Οι αγώνες των μεταναστών και η κοινωνική αλληλεγγύη δεν είναι αδικήματα

Αυτοδιοικητικό Κίνημα Στερεάς
Το τελευταίο διάστημα, με ιδιαίτερη ανησυχία παρατηρούμε να εντείνεται η επίθεση εναντίον των μεταναστών και των προσφύγων που παρά τη θέλησή τους παραμένουν εγκλωβισμένοι στη χώρα, κατά των αλλοδαπών εργατών που για πολλά χρόνια παραμένουν χωρίς χαρτιά, καθώς και των πολιτικών και κοινωνικών χώρων που είναι αλληλέγγυοι στον αγώνα τους για ίσα δικαιώματα.

Αποκορύφωμα τα γεγονότα που ακολούθησαν την έναρξη της απεργίας πείνας των 300 μεταναστών. Είναι προφανές ότι η Ελλάδα έχει επιλεγεί με την συνυπογραφή και της κυβέρνησης στη συνθήκη του Δουβλίνου 2, ως χώρος ανάσχεσης της μεταναστευτικής ροής προς την Ευρώπη.
Είναι επίσης εξίσου προφανές, ότι η μεθοδευμένη ομαδική υστερία στην ουσία της έχει συγκεκριμένους στόχους. Από την μια να αποσιωπηθεί η άγρια εκμετάλλευση των αλλοδαπών εργατών (αλλά σε μεγάλο βαθμό και των ντόπιων ως αποτέλεσμα της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων), και αφετέρου να περάσουν τις πρακτικές του κοινωνικού αυτοματισμού στα ολοένα αυξανόμενα από την κρίση θύματα, στρέφοντας την οργή τους προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.

Σε πολλές περιοχές, ιδιαίτερα στις αγροτοβιομηχανικές ζώνες της Βοιωτίας και της Εύβοιας, συνωστίζονται μετανάστες που διαβιούν σε ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες. Σε υποβαθμισμένες γειτονιές όπως στον Συνοικισμό της Θήβας, δημιουργούνται συνθήκες γκέτο, ενώ η πιθανότητα ίδρυσης κέντρου υποδοχής μεταναστών στη Ριτσώνα προκαλεί την εχθρική αντίδραση τοπικών φορέων.
Είναι επείγον τόσο για την Περιφέρεια όσο και για τους Δήμους να διεκδικηθούν μέτρα και χρηματοδότηση για την αντιμετώπιση των αναγκών που δημιουργεί η παρουσία των μεταναστών. Χρειάζονται άμεσα να συγκροτηθούν και να λειτουργήσουν τα Συμβούλια Μεταναστών που προβλέπονται και από το νόμο σε επίπεδο κάθε Δήμου και της Περιφέρειας, ώστε συλλογικά και δημοκρατικά η κάθε τοπική κοινωνία να αντιμετωπίσει το μεγάλο πρόβλημα της κοινωνικής ένταξης των μεταναστών.
Το βέβαιο είναι ότι τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με κραυγές μισαλλοδοξίας και προσπάθειες εκφοβισμού της κοινωνίας προκειμένου να μην διεκδικεί και να μην εξεγείρεται απέναντι στην πολιτική που γεννάει εξαθλίωση και αποκλεισμούς.