Για άλλη μια φορά, από τις εκατοντάδες
μέσα στο χρόνο που πέρασε, κάποιοι της δημοτικής αρχής Καρύστου συνεχίζουν τον πρωτοφανή
πόλεμο λάσπης εναντίον μου.
Και λέω κάποιοι γιατί το δημοσίευμα που εμφανίστηκε
στην εφημερίδα Karystia press σήμερα με τον τίτλο «Καταδικάζουμε παράνομες πράξεις, δεν
προδικάζουμε πρόσωπα» υπογράφεται απλώς ως «Γραφείο Τύπου» και δεν γνωρίζω ποιος
είναι ο εγκέφαλος που το συνέλαβε και το έγραψε.
Σε ότι αφορά τον Δήμο Καρύστου
πολύ καλά κάνει και απερίφραστα καταδικάζει μη νόμιμες ενέργειες και
συμπεριφορές σχετικά με την υπόθεση πρώην δημοτικού συμβούλου και δεν
προδικάζει πρόσωπα.
Σε ότι αφορά εμένα όμως, αυτό το αυτοαποκαλούμενο
«Γραφείο Τύπου» καλά θα κάνει να διαβάζει το προσωπικό μου ιστολόγιο πιο
προσεκτικά αν θέλει να το κρίνει. Αν το έκανε και δεν βιαζόταν ως συνήθως να
εξαπολύσει τόση λάσπη εναντίον μου, θα έβλεπε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι μιλάω
για μια θλιβερή περίπτωση και με ιδιαίτερα μεγάλη προσοχή αναφέρομαι σε θέματα
που δημοσίευσαν όλες οι εφημερίδες και όλα τα blogs στην
Εύβοια και διαβάστηκαν από χιλιάδες άτομα παντού.
Εχω ήδη προχωρήσει σε νομικές
διαδικασίες προστασίας του ονόματός μου και δεν χρειάζεται να απασχολούμαι
πλέον με το τι λένε αυτοί που απλώς χαίρονται να μιλάνε εναντίον μου πίνοντας
καφέ.
Το ποιος «ελέγχεται για
διασπάθιση δημοσίου χρήματος και άλλες εγκληματικές πράξεις» δεν το σχολιάζω
καθόλου. Χάνουν το νόημά τους οι λέξεις στα χείλη εμπαθών ανθρώπων.
Δεν αξίζει ούτε ο παραμικρός σχολιασμός
γιατί όλα αυτά είναι στο μακκιαβελικό μυαλό όσων σχεδίασαν και μάλιστα
με έγγραφά τους, αυτή την ιστορία από
τις 20 Νοεμβρίου 2010 πριν καν ξεκινήσουν την λειτουργία τους οι νέοι
δήμοι, για να βρουν εξιλαστήρια θύματα της πολιτικής μισαλλοδοξίας
τους και του πολιτικού καννιβαλισμού, όχι μόνο απέναντί μου αλλά και
απέναντι
σε κάθε άνθρωπο που μπορεί να αρθρώσει μια λογική πρόταση σ’ αυτό τον
τόπο, να
πει με θάρρος την άποψή του και να γνωρίζει γραφή και ανάγνωση.
Το πώς εκφράζονται εναντίον
δημοτικών συμβούλων της αντιπολίτευσης, πρώην δημάρχων ή πολιτών με άποψη είναι
πλέον γνωστό σε όλους. Αλλά η συντήρηση ως ιδεολογία χρησιμοποιεί πάντα τον
εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας για να τσακίσει κάθε αντίδραση !!!
Προσωπικά δεν σπατάλησα τη ζωή
μου στα ποτά και τα ξενύχτια αλλά στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στην δημόσια ανεπίληπτη
καρριέρα μου των σχεδόν 30 χρόνων και στην οικογένειά μου. Δεν με αφορά συνεπώς
η άποψη όσων προσπαθούν να με τρομάξουν και να μου κλείσουν το στόμα, θεωρώντας
ότι επειδή είμαι γυναίκα είμαι ο πλέον εύκολος στόχος.
Δεν θα μου διδάξουν όμως τον
σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, προσωπικότητα και οικογένεια αυτοί που δεν
σεβάστηκαν την δική μου αξιοπρέπεια, προσωπικότητα και οικογένεια και επιδίδονται
σε έναν άνευ προηγουμένου ανθρωποφαγικό χορό, χωρίς μάλιστα να υπάρχουν τα
στοιχεία εκείνα που ορίζει η πολιτεία για την προστασία των μελών από τις αυθαιρεσίες
οποιασδήποτε εξουσίας. Οι ίδιοι εξευτελίζονται πλέον στα μάτια των ανθρώπων
γύρω μας με το μένος τους.
Ο πρώην δημοτικός σύμβουλος
δικαιούται το κριτήριο της αθωότητας ασφαλώς και είμαι η πρώτη που του το
εύχομαι γιατί γνωρίζω πολύ καλά τι σημαίνει να κατηγορείσαι απάνθρωπα, ανελέητα
και άδικα, έχοντας δουλέψει χιλιάδες ώρες για τον τόπο σου. Μακάρι ο άνθρωπος
να αποδείξει το δίκιο του απέναντι σε όσους σήμερα τον κατηγορούν. Δεν ανήκω σ’
αυτούς γιατί δεν ξέρω να βρίζω, να λασπολογώ, να φτύνω, να ουρλιάζω, να
βρυχώμαι σαν άγριο θηρίο. Είμαι άνθρωπος και θα παραμείνω άνθρωπος ακόμα και
μπροστά σε όσους καμαρώνουν που είναι «θηρία».
Αλλά το κριτήριο της αθωότητας το
δικαιούνται όλοι οι άνθρωποι σ’ αυτόν τον πλανήτη βάσει του Χάρτη των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν είναι προνόμιο των φίλων μας η αθωότητα ενώ οι
άλλοι είναι όλοι «παλιάνθρωποι» και «λαμόγια». Δεν υπάρχουν δύο μέτρα και δύο
σταθμά.
Υπάρχει μόνο μία δικαιοσύνη στην
πολιτισμένη κοινωνία μας και αυτήν την αποδίδουν τα δικαστήρια σε όλες τις βαθμίδες όταν καλούνται να εξετάσουν υποθέσεις
συνεξετάζοντας μάλιστα τις ιδιαίτερες συνθήκες τέλεσης κάθε πράξης, την ύπαρξη
δόλου ή άλλων αιτίων και πολλά πολλά άλλα που είναι υπόθεση της Νομικής
Επιστήμης και όχι των Πολιτικών Επιστημών. Τα λαϊκά δικαστήρια έχουν λήξει με
το τέλος του Εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα και η γκιλοτίνα έχει καταργηθεί από
το 1800 στη Γαλλία.
Τόση λύσσα πια καταντάει
αρρώστια, έγραψα πρόσφατα.
Στα 51 χρόνια μου έχω δώσει άπειρα
δείγματα σεβασμού στο διάλογο και στην ανθρώπινη ευαισθησία καθόλη τη διάρκεια της
δημόσιας καρριέρας μου και δεν θα μου μιλήσουν σήμερα για τα αυτονόητα που
διδάσκεται κάποιος από το σπίτι του. Υπήρξα στρατευμένη σε αυτές τις ιδέες από τους
εξαιρετικούς γονείς μου.
Εχω τρέξει πολλές φορές για προβλήματα
με ουσίες μαθητών μου και μάλιστα σε περιοχές της Αθήνας ιδιαίτερα πληγείσες
από την μάστιγα αυτή. Ως δήμαρχος δημιούργησα και με απόφαση του δημοτικού Συμβούλιου
το Συμβούλιο Πρόληψης της Εγκληματικότητας στον δήμο Στυρέων όπως όριζε ο νόμος.
Στήριξα όσο κανείς άλλος τον Πολιτισμό, την Τέχνη, την Παράδοση, τον
Εθελοντισμό ακόμα και πέρα από τις μικρές
μου δυνάμεις και αυτό είναι γνωστό σε όλη την Εύβοια. Αλλωστε ο Δήμος Στυρέων
τιμήθηκε από την UNESCO για όλα αυτά με την παρουσία μάλιστα υπεύθυνου εκπροσώπου
στα Στύρα.
Πέραν τούτου όμως όπως λέει ο
Δήμος Καρύστου στο έγγραφό του 4207 18/4/2011 και υπογράφει ο Δήμαρχος κ.
Μανώλης «Ο Δήμος Στύρων και η Δημοτική Αρχή προσπαθούσε ανέκαθεν να ενεργεί για
το γενικό συμφέρον των Δημοτών της. Με το ίδιο σκεπτικό λειτουργεί και η νέα
δημοτική αρχή στα πλαίσια της διοίκησης Καλλικράτη»
Το τι διδάσκω στους εκατοντάδες εφήβους μαθητές μου που πέρασαν από τα χέρια μου τα τελευταία 15 χρόνια το γνωρίζουν οι ίδιοι. Η δική τους αγάπη και αποδοχή μου έδωσε τις μεγαλύτερες συγκινήσεις της ζωής μου. Η δική τους αγάπη και αποδοχή με ενδιαφέρει !
Το τι διδάσκω στους εκατοντάδες εφήβους μαθητές μου που πέρασαν από τα χέρια μου τα τελευταία 15 χρόνια το γνωρίζουν οι ίδιοι. Η δική τους αγάπη και αποδοχή μου έδωσε τις μεγαλύτερες συγκινήσεις της ζωής μου. Η δική τους αγάπη και αποδοχή με ενδιαφέρει !
Το ποιος μπορεί να διδάξει ήθος αυτό
το κρίνουν άλλοι και όχι το συγκεκριμένο «Γραφείο Τύπου» του δήμου Καρύστου του
οποίου κι εγώ τυγχάνω δημότης και συνεπώς έχω απεριόριστο το δικαίωμα του λόγου
και της ελεύθερης σκέψης μέχρι να κλείσω τα μάτια μου ή να πάθω αλτσχάιμερ.
Με εκτίμηση
Σοφία Μούτσου
Καθηγήτρια
Τ. Δήμαρχος Στυρέων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου