Ανθ' ημών ο... βιεννέζος κηπουρός

Πρόσφορο έδαφος για πολλά και ποικίλα σχόλια έδωσαν στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ οι δηλώσεις του ΥΠΕΞ Δημήτρη Δρούτσα. 

Δεν είναι βλέπετε ότι χωρίς να έχει εκλεγεί έθεσε θέμα δύο θητειών για τους βουλευτές και πρότεινε ασυμβίβαστο μεταξύ βουλευτικής ιδιότητας και υπουργικού αξιώματος. Είναι κυρίως ότι ο ΥΠΕΞ θεωρείται ετερόφωτος και η ανέλιξή του σε υπουργικό θώκο χωρίς κομματικά ένσημα και περγαμηνές, έχει εκνευρίσει από την ημέρα που ορκίστηκε η πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, αυτούς που έχουν... φάει τη Χαριλάου Τρικούπη με το κουτάλι.

Ο Χρήστος Πρωτόπαπας και η Άννα Διαμαντόπουλου (τυχαίο;) ήταν οι πρώτοι που δημοσιοποίησαν την ενόχλησή τους, για να ακολουθήσει ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος. Όμως με απόψεις τους, συμφωνούν πολλοί από αυτούς που αναγκάζονται να ανεβαίνουν Γολγοθά προσπαθώντας να στηρίξουν και να δικαιολογήσουν τα διαδοχικά σκληρά οικονομικά μέτρα.

Ο Δ. Δρούτσας είναι από τους τυχερούς της πολιτικής. Σπούδασε νομικά στη Βιέννη, διετέλεσε, από το 1998, νομικός σύμβουλος στο επιτελείο του Υπουργού Εξωτερικών και μετέπειτα Καγκελάριου της Αυστρίας, Wolfgang Schüssel και... κάπου εκεί τον ανακάλυψε ο Γιώργος Παπανδρέου.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1999 ως Ειδικός Σύμβουλος του τότε ΥΠΕΞ Γ. Παπανδρέου, το 2004 έγινε Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ , το 2008 ανέλαβε και χρέη Εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ για τα διεθνή ΜΜΕ και ως προς τις δραστηριότητες του Γιώργου ως Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, τον ίδιο χρόνο ορίστηκε Γραμματέας του Τομέα Εξωτερικής Πολιτικής & Διεθνών Σχέσεων του ΠΑΣΟΚ και μετά... τσουπ στο υπουργικό συμβούλιο.

Η γκρίνια των διπλωματών που μιλούσαν για «μονοκρατορία, αυταρχισμό και έλλειψη εμπιστοσύνης στα στελέχη του υπουργείου», δεν πτόησε τον Γ. Παπανδρέου, ο οποίος στη συνέχεια τον αναβάθμισε σε υπουργό.
Θα πείτε, εδώ δεν τον πτόησε η περίεργη ιστορία του... διδακτορικού που δεν υπήρχε αν και αναφερόταν στο βιογραφικό του... Πραγματικά περίεργη ιστορία την οποία κατέγραψε εύστοχα στην “Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία” η Βασιλική Σιούτη:

«O αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δ. Δρούτσας, εμφανίστηκε στην πολιτική ως…καθηγητής Πανεπιστημίου της Αυστρίας, όπως έγραφε το βιογραφικό του στο ΠΑΣΟΚ. Αργότερα στο βιογραφικό του στο Υπουργείο Εξωτερικών, εμφανίστηκε ως «βοηθός καθηγητής».
Το Πανεπιστήμιό του, όμως, τον εμφανίζει ως απόφοιτο χωρίς καμία ιδιότητα καθηγητή.
Έχει υπάρξει senior assistant στο ερευνητικό κέντρο του Πανεπιστημίου της Βιέννης, αλλά αυτό δεν συνιστά καθηγητική βαθμίδα.
Δεν θα μπορούσε άλλωστε, καθώς δεν διαθέτει διδακτορικό.

Και εδώ γεννάται άλλο ερώτημα, καθώς ο ίδιος δήλωνε (στα βιογραφικά και τις συνεντεύξεις) ότι έχει διδακτορική διατριβή με θέμα «Την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Στην ερώτηση της «Κ.Ε.» ο Δ. Δρούτσας, απάντησε ότι το θέμα του καθηγητικού τίτλου οφείλεται σε «λάθος στην μετάφραση» και ότι το διδακτορικό για την Κύπρο το έχει γράψει αλλά δεν το έχει καταθέσει στο Πανεπιστήμιο.
Πολλές παρεξηγήσεις,στο βιογραφικό του Υπουργού Εξωτερικών.
Στο ίδιο κλίμα και με το ίδιο αίσθημα ευθύνης και ακρίβειας ασκεί και την εξωτερική πολιτική της χώρας μας.
Γιατί έτοιμα στο συρτάρι μας έχουμε όλοι πολλά διδακτορικά!”

Προφανώς όλα αυτά, συναθροιζόμενα, οδηγούν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, να χρησιμοποιούν τον χαρακτηρισμό του Γ. Φλωρίδη και ταυτοχρόνως να παραφράζουν την ιστορική φράση του Χαρίλαου Τρικούπη το 1895 όταν για ελάχιστους ψήφους έχασε την βουλευτική έδρα από κάποιο Γουλιμή, λέγοντας: Ανθ' ημών ο... βιεννέζος κηπουρός