Η δημοσιονομική κρίση που βιώνει η χώρα μας συνδέεται και με μια άλλη κρίση , τη περιβαλλοντική , για την οποία θα σταθούμε με αφορμή δύο παγκόσμιες ημέρες.
Σήμερα ( 21/3) είναι η παγκόσμια ημέρα του δάσους , αύριο (22/3) του νερού . Η ύπαρξη του δεύτερου προϋποθέτει την επιβίωση του πρώτου .
Η επάρκεια και των δύο απαιτεί ορθολογική διαχείριση .
Απαραίτητη η λήψη μέτρων σωστής διαχείρισης του νερού , όμως το πρόβλημα της λειψυδρίας θα γιγαντώνεται όσο δεν προστατεύεται επαρκώς το δασικό οικοσύστημα της χώρας μας .
Είναι γνωστή η αντιπλημμυρική και αντιδιαβρωτική προστασία που προσφέρουν τα δασικού χαρακτήρα εδάφη , δεν είναι άμεσα αντιληπτή η συμβολή τους στη ρύθμιση της δίαιτας των νερών . Γι αυτό και η διαχείρισή τους πρέπει να αποτρέπει κάθε απόπειρα συρρίκνωσής τους , είτε με αλλαγές χρήσης , είτε με πυρκαγιές .
Η υπεράντληση και αλόγιστη χρήση του νερού στη χώρα μας δημιουργεί συχνά προβλήματα επάρκειας όχι μόνο στον αγροτικό χώρο αλλά και στον αστικό . Γι αυτό και υπάρχει άμεση ανάγκη εξορθολογιγμού των χρήσεων όλων των υδάτινων πόρων .
Όλα αυτά για να υπηρετηθούν απαιτείται πολιτική βούληση που δεν υπάρχει , πόσο μάλλον όταν την ευθύνη τους έχει ένας πολιτικός , ο κ. Παπακωνσταντίνου , που η ως τώρα θητεία του στο περιβάλλον στάθηκε αρκετή για να χαρακτηριστεί πιο ολέθρια ακόμη κι από αυτή του στην οικονομία .
Εκείνα που τόσα χρόνια οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν ούτε και με συνταγματικές αναθεωρήσεις να κάνουν αυτός τα « κατάφερε » με απλές διοικητικές πράξεις και μάλιστα με τη χρήση αλλεπάλληλων « μαθητικών» σημειωμάτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου