Από ψέμα σε ψέμα από αποτυχία σε αποτυχία

Άρθρο του Μενέλαου Γκίβαλου

Εάν επιχειρήσουμε να αποτιμήσουμε την πορεία της σημερινής κυβέρνησης τους λίγους μήνες που πέρασαν από τον Οκτώβριο του 2009, δεν θα συναντήσουμε παρά μια «αλυσίδα» από υποσχέσεις, από ψεύτικα διλήμματα, από συνειδητά ψέματα, τα οποία θα μας οδηγούσαν, δήθεν, σε μια ευοίωνη προοπτική, σ’ έναν ευδιάκριτο στόχο που θα πραγματοποιείτο στο επόμενο διάστημα...

Κάθε τέτοια υπόσχεση, κάθε τέτοια προοπτική διαψεύστηκε και διαψεύδεται παταγωδώς.

Το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν» μετατράπηκε στις ικεσίες του Γιώργου Παπανδρέου το Δεκέμβριο του 2009 προς το ΔΝΤ... Τα «περίστροφα» και οι εκβιασμοί προς την Ευρωζώνη και τους μηχανισμούς στήριξης και δανειοδότησης οδήγησαν στο Μνημόνιο και στη Σύμβαση, δηλαδή στην ουσιαστική μετατροπή της χώρας σε ΠΟΛΙΤΙΚΟ και ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ.

Στη συνέχεια, η διαβεβαίωση ότι μέσω της δανειοδότησης με τα 110 δις ευρώ –και εάν βεβαίως είμαστε «καλά παιδιά» και διαλύσουμε το «κράτος» και τα εργασιακά δικαιώματα– θα μπορέσουμε να βγούμε στις αγορές εντός του 2011, άντε το 2012, αποδεικνύεται άπιαστο όνειρο...

Τώρα διαψεύδεται και ο τελευταίος «μύθος», η τελευταία επαγγελία: για την αγορά χρέους, για τα ευρωομόλογα, για επιμηκύνσεις, για περικοπή των επιτοκίων του χρέους... Το μόνο που διαφαίνεται είναι η καθιέρωση του «Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας» που θα οδηγήσει σε τελική εξόντωση τις περιφερειακές ευρωπαϊκές οικονομίες. Το πολύ, όσον αφορά τη χώρα μας, να συζητηθεί η περίπτωση της επιμήκυνσης με τους σκληρούς, εξοντωτικούς όρους που θα θέσουν οι δανειστές μας και οι τράπεζες...

Από ψέμα σε ψέμα, από αποτυχία σε αποτυχία, από διάψευση σε διάψευση... Αυτή είναι η πολιτική διαδρομή της κυβέρνησης στους λίγους αυτούς μήνες...

Οδηγούμαστε σ’ ένα τραγικό αδιέξοδο. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΜΕΛΛΟΝ. Ακόμα κι αν μπορούσαμε να προσεγγίσουμε τους οικονομικούς στόχους του Μνημονίου, αναλογιστήκαμε, άραγε, σε ποιο είδος κοινωνίας θα καταλήξουμε;

Σε μια κοινωνία όπου η λέξη «υπάλληλος» ή «εργαζόμενος» θα σημαίνει δούλος χωρίς δικαιώ ματα, όπου ο ατομικός αγώνας επιβίωσης θα δια λύσει κάθε είδους κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, όπου οι ανθρωπιστικές αξίες και αρχές που συνδέονται με την ιστορική μας διαδρομή και τον πολιτισμό μας θα αντικατασταθούν από τους νόμους της κοινωνίας της ζούγκλας;

Τι σημαίνουν όλες αυτές οι διαψεύσεις των στόχων και των επαγγελιών της κυβέρνησης; Ότι –όπως αποδεικνύεται– το Μνημόνιο δεν αποτελεί ένα μέσον, ένα εργαλείο, το οποίο θα μας οδηγήσει στην οικονομική αναδιάρθρωση και στην ανάπτυξη. Αντίθετα, συνιστά για τους δανειστές μας έναν ΑΥΤΟΣΚΟΠΟ που βυθίζει τη χώρα στο μαρασμό, στην αποδιάρθρωση της παραγωγικής της δομής και οδηγεί στη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Η τύχη της χώρας μας βρίσκεται σε ΞΕΝΑ ΧΕΡΙΑ, που ενδιαφέρονται μόνο για την είσπραξη των τοκογλυφικών της δανείων, γι’ αυτό και μας πιέζουν ασφυκτικά να προχωρήσουμε στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του εθνικού μας πλούτου.

Τα «σενάρια» της σωτηρίας διαψεύστηκαν και εξαντλήθηκαν. Οι υποσχέσεις, οι ελπίδες, οι προοπτικές ακυρώθηκαν κι εξανεμίστηκαν. Η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός, το κυβερνών κόμμα βρίσκονται στο ναδίρ της αξιοπιστίας τους και αδυνατούν να χειριστούν όχι μόνο την κρίση, αλλά και τις εσωτερικές τους αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις.

Βρισκόμαστε πολύ κοντά στο ΣΗΜΕΙΟ ΜΗΔΕΝ.
Την 25η Μαρτίου, επέτειο της εθνικής μας ανεξαρτησίας, είναι πολύ πιθανόν να ληφθούν καταλυτικής σημασίας αποφάσεις για το ίδιο το μέλλον της Ευρώπης και των λαών της. Αποφάσεις που θα οδηγήσουν τη χώρα σ’ ένα ιστορικό περιθώριο, σε μια πορεία εθνικής πτώσης με δυσμενέστατες επιπτώσεις στο πεδίο της εθνικής κυριαρχίας.

Πρέπει να σταματήσει η πορεία της καταστροφής, στην οποία μας οδηγούν νομοτελειακά, μέσω του Μνημονίου, η τρόικα και το ΔΝΤ...

Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν διαθέτουν ούτε την εμπιστοσύνη ούτε την ανοχή της κοινωνίας. Τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ιρλανδία και η τύχη του αντίστοιχου «κόμματος του Μνημο νίου» προδιαγράφουν το δικό τους μέλλον.