Με αφορμή την ένταση των πολιτικών γεγονότων που βιώνουμε αυτές τις ώρες: τις απαιτήσεις της τρόικα, την βίαια καταστολή στην ΕΡΤ, την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ, γράφουμε αυτές οι γραμμές για να αναδείξουμε την ανάγκη όλοι μας να είμαστε στο σύνταγμα την Κυριακή το απόγευμα.
Οι δυνάμεις της εργασίας και της ανάπτυξης βρίσκονται μπροστά από ένα σημείο καμπής. Αυτές τις ώρες παίζεται από την αρχή το διακύβευμα αν θα επικρατήσουν, ο συλλογικός δρόμος, αν θα γεννηθούν νέες μορφές κοινωνικής οργάνωσης, αν θα αναγεννηθεί η κουλτούρα της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, του αγώνα...
Ή αν επιστρέψουμε να γραφτούν ξανά από το Καζακστάν εκφράσεις ‘’Ωραία νέα’’! Λέξη που κρύβει μίσος για τον κόσμο της εργασίας, ηδονή για κάθε φορά που πατιέται κάθε τι που αντιστέκεται. Από εμάς εξαρτάτε, αν τους επιτρέψουμε να ξανά αναφωνήσουν ‘’Επιτέλους!’’ γιατί η λέξη που αποκαλύπτει την νίκη της εξουσίας, γιατί φοβόταν ότι μπορεί να νικηθεί από τους αγώνες και τις πολύμηνες κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
Δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί, ότι ένα νέο ‘’Εύγε!’’ θα σηματοδοτήσει αγριότητες κοινωνικού κανιβαλισμού, ατομισμού και φασισμού.
Οι παραπάνω πέντε λέξεις κρύβουν και εκφράζουν τον αγώνα της ζωής ενάντια στο θάνατο, κυριολεκτικά και μεταφορικά, θέτουν το δίλημμα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα και του δίνουν την δυνατότητα να αποκτήσει νέα πνοή. Οφείλουμε να αποκαταστήσουμε, στο βαθμό που μας αναλογεί, την αισιοδοξία μέσα μας, την πίστη ότι τα πράγματα μπορούν ακόμα να πάνε αλλιώς.
Πρέπει πλέον να αναμετρηθούμε. Ας μην αμφιβάλλουμε, η στιγμή είναι τώρα. Η σημερινή περίοδος έχει μια αισιόδοξη και μια απαισιόδοξη πλευρά: Αφενός η κατάσταση φαίνεται δύσκολα αναστρέψιμη. Ωστόσο, όσο κι αν είναι προβληματική μια αντίληψη της μορφής “ή τώρα ή ποτέ”, οι δυνατότητες από την άλλη πλευρά δεν θα είναι αιώνιες, και στην ιστορία κενά δεν υπάρχουν: Είτε θα ηγεμονεύσει το σχέδιο της αριστεράς είτε θα ηγεμονευόσουν ανταγωνιστικά, μαύρα σχέδια.
Δεν θα μπορούσαμε να κλείσουμε καλύτερα από την άποψη του Άρη Χατζηστεφάνου:
“Ίσως ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη ιστορία άνθρωποι διαφορετικών πολιτικών και ιδεολογικών καταβολών δεν ήταν τόσο πρόθυμοι να συγκρουστούν με την κυβέρνηση με ριζοσπαστικούς όρους που πάντα οραματιζόταν η Αριστερά. Και ίσως ποτέ άλλοτε αυτή η Αριστερά δεν ήταν τόσο «λίγη» για να τους εμπνεύσει και να εμπνευστεί από αυτούς.
Για το λόγο αυτό και τόσους άλλους αύριο όλοι στο σύνταγμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου