Χίλια μύρια δεινά για την ελληνική οικογένεια έπονται της ψήφισης του μνημονίου -2 και της υπογραφής της δανειακής σύμβασης, αφού οι πολιτικές που αναγκάζεται να εφαρμόσει η χώρα μας οδηγούν στη φτώχεια όλη την ελληνική κοινωνία.
Όμως θα υπάρξουν και περιοχές
, όπως η Στερεά Ελλάδα , όπου αυτή η φτώχεια θα συνδυαστεί με μια
ανεργία εκρηκτικών διαστάσεων , κάτι εξ΄άλλου που φάνηκε ολοκάθαρα στα δύο χρόνια εφαρμογής του μνημονίου-1 , από το 11,1 % του Οκτωβρίου του 2009 έφτασε στο 23,3 % τον αντίστοιχο μήνα του 2011 , δηλαδή υπερδιπλασιάστηκε . Στην Εύβοια , που εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί το πρωταθλητή στην αποβιομηχάνιση και την ανεργία , η κατάσταση θα γίνει εφιαλτική . Και δεν είναι μόνο οι απώλειες θέσεων εργασίας λόγω παύσης συγκεκριμένων δραστηριοτήτων , είναι και οι μειώσεις προσωπικού είτε με απόλυση είτε με εθελούσια έξοδο , είναι και η μερική απασχόληση , που όλα μαζί έχουν φτάσει να απειλούν από τώρα ακόμη και την επιβίωση ολόκληρης της ευβοϊκής κοινωνίας . Τα τελευταία χρόνια μεγάλες βιομηχανικές μονάδες της Εύβοιας είτε έχουν κλείσει οριστικά , όπως ΔΑΡΙΓΚ , ΙΝΤΕΑΛ ΣΤΑΝΤΑΡΤ κ.λ.π. είτε προβαίνουν σε ομαδικές απολύσεις , όπως ΝΕΟΣΕΤ , ΙΝΤΕΡΚΕΜ , ΣΕΛΜΑΝ και άλλες , με τη τελευταία να κατέχει το πανελλήνιο ρεκόρ των νομιμοφανών απολύσεων , σε μηνιαία βάση και για 2 χρόνια , 300 εργαζομένων , δηλαδή το 50% του προσωπικού της .
Μια άλλη αξιοσημείωτη περίπτωση είναι η πρόσφατη των ΝΑΥΠΗΓΕΙΩΝ ΧΑΛΚΙΔΑΣ , που χωρίς να έχουν ουσιαστικό πρόβλημα εργασιών χρησιμοποίησαν τη κρίση ως εργαλείο εκβιασμού των εργαζομένων , φτάνοντας μάλιστα μέχρι του σημείου να τους καλέσουν να δεχθούν μείωση των μισθών τους κι όταν αρνήθηκαν προχώρησαν σε 12 απολύσεις , πράγμα που δυστυχώς απειλούν να κάνουν και τα ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΧΑΛΚΙΔΑΣ . Και βέβαια ανάλογη νοοτροπία ακολούθησαν και οι ιθύνοντες της ΤΕΜΠΟ με τις προχθεσινές απολύσεις 18 εργαζομένων τους .
Την ίδια βέβαια περίοδο η καθυστέρηση πληρωμών έχει γίνει πλέον κανόνας και σε επιχειρήσεις που δεν έχουν πρόβλημα ρευστότητας , όπως στη περίπτωση της ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ (ενδιαφέροντος ΤΣΑΟΥΣΟΓΛΟΥ) , οι εργαζόμενοι της οποίας εξακολουθούν να παραμένουν εδώ και 7 μήνες απλήρωτοι , ελπίζοντας στο καλύτερο μέλλον . Αυτό το μέλλον αναζητείται και για τις μονάδες που βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο , όπως η ΛΑΡΚΟ και η ΗΛΕΚΤΡΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΥΜΗΣ των οποίων οι εργαζόμενοι ζουν με την αγωνία απώλειας της εργασίας τους , λόγω της επερχόμενης αποκρατικοποίησής τους .
Γι΄ αυτό και οφείλουμε όλοι μας όχι μόνο να συμπαρασταθούμε στους εργαζόμενους της Εύβοιας αλλά και να αντιδράσουμε σ΄ αυτές τις πρακτικές . Και σ΄ αυτή τη δράση είναι απαραίτητη η συμπόρευση όλων των συλλογικοτήτων του νομού , κοινωνικών και πολιτικών που αντιτίθενται στις μνημονιακές πολιτικές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου