώρια ανοχής του.

press