Η θέση του ΚΚΕ για τη μεταφορά του λιμένα Χαλκίδας

Το θέμα  του εμπορικού λιμανιού της Χαλκίδας και της σχεδιαζόμενης μεταφοράς του σε νέα τοποθεσία αναδείχνει για τους εργαζόμενους τα εξής ζητήματα:

1. Τα λιμάνια και οι λιμενικές εγκαταστάσεις – εντάσσονται στις μεταφορές και συγκοινωνίες – στο οικονομικό σύστημα του καπιταλισμού αποτελούν πεδίο δράσης και κερδοφορίας μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, σε βάρος τόσο των εργαζόμενων σε αυτές τις εγκαταστάσεις όσο και του λαού γενικότερα, μέσω της μετακύλησης του κόστους μεταφοράς στις τιμές των προϊόντων. Το βασικό ερώτημα για τους εργαζόμενους δεν είναι αν θα γίνει νέο λιμάνι, που και σε ποιο σημείο θα κατασκευαστεί, ή αν παραμείνει το ίδιο και εκσυγχρονιστεί. Το κύριο ζήτημα είναι σε όφελος τίνος γίνεται, ποιόν και ποιους εξυπηρετεί η λειτουργία του.
Εξυπηρετεί φτηνές και ασφαλείς μεταφορές προϊόντων εμπορευμάτων, και ανθρώπων, με γρήγορα και ασφαλή πλοία, ή αντίθετα εξυπηρετεί τα σχέδια και το θησαύρισμα μιας χούφτας ντόπιων και ξένων μονοπωλίων;
2. Η συζήτηση για κατασκευή νέων λιμενικών εγκαταστάσεων, στις σημερινές οικονομικές συνθήκες, προετοιμάζει το έδαφος και τις λαϊκές συνειδήσεις στην κατεύθυνση, για άλλη μια φορά, να χρυσοπληρώσει ο λαός ένα έργο που θα <παραχωρηθεί> σε κάποιον επιχειρηματικό όμιλο. Τρανταχτό παράδειγμα το λιμάνι του Πειραιά, το οποίο αφού εκσυγχρονίστηκε και αναπτύχθηκε με εκατομμύρια από το ξεζούμισμα των εργαζομένων και του λαού, ξεπουλήθηκε στον κολοσσό της COSCO (κινέζικη διεθνής εταιρεία μεταφορών). Στην ίδια κατεύθυνση οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, έχουν προγραμματίσει και άλλα λιμάνια (Θεσσαλονίκη κ.α.)
3. Ειδικά το εμπορικό λιμάνι της Χαλκίδας συγκεντρώνει το ενδιαφέρον μεγάλων επιχειρήσεων, τόσο λόγω της γειτνίασης με δεκάδες εργοστάσια και τη Βιομηχανική Ζώνη των Οινοφύτων, καθώς και τον άξονα ΠΑΘΕ, ΙΟΝΙΑΣ οδού κ.α.
4. Ενδεικτικό του ποιον εξυπηρετούν τα λιμάνια, είναι το γεγονός ότι, ήδη, στην περιοχή Χαλκίδας λειτουργούν άλλα τέσσερα λιμάνια (ΙΝΤΕΡΚΕΜ, ΣΕΛΜΑΝ, Ναυπηγεία, Τσιμέντα) τα οποία είναι αποκλειστικής διαχείρισης από την εταιρεία που έχει την ιδιοκτησία τους. Ακόμα κι έτσι, δεν υπάρχει ούτε σκέψη από τις κυβερνήσεις και τη Τοπική Διοίκηση για την πιθανή αξιοποίηση τους για γενικότερη χρήση.
5. Στο σύστημα του καπιταλισμού, το περιβάλλον, ο πολιτισμός, ο αρχαιολογικός πλούτος – ειδικά της Αυλίδας – αλλά και γενικότερα, καταστρέφεται όταν μπαίνει εμπόδιο στην κερδοφορία των μονοπωλίων (πχ Τσιμέντα Χαλκίδας, παλαιά και η νέα μονάδα Φυσικού Αερίου στο Αλιβέρι).
Η προστασία τους απαιτεί, πριν απ’ όλα, λαϊκή εξουσία – οικονομία, κεντρικό σχεδιασμό και σε αυτό το πλαίσιο, ενιαίο χωροταξικό σχεδιασμό σε όφελος των λαϊκών αναγκών και όχι την άναρχη εγκατάσταση μονάδων ανάλογα με τα επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως γίνεται σήμερα.
Τα παραπάνω ζητήματα αφορούν πραγματικά τους εργαζόμενους και το λαό της περιοχής. Ωστόσο, μια σειρά πολιτικές δυνάμεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ) περιστρέφουν την κουβέντα γύρω από την τοποθεσία, τους τρόπους χρηματοδότησης και άλλα διάφορα. Κουβέντα δεν κάνουν για την ταμπακέρα, για το ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό στο τέλος.
Οι εργαζόμενοι να βγάλουν συμπεράσματα από τη στάση των παραπάνω δυνάμεων, να τις καταδικάσουν πολιτικά.
Σήμερα απαιτείται ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος, για την ανατροπή της σάπιας εξουσίας των μονοπωλίων, που απειλεί με πρωτοφανή εξαθλίωση τη λαϊκή οικογένεια.
Ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα για τα μονοπώλια σημαίνει τσάκισμα των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Το ΚΚΕ, αντίθετα, παλεύει για ανάπτυξη σε όφελος του λαού, σε μια λαϊκή εξουσία και οικονομία. Καλεί το εργατικό – λαϊκό κίνημα της περιοχής να διεκδικήσουν:
• Λιμάνια – Λαϊκή περιουσία, στην υπηρεσία φτηνών μεταφορών για τις λαϊκές ανάγκες, και όχι για την κερδοφορία των μονοπωλίων.
• Κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, και στη βάση αυτή πανεθνικό περιφερειακό και τοπικό χωροταξικό σχεδιασμό σε όφελος των λαϊκών αναγκών.
• Αξιοποίηση όλων των λιμανιών στην περιοχή σε όφελος της λαϊκής οικονομίας.
• Σεβασμό, Προστασία και Αξιοποίηση του αρχαιολογικού πλούτου.
• Προστασία του περιβάλλοντος.