Ο καλλικρατικός δήμος Δελφών, με όνομα βαρύ σαν… ιστορία, απέδειξε
στην πράξη ότι όχι μόνο είναι ανιστόρητος αλλά και επικίνδυνος για το
δημόσιο συμφέρον.
Ένας παραιτηθείς δήμαρχος εξαιτίας της παραπομπής του σε δίκη, ένας
αντιδήμαρχος που ασκεί χρέη δημάρχου και που στην εκπνοή της θητείας
του προχώρησε σε σκανδαλώδη παραχώρηση δημόσιας περιουσίας, ένας
δημοτικός σύμβουλος που καταγγέλλει και στη μέση το Χάνι της Γραβιάς.
Ο καλλικρατικός δήμος Δελφών, με όνομα βαρύ σαν… ιστορία, απέδειξε στην πράξη ότι όχι μόνο είναι ανιστόρητος αλλά και επικίνδυνος για το δημόσιο συμφέρον. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ακόμα και όσοι δεν έχουν επισκεφθεί τη Γραβιά γνωρίζουν σίγουρα το χάνι της. Μόνο που μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90 χάνι δεν υπήρχε. Την περίοδο εκείνη, με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατασκευάζεται με χωματόπλινθες ένα αντίγραφο του ξακουστού κτιρίου, σχεδόν απέναντι από την τοποθεσία που βρισκόταν το αρχικό. Το νέο χάνι της Γραβιάς εγκαινιάζει το 1999 ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος. Η συλλογική μνήμη απέκτησε έτσι οπτικό σημείο αναφοράς, παρότι η οργάνωση του χώρου και των εκθεμάτων ήταν εντελώς ερασιτεχνικός. Στην πορεία, ο επισκέπτης είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει μία ολιγόλεπτη ταινία για τη μάχη της Γραβιάς – και αυτή ερασιτεχνική, που όμως κόστισε στα ταμεία του δήμου μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ, αφού τα σλάιντς βαφτίστηκαν πρωτότυπο οπτικοακουστικό υλικό!
Τα πρώτα χρόνια, το χάνι παρέμεινε ανοιχτό για τους επισκέπτες του με υπαλλήλους του δήμου. Αργότερα, μόνο εάν ήσουν τυχερός μπορούσες να το βρεις ανοιχτό. Μέχρι που πριν δύο χρόνια έκλεισε οριστικά τις πύλες του για τους επισκέπτες με βασικό επιχείρημα την έλλειψη προσωπικού σε συνδυασμό με την έλλειψη οικονομικών πόρων για τη συντήρησή του. Οι λύσεις βέβαια και στα δύο αυτά ζητήματα υπήρχαν, αλλά η διοίκηση του δήμου ποτέ δεν τις αναζήτησε.
Μέχρι που πριν από περίπου δυόμισι χρόνια, το δημοτικό συμβούλιο παίρνει απόφαση να παραχωρήσει τη χρήση και την εκμετάλλευση του κτιρίου σε ιδιώτη. Η νομική υπηρεσία του δήμου διαπιστώσει αρκετά κενά στην απόφαση αυτή και με γνωμοδότησή της προτείνει τη βελτίωση των όρων εκμίσθωσης. Για πολλούς μήνες το θέμα παγώνει. Ο αντιδήμαρχος όμως που ασκεί καθήκοντα δημάρχου αποφασίζει να προχωρήσει στη διενέργεια δημόσιου διαγωνισμού με τιμή εκκίνησης τα 50 ευρώ το μήνα. Ο νέος ιδιοκτήτης του κτιρίου κατάφερε να πάρει το χάνι της Γραβιάς με 51 ευρώ το μήνα!
Η επόμενη βέβαια κίνηση είναι η παρέμβαση των Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης οι οποίοι θα κληθούν να εξετάσουν τους όρους της σύμβασης αλλά και τις καταγγελίες στις οποίες προβαίνει με επιστολή του ο δημοτικός σύμβουλος Γιάννης Γεωργίου. Από την πλευρά της η δικαιοσύνη καλείται να διερευνήσει, πέρα των πειθαρχικών, και των ποινικών ευθυνών των εμπλεκομένων στην υπόθεση.
Ο καλλικρατικός δήμος Δελφών, με όνομα βαρύ σαν… ιστορία, απέδειξε στην πράξη ότι όχι μόνο είναι ανιστόρητος αλλά και επικίνδυνος για το δημόσιο συμφέρον. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ακόμα και όσοι δεν έχουν επισκεφθεί τη Γραβιά γνωρίζουν σίγουρα το χάνι της. Μόνο που μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90 χάνι δεν υπήρχε. Την περίοδο εκείνη, με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατασκευάζεται με χωματόπλινθες ένα αντίγραφο του ξακουστού κτιρίου, σχεδόν απέναντι από την τοποθεσία που βρισκόταν το αρχικό. Το νέο χάνι της Γραβιάς εγκαινιάζει το 1999 ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος. Η συλλογική μνήμη απέκτησε έτσι οπτικό σημείο αναφοράς, παρότι η οργάνωση του χώρου και των εκθεμάτων ήταν εντελώς ερασιτεχνικός. Στην πορεία, ο επισκέπτης είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσει μία ολιγόλεπτη ταινία για τη μάχη της Γραβιάς – και αυτή ερασιτεχνική, που όμως κόστισε στα ταμεία του δήμου μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ, αφού τα σλάιντς βαφτίστηκαν πρωτότυπο οπτικοακουστικό υλικό!
Τα πρώτα χρόνια, το χάνι παρέμεινε ανοιχτό για τους επισκέπτες του με υπαλλήλους του δήμου. Αργότερα, μόνο εάν ήσουν τυχερός μπορούσες να το βρεις ανοιχτό. Μέχρι που πριν δύο χρόνια έκλεισε οριστικά τις πύλες του για τους επισκέπτες με βασικό επιχείρημα την έλλειψη προσωπικού σε συνδυασμό με την έλλειψη οικονομικών πόρων για τη συντήρησή του. Οι λύσεις βέβαια και στα δύο αυτά ζητήματα υπήρχαν, αλλά η διοίκηση του δήμου ποτέ δεν τις αναζήτησε.
Μέχρι που πριν από περίπου δυόμισι χρόνια, το δημοτικό συμβούλιο παίρνει απόφαση να παραχωρήσει τη χρήση και την εκμετάλλευση του κτιρίου σε ιδιώτη. Η νομική υπηρεσία του δήμου διαπιστώσει αρκετά κενά στην απόφαση αυτή και με γνωμοδότησή της προτείνει τη βελτίωση των όρων εκμίσθωσης. Για πολλούς μήνες το θέμα παγώνει. Ο αντιδήμαρχος όμως που ασκεί καθήκοντα δημάρχου αποφασίζει να προχωρήσει στη διενέργεια δημόσιου διαγωνισμού με τιμή εκκίνησης τα 50 ευρώ το μήνα. Ο νέος ιδιοκτήτης του κτιρίου κατάφερε να πάρει το χάνι της Γραβιάς με 51 ευρώ το μήνα!
Η επόμενη βέβαια κίνηση είναι η παρέμβαση των Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης οι οποίοι θα κληθούν να εξετάσουν τους όρους της σύμβασης αλλά και τις καταγγελίες στις οποίες προβαίνει με επιστολή του ο δημοτικός σύμβουλος Γιάννης Γεωργίου. Από την πλευρά της η δικαιοσύνη καλείται να διερευνήσει, πέρα των πειθαρχικών, και των ποινικών ευθυνών των εμπλεκομένων στην υπόθεση.
πηγή http://treno.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου