Βενιζέλος: Εφικτή η έξοδος από την κρίση. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ο Σεπτέμβριος και η ΔΕΘ ταυτίζονται στη συλλογική συνείδηση με την εξαγγελία της οικονομικής πολιτικής της νέας περιόδου. Φέτος όμως -μετά έξι χρόνια κρίσης και τριάμισι χρόνια σκληρών προσπαθειών για την ανάσχεση και την υπέρβασή της- ο Σεπτέμβριος πρέπει να σηματοδοτήσει κάτι πολύ σημαντικότερο:

Την είσοδο στην τελική ευθεία για την οριστική έξοδο από την κρίση. Τη σταδιακή, αλλά οριστική έξοδο από το Μνημόνιο, που αποτυπώνει μία συνεχόμενη, σκληρή αλλά άνιση διαπραγμάτευση με τους εταίρους και πιστωτές μας μέσω της περιβόητης τρόικας που τους εκπροσωπεί.

Για να το πετύχουμε, όμως, αυτό πρέπει να συσπειρώσουμε όλες τις δημιουργικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας γύρω από το δικό μας «εθνικό μνημόνιο», γύρω από το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης που ξανακάνει την Ελλάδα αυτοδύναμη και ουσιαστικά ισότιμη μέσα στην Ευρώπη.

Η προγραμματική συμφωνία των δύο κυβερνητικών εταίρων θέλουμε να συνιστά το πολιτικό πλαίσιο αυτού του εθνικού σχεδίου, πρώτη προϋπόθεση του οποίου είναι η πολιτική σταθερότητα.

Ούτε υπήρχε, ούτε υπάρχει άλλος, καλύτερος, ασφαλέστερος και ευκολότερος δρόμος με δεδομένες τις αντιλήψεις -πολιτικά συντηρητικές και οικονομικά νεοφιλελεύθερες- που κυριαρχούσαν και κυριαρχούν στην Ευρώπη. Ούτε υπήρχε όμως, ούτε υπάρχει γήπεδο καλύτερο για την Ελλάδα από το ευρωπαϊκό.

Ο φετινός Σεπτέμβρης σηματοδοτεί, άλλωστε, και την ουσιαστική έναρξη της προεκλογικής περιόδου για την ανάδειξη του νέου ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και του νέου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οι λαοί της Ευρώπης κρατούν στα χέρια τους το κλειδί των ευρωπαϊκών εξελίξεων. Την απάντηση στο ερώτημα αν η Ευρώπη μπορεί να σχεδιάσει με πιο έξυπνο, δίκαιο, ισορροπημένο και διορατικό τρόπο το μέλλον της. Μία απάντηση που πρέπει να είναι θετική.

Αυτή, όμως, δεν μπορεί να τη δώσει κανείς με παλιοκαιρίσιες δημαγωγίες, κραυγαλέες αντιφάσεις και υποσχέσεις για επιστροφή σε ένα ευχάριστο αλλά αδιέξοδο παρελθόν. Η κρίση μάς έφερε αντιμέτωπους με μία πικρή αλήθεια που κρύβαμε στη χώρα μας επιμελώς. Τώρα αυτήν την αλήθεια κανείς δεν μπορεί να την αποφύγει.

Η οριστική έξοδος από την κρίση είναι και αναγκαία και εφικτή, το πρώτο δε στοιχείο που περιλαμβάνει είναι η διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής και η αποκατάσταση αδικιών που έγιναν πάνω στη μάχη της εθνικής επιβίωσης.

Ο μεγαλύτερος αντίπαλος στην προσπάθεια αυτή είναι η κοινή επιλογή σχεδόν όλης της αντιπολίτευσης να επενδύσει πολιτικά στο σενάριο της οικονομικής καταστροφής, της κοινωνικής διάλυσης, της θεσμικής αποδιοργάνωσης και της εθνικής ταπείνωσης. Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια. Κάθε καλή είδηση, κάθε ίχνος προοπτικής τούς ενοχλεί και τους εκνευρίζει πολιτικά. Δεν αποδέχονται ένα ελάχιστο πλαίσιο εθνικής συναίνεσης. Αυτό είναι, όμως, το πρώτο που χρειαζόμαστε για την πατρίδα μας.

Το ΠΑΣΟΚ, που σήκωσε εξαρχής ένα τεράστιο ιστορικό βάρος και πίκρανε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνικής του βάσης για να αποτραπούν πολύ χειρότερες εξελίξεις, έχει πλήρη συνείδηση της πολυεπίπεδης προσπάθειας που πρέπει και πάλι να κάνει:

• Για την πολιτική σταθερότητα, την κοινωνική σύνοψη και την εθνική ενότητα.
• Για να διεξαχθεί με τη μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία η τελευταία φάση της διαπραγμάτευσης με στόχο τη στήριξη της ανάπτυξης και της απασχόλησης, την ανάσχεση της ανεργίας, τη βιωσιμότητα όχι μόνο του χρέους αλλά της εθνικής οικονομίας συνολικά.
• Προφανώς χωρίς νέα δημοσιονομικά μέτρα που δεν αντέχει κανείς.
• Προφανώς με ουσιαστικά μέτρα προστασίας των πιο αδύναμων.

Δεν αρκεί, όμως, ούτε το ΠΑΣΟΚ, που έχει πάντα το βλέμμα του στραμμένο στην ευρύτερη Κεντροαριστερά της ευθύνης, ούτε η κυβέρνηση συνεργασίας, οι κοινοβουλευτικές ομάδες της οποίας κρατούν στους ώμους τους την εθνική υπόθεση. Πρέπει να κινητοποιηθούν όλες οι δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας. Και η αντιπολίτευση να πάψει να επενδύει στην προσδοκία της καταστροφής. Ο Σεπτέμβριος έρχεται με μεγάλες αξιώσεις από όλους μας».