Δεν ξέρω πόσο θα είναι τελικώς το πρωτογενές πλεόνασμα, φοβούμαι
όμως ότι, αν αποδειχθεί «βιώσιμο» (άλλως, «διατηρήσιμο») με τον τρόπο
που τώρα επιτυγχάνεται, θα έχει καταστεί οριστικά αβίωτη η ζωή στη
χώρα.
Τα λεγόμενα για υποτιθέμενη εκλογίκευση του φορολογικού συστήματος
και οι κραυγές περί φοροδιαφυγής εξυπηρετούν, βεβαίως, από πολιτική
άποψη και την τρόικα και την κυβέρνηση, μια που υπαινίσσονται ότι για
την ελληνική δυστυχία ευθύνονται κάποιοι κακοί πατριώτες και ένα
έλλειμμα οργάνωσης, αλλ’ όχι η ευρωπαϊκή πολιτική (που στραγγαλίζει την
οικονομία) ούτε η κρατική διαχείριση (που ισοπεδώνει επί τέσσερα χρόνια
τον ιδιωτικό τομέα χωρίς να μεταρρυθμίζει τον δημόσιο).
Αυτό που συμβαίνει στην πράξη, έχει όμως μικρή σχέση με τα λόγια.
Πολίτες απολύτως συνεπείς και νουνεχείς στα οικονομικά τους υφίστανται
μία ασύλληπτη φορολογική επιδρομή άμεσης ή έμμεσης δήμευσης της
περιουσίας τους με εξωφρενικούς, αιφνίδιους και σωρευτικούς φόρους στην
ακίνητη περιουσία (με τον νέο φόρο ακινήτων να είναι για την πλειοψηφία
πολύ επαχθέστερος από τους νυν), πλήρη κατάργηση ή δραστικό περιορισμό
αφορολογήτων στο εισόδημα και έμμεσους φόρους που ενίοτε φτάνουν να τους
αποστερούν στοιχειώδεις «ανέσεις» όπως η θέρμανση. Στις οδυνηρότερες
περιπτώσεις, οι άνθρωποι αυτοί μεταβάλλονται σε χρεώστες ενώ δεν όφειλαν
ποτέ τους, επειδή το Δημόσιο «γράφει» έσοδα «στην καμπούρα τους» ερήμην
όχι μόνο του αισθήματος δικαίου, αλλά και των δυνατοτήτων τους. Στις
«καλύτερες», τα θύματα της φορολογικής επιδρομής προσφεύγουν στις
αποταμιεύσεις τους και πληρώνουν τους φόρους περικόπτοντας κάθε μη
αναγκαία κατανάλωση (και φυσικά κάθε επένδυση), με αποτέλεσμα το χρήμα
να φεύγει από την αγορά που το παράγει και να οδεύει στα κρατικά ταμεία
που το αναλίσκουν.
Το «ωραιότερο» είναι ότι το υπουργείο Οικονομικών
(η ηγεσία του οποίου συγγράφει σελίδες αθλιότητας ακόμη πιο …χρυσές από
τους προκατόχους της, πράγμα καθόλου εύκολο) και η τρόικα εμμένουν στη
γραμμή αυτή, ακόμη και όταν αποδεικνύεται ατελέσφορη. Τα έσοδα από τον
ειδικό φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο αυξήθηκαν κατά 130 εκατ. ευρώ
(λόγω εκτίναξης του φορολογικού συντελεστή), την ίδια ώρα όμως τα έσοδα
από τον ΦΠΑ
στα καύσιμα μειώθηκαν κατά 500 εκατ. (όσα ακριβώς –κατά το υπουργείο-
αποκόμισε η χώρα από την απελευθέρωση στις κρουαζιέρες) καθώς η
κατανάλωση έπεσε κατά 61%! Δεν πειράζει, όμως, που ο κόσμος κρυώνει και
το κράτος χάνει. Συνεχίζουμε έτσι, με την ελπίδα (!) ο χειμώνας να είναι
βαρύς και ο κόσμος να πάρει πετρέλαιο εις βάρος της διατροφής του ή της
εκπαίδευσης των παιδιών του.
Όσο για την επίπτωση της πολιτικής αυτής στις τιμές, τα
στοιχεία δείχνουν ότι κατά το διάστημα από τον Αύγουστο 2012 μέχρι τον
φετινό οι τιμές έπεσαν όσο δεν είχαν ποτέ από το 1968 – με μερικές
κρίσιμες εξαιρέσεις: τη νωπή πατάτα που αυξήθηκε 29,2% (αλλά πείτε
ειλικρινά, πόσα ευρώ πατάτες τρώτε;), το πετρέλαιο που αυξήθηκε κατά
25,1% και τη ΔΕΗ που αυξήθηκε κατά 18,7%.
Αληθινό success story. Μόνο που οι επιτυχόντες
κινδυνεύουν να κληθούν στο βάθρο απονομής των μεταλλίων μετά θάνατον…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου