Τέσσερις παρατηρήσεις ! Μετά την ολοκλήρωση της «πανηγυρικής έναρξης» της Ελληνικής Προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μετά την ολοκλήρωση της «πανηγυρικής έναρξης» εχθές της Ελληνικής Προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τέσσερις παρατηρήσεις:
Πρώτον. Ακούσαμε τον Πρωθυπουργό να επιχειρεί να θέσει άλλη μια φορά το δίλημμα ναι ή όχι στην Ευρώπη. Όσοι όμως αυτοαναγορεύονται ως οι γνήσιοι και μοναδικοί «Ευρωπαϊστές» που επιδιώκουν την συγκρότηση ενός δήθεν Ευρωπαϊκού μετώπου ως μανδύα εγκλωβισμού στον αδιέξοδο μονόδρομο της κρατούσας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, αποδυναμώνουν και τελικά υπονομεύουν τόσο την διαπραγματευτική δύναμη της χώρας μας, όσο και την προοπτική αλλαγής πλεύσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η αντίληψη του «καλού παιδιού» που άνευ όρων λαμβάνει μέτρα και στη συνέχεια ζητά επιβράβευση, οδηγεί τη χώρα μας σε συνεχώς δυσμενέστερη θέση, και υποκαθιστά την στρατηγική εξόδου από την κρίση με ένα ατέρμονο αγωνιώδες κυνήγι της επόμενης δόσης. Η λογική ενός Ευρωπαϊκού μετώπου ταυτισμένου με τον σημερινό μονόδρομο και η σχετική κινδυνολογία, αποδυναμώνει τη διεκδίκηση και τις συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ τροφοδοτεί τον τυφλό αντιευρωπαϊσμό. Χαρακτηριστική η μεθόδευση της συγκυβέρνησης για την αναβολή της επίσκεψης της επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που ελέγχει τα πεπραγμένα της Τρόϊκας.

Δεύτερον. Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφέρθηκε στην άνοδο εξτρεμιστικών – αντιευρωπαϊκών δυνάμεων. Περισσεύει η υποκρισία, όταν σήμερα η πορεία της Ευρώπης καθορίζεται από την κρίση που βιώνουμε και την επιβολή του μονόδρομου, που έχει οδηγήσει σε συνθήκες εκτροπής σε σχέση με τις Ευρωπαϊκές αρχές και καλλιεργεί το έδαφος για την εμφάνιση του νέου φασισμού. Η ιδεοληψία που επικρατεί σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, οι συνεχώς διευρυνόμενες ανισότητες, το αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται ο Ευρωπαϊκός Νότος και η απουσία προοπτικής οδηγούν τελικά στον κλονισμό της Ευρωπαϊκής πορείας και στην αποδυνάμωση της Ευρωζώνης.
Τρίτον. Η Ευρώπη είτε θα αλλάξει και θα ξαναβρεί τη δυναμική και την  προοπτική της, είτε θα διολισθαίνει στην παρακμή και σε ανυπέρβλητη υπαρξιακή κρίση. Η Ευρώπη μόνο αν ξαναβρεί τις αρχές της και αλλάξει κατεύθυνση έχει μέλλον. Στο ερώτημα αν σήμερα χρειάζεται η Ευρώπη, η απάντηση είναι ότι χρειάζεται περισσότερο από ποτέ, αλλά μια άλλη Ευρώπη, δύναμη ειρήνης, συνεργασίας, οικονομικής και κοινωνικής εξισορρόπησης, παράγοντας διασφάλισης της Δημοκρατίας και του περιβάλλοντος απέναντι στην παντοκρατορία των Πολυεθνικών και των συμφερόντων τους. Μια Ευρώπη βιώσιμης ανάπτυξης, κοινωνικής δικαιοσύνης, συνοχής και κοινής ευημερίας για τους λαούς της.
Τέταρτον. Παρά τα ωραία και μεγάλα λόγια που ακούστηκαν επειδή το 2014 είναι εκ των πραγμάτων εκλογική χρονιά, κοινή είναι η διαπίστωση, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας, ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει, παρά τις συνεχείς θυσίες και τη μεγάλη επικοινωνιακή στήριξη που έχει η κυβέρνηση. Η επίκληση του πρωτογενούς πλεονάσματος είναι παραπλανητική, καθώς αφορά κυρίως λογιστική προσέγγιση, ενώ το κρίσιμο πρόβλημα που υπονομεύει κάθε προσπάθεια είναι η ύφεση, η ανεργία, και η μη βιωσιμότητα του χρέους. Αυτός ο φαύλος κύκλος οδηγεί αναπόφευκτα συνεχώς σε νέα μέτρα, ανεξάρτητα πως βαφτίζονται, και σε τρίτο μνημόνιο, αν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής και νέα διαπραγμάτευση. Ακόμη και το ΔΝΤ ομολογεί λάθη στην πολιτική που επιβλήθηκε στη χώρα μας, ενισχύοντας τα επιχειρήματα για την αλλαγή της. Δεν μπορεί να ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι αυτό δεν είναι εφικτό, αφού στην πραγματικότητα ποτέ δεν το προσπάθησε. Η νέα διαπραγμάτευση πρέπει να είναι αναπόσπαστο μέρος ενός νέου συνολικού σχεδίου παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης της χώρας. Η συγκυβέρνηση δεν έχει ούτε τη δύναμη ούτε τη θέληση για μια τέτοια μάχη.
Στο κρίσιμο ερώτημα  αν είναι εφικτή σήμερα αυτή η αλλαγή, η απάντηση είναι ναι, δύσκολη σίγουρα, αλλά αναγκαία. Προϋποθέτει μια διπλή μάχη σε Ευρωπαϊκό και  εθνικό επίπεδο για την αλλαγή του Ευρωπαϊκού πλαισίου πολιτικής και μια νέα σθεναρή και συγκροτημένη διαπραγμάτευση για τη χώρα μας, καθώς και ένα ευρύ προοδευτικό μέτωπο Αλλαγής , συνειδητό εσωτερικό  κοινωνικό μέτωπο, στρατηγική και συμμαχίες σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις η χώρα μας μπορεί να αποτελέσει καταλύτη ευρύτερων Ευρωπαϊκών εξελίξεων και αλλαγών.

πηγή: pame-mprosta