Αχ!!! αυτό το… ένοχο εργατικό κόστος

Η επίκληση της ανταγωνιστικότητας, σε μια οικονομία που βυθίζεται στην ύφεση εξαιτίας της μαζικής φτωχοποίησης του λαού και η επαναφορά στα χιλιοειπωμένα επιχειρήματα που ακούμε κάθε φορά από τους επιχειρηματίες και τους ποικιλόμορφους απολογητές της «ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας», 

αφαιρούν κάθε σοβαρότητα από την κυβέρνηση και κάνουν ακόμα πιο ξεκάθαρους τους στόχους των μέτρων που ετοιμάζονται. Υπό τον μανδύα των «πιέσεων από την τρόικα», στρώνεται το έδαφος για να υλοποιηθεί η μόνιμη επιδίωξη του κεφαλαίου στη χώρα μας για μείωση του εργατικού κόστους.
Έτσι με τη μεθόδευση του «κοινωνικού διαλόγου» και μάλιστα με δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα ενός μηνός, ετοιμάζεται μια ακόμη επίθεση αφαίρεσης δικαιωμάτων. Με την άθλια προπαγάνδα περί χρεοκοπίας και εκβιασμών της τρόικας για να πάρουμε την επόμενη δόση του δανείου στήνεται ένα ακόμη κρεματόριο για τα εργατικά εισοδήματα.
«Θέλω να καλέσω τους κοινωνικούς εταίρους να καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια στις διαπραγματεύσεις για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και την ενίσχυση της απασχόλησης», κάλεσε ο Λ. Παπαδήμος τους εκπροσώπους εργοδοτών και εργαζομένων, δίνοντας αμέσως το στίγμα του ανταγωνισμού: «Η λειτουργία της αγοράς εργασίας και η σχέση με τις ανταγωνίστριες οικονομίες είναι καθοριστικοί παράγοντες. Κατά τη δεκαετία από την εισαγωγή του ευρώ έως το 2010, η ελληνική οικονομία υπέστη απώλεια ανταγωνιστικότητας της τάξεως του 25% σε σχέση με τις πιο ανταγωνιστικές χώρες της Ευρωζώνης».
Βέβαια, κανείς δεν αναφέρει ότι οι πραγματικά ανταγωνιστικές χώρες της Ευρωζώνης, δηλαδή, η Γερμανία και η Γαλλία, έχουν κατά πολύ υψηλότερο μισθολογικό κόστος από το δικό μας. Η σύγκριση γίνεται μονόπλευρα με τις βαλκανικές χώρες, όπου για χάρη της… ανταγωνιστικότητας το ¼ του πληθυσμού μετατράπηκε σε οικονομικούς μετανάστες.