Οι αρχαίοι μας πρόγονοι δημιουργούσαν διάφορες κατασκευές, προκειμένου να οχυρώσουν τις πόλεις, από την ενδεχόμενη εισβολή του εχθρού. Η τάφρος και τα υψηλά, απόρθητα τείχη ήταν κάποιες από τις πιο γνωστές αμυντικές κατασκευές. Μια από τις πηγές έμπνευσης για τους προγόνους μας αποτελούσε η μέλισσα, της οποίας οι «αρχιτεκτονικές τεχνοτροπίες» συνιστούσαν σημείο αναφοράς.
Η παρατήρηση της εκπληκτικής σε δομή και συνοχή κυψέλης, δεν αφήνει αμφιβολία ότι η φύση έχει προικίσει τη μέλισσα με εντυπωσιακά χαρίσματα. Με μια πιο ενδελεχή ματιά σε μια κυψέλη, εύκολα θα διαπιστώναμε πως οι μέλισσες χρησιμοποιούν μια ιδιαίτερη ουσία υπό μορφή επικάλυψης, σαν γενική μορφή προστασίας.
Η ουσία αυτή λέγεται πρόπολη («προ της πόλεως» των μελισσών) και εξυπηρετεί το σκοπό να καλύπτει τα κενά της κυψέλης και παράλληλα να μειώνει κατά το δοκούν το μέγεθος της εισόδου της, περιορίζοντας έτσι την πρόσβαση του κρύου ή της έντονης ζέστης και φυσικά των «εν δυνάμει» εχθρών της κυψέλης.
Η πρόπολη όμως, αποτελεί για τις μέλισσες και μια ασφαλιστική δικλείδα από τη δράση ιών και βακτηρίων, που πολύ εύκολα μπορούν να προσβάλλουν μια κοινότητα δεκάδων χιλιάδων μελισσών που ζουν σε ένα μελίσσι και μάλιστα σε ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες.
Οι μέλισσες παράγουν αυτή τη πολύτιμη ουσία από φυσικές ρητίνες, που συλλέγουν από διάφορα φυτά αλλά και από φλοιούς ορισμένων μεγάλων δέντρων (π.χ. λεύκες, καστανιές, βελανιδιές) και τις οποίες αναμιγνύουν με δικά τους εκκρίματα. Υπολογίζεται πως ένα μελίσσι μπορεί να παράγει 100 έως 300 gr. πρόπολη τον χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου