Δύσκολα στην παρούσα φάση θα βρει κάποιος έναν υπουργό που να δηλώνει σίγουρος για την έκβαση των μαχών που έχει μπροστά της η κυβέρνηση. Ακόμη και αυτοί που εξ υποχρεώσεως είναι αναγκασμένοι να εμφανίζονται αισιόδοξοι δεν κρύβουν τις... ανησυχίες τους. Και είναι απολύτως λογικό. Τίποτα δεν πάει καλά για την κυβέρνηση.
Τα έσοδα υπολείπονται των στόχων. Οι προβλέψεις για έξοδο στις αγορές το 2011 έχουν αποσυρθεί από την κυκλοφορία. Τα spreads είναι στον ουρανό. Το χρηματιστήριο έχει υποστεί καθίζηση. Τα σενάρια περί αναδιάρθρωσης, παρά τις επίσημες διαψεύσεις, φουντώνουν.
Τα έσοδα υπολείπονται των στόχων. Οι προβλέψεις για έξοδο στις αγορές το 2011 έχουν αποσυρθεί από την κυκλοφορία. Τα spreads είναι στον ουρανό. Το χρηματιστήριο έχει υποστεί καθίζηση. Τα σενάρια περί αναδιάρθρωσης, παρά τις επίσημες διαψεύσεις, φουντώνουν.
Η ανεργία κινείται σε ύψη ρεκόρ. Η απογοήτευση στους πολίτες είναι διάχυτη. Η διαφορά με τη Νέα Δημοκρατία στις δημοσκοπήσεις μειώνεται σταθερά. Η δημοφιλία του Γ. Παπανδρέου υποχωρεί. Αν προσθέσουμε τις συνεχείς αψιμαχίες μεταξύ υπουργών, το έλλειμμα συνεννόησης και το κακό κλίμα στην κοινοβουλευτική ομάδα, θα έχουμε την πλήρη εικόνα.
Αναρωτιέται κανείς τι μπορεί να κάνει ο πρωθυπουργός προκειμένου να βελτιωθεί η ατμόσφαιρα. Από τη μέχρι τώρα συμπεριφορά του φαίνεται ότι απλώς παρακολουθεί ανήμπορος να ελέγξει την κατάσταση. Λάθος, λένε οι συνεργάτες του: «Ο Παπανδρέου δείχνει να μην ασχολείται, ωστόσο στο παρασκήνιο κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για να κλείσουν τα εσωτερικά μέτωπα, καταγράφει τις ελλείψεις και χρεώνει σε πρόσωπα τις ευθύνες για τις καθυστερήσεις». Αν η παρατήρηση των συνομιλητών του πρωθυπουργού έχει βάση, τότε το λάπτόπ του πρέπει να έχει «γεμίσει» με λάθη, αστοχίες και παλινωδίες.
Από το Μαξίμου δηλώνουν ότι ο χρόνος της διαβούλευσης, τελειώνει με την κατάθεση στη Βουλή του μεσοπρόθεσμου προγράμματος για τη δημοσιονομική προσαρμογή: «Από κει και πέρα καμία διαφωνία δεν θα είναι ανεκτή. Οσοι παραβιάσουν τον κανόνα θα υποστούν τα επίχειρα των πράξεών τους» είπε στην «Κ.Ε.» στέλεχος του πρωθυπουργικού γραφείου. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια. Κρίνεται η πέμπτη δόση του δανείου.
Το ερώτημα είναι αν μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά τόσο αντικρουόμενες απόψεις για την πολιτική που πρέπει να εφαρμοστεί. Για παράδειγμα, πώς θα συμφιλιωθεί η αντίληψη πρωτοκλασάτων κυβερνητικών παραγόντων που θεωρούν ότι το μνημόνιο δεν βγαίνει, με τη θέση συναδέλφων τους οι οποίοι υποστηρίζουν ότι «δεν πιάνουμε τους στόχους γιατί ορισμένοι δεν πιστεύουν στο μνημόνιο»; Πώς θα καμφθούν οι ισχυρές αντιρρήσεις υπουργών (Ρέππας, Παπουτσής, Κατσέλη, Μπιρμπίλη, Ξενογιαννακοπούλου) για τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και ειδικότερα για την απώλεια του δημόσιου ελέγχου στη ΔΕΗ; Επιπλέον με ποιον τρόπο θα πειστούν πολλά μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας να στηρίξουν, ακόμη μία φορά, επιλογές με τις οποίες διαφωνούν διαρρήδην;
Υπάρχουν βουλευτές που ζητούν -κόντρα στην επίσημη στάση- εδώ και τώρα αναδιάρθρωση (Βάσω Παπανδρέου, Ε. Νασιώκας). Κάποιοι προειδοποιούν ότι δεν θα δεχτούν την αποκρατικοποίηση των κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων (Οικονόμου, Αθανασιάδης). Αλλοι (Φλωρίδης, Αλευράς, Καρτάλης, Κουκουλόπουλος) διαπιστώνουν μεταρρυθμιστική κόπωση και επισημαίνουν ότι η αναδιάρθρωση είναι δυνατόν να αποφευχθεί αν υπάρξει η βούληση, αν εκπονηθεί ένα σχέδιο μακράς πνοής και εφόσον επιστρατευθεί το κατάλληλο πολιτικό προσωπικό να το υπηρετήσει. Για την ώρα, εκτιμούν, και οι τρεις αυτές προϋποθέσεις απουσιάζουν.
Απέναντι στους υπουργούς που κωλυσιεργούν με πρόθεση ή αδυνατούν να ακολουθήσουν τις δεσμευτικές προθεσμίες του μνημονίου ο πρωθυπουργός έχει το όπλο του ανασχηματισμού το οποίο και θα χρησιμοποιήσει, απομακρύνοντας ακόμη και στελέχη που ο ίδιος ανέδειξε.
Απέναντι στους ατίθασους βουλευτές που θα επιμένουν να μην συμμορφώνονται διαθέτει την ποινή της διαγραφής και, ως έσχατη απειλή, τις πρόωρες εκλογές. Η συνοχή όμως δεν επιτυγχάνεται μόνο με το φόβο της τιμωρίας. Χωρίς συναινέσεις, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να μακροημερεύσει.
enet.gr
Αναρωτιέται κανείς τι μπορεί να κάνει ο πρωθυπουργός προκειμένου να βελτιωθεί η ατμόσφαιρα. Από τη μέχρι τώρα συμπεριφορά του φαίνεται ότι απλώς παρακολουθεί ανήμπορος να ελέγξει την κατάσταση. Λάθος, λένε οι συνεργάτες του: «Ο Παπανδρέου δείχνει να μην ασχολείται, ωστόσο στο παρασκήνιο κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για να κλείσουν τα εσωτερικά μέτωπα, καταγράφει τις ελλείψεις και χρεώνει σε πρόσωπα τις ευθύνες για τις καθυστερήσεις». Αν η παρατήρηση των συνομιλητών του πρωθυπουργού έχει βάση, τότε το λάπτόπ του πρέπει να έχει «γεμίσει» με λάθη, αστοχίες και παλινωδίες.
Από το Μαξίμου δηλώνουν ότι ο χρόνος της διαβούλευσης, τελειώνει με την κατάθεση στη Βουλή του μεσοπρόθεσμου προγράμματος για τη δημοσιονομική προσαρμογή: «Από κει και πέρα καμία διαφωνία δεν θα είναι ανεκτή. Οσοι παραβιάσουν τον κανόνα θα υποστούν τα επίχειρα των πράξεών τους» είπε στην «Κ.Ε.» στέλεχος του πρωθυπουργικού γραφείου. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια. Κρίνεται η πέμπτη δόση του δανείου.
Το ερώτημα είναι αν μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά τόσο αντικρουόμενες απόψεις για την πολιτική που πρέπει να εφαρμοστεί. Για παράδειγμα, πώς θα συμφιλιωθεί η αντίληψη πρωτοκλασάτων κυβερνητικών παραγόντων που θεωρούν ότι το μνημόνιο δεν βγαίνει, με τη θέση συναδέλφων τους οι οποίοι υποστηρίζουν ότι «δεν πιάνουμε τους στόχους γιατί ορισμένοι δεν πιστεύουν στο μνημόνιο»; Πώς θα καμφθούν οι ισχυρές αντιρρήσεις υπουργών (Ρέππας, Παπουτσής, Κατσέλη, Μπιρμπίλη, Ξενογιαννακοπούλου) για τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και ειδικότερα για την απώλεια του δημόσιου ελέγχου στη ΔΕΗ; Επιπλέον με ποιον τρόπο θα πειστούν πολλά μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας να στηρίξουν, ακόμη μία φορά, επιλογές με τις οποίες διαφωνούν διαρρήδην;
Υπάρχουν βουλευτές που ζητούν -κόντρα στην επίσημη στάση- εδώ και τώρα αναδιάρθρωση (Βάσω Παπανδρέου, Ε. Νασιώκας). Κάποιοι προειδοποιούν ότι δεν θα δεχτούν την αποκρατικοποίηση των κερδοφόρων δημόσιων επιχειρήσεων (Οικονόμου, Αθανασιάδης). Αλλοι (Φλωρίδης, Αλευράς, Καρτάλης, Κουκουλόπουλος) διαπιστώνουν μεταρρυθμιστική κόπωση και επισημαίνουν ότι η αναδιάρθρωση είναι δυνατόν να αποφευχθεί αν υπάρξει η βούληση, αν εκπονηθεί ένα σχέδιο μακράς πνοής και εφόσον επιστρατευθεί το κατάλληλο πολιτικό προσωπικό να το υπηρετήσει. Για την ώρα, εκτιμούν, και οι τρεις αυτές προϋποθέσεις απουσιάζουν.
Απέναντι στους υπουργούς που κωλυσιεργούν με πρόθεση ή αδυνατούν να ακολουθήσουν τις δεσμευτικές προθεσμίες του μνημονίου ο πρωθυπουργός έχει το όπλο του ανασχηματισμού το οποίο και θα χρησιμοποιήσει, απομακρύνοντας ακόμη και στελέχη που ο ίδιος ανέδειξε.
Απέναντι στους ατίθασους βουλευτές που θα επιμένουν να μην συμμορφώνονται διαθέτει την ποινή της διαγραφής και, ως έσχατη απειλή, τις πρόωρες εκλογές. Η συνοχή όμως δεν επιτυγχάνεται μόνο με το φόβο της τιμωρίας. Χωρίς συναινέσεις, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να μακροημερεύσει.
enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου