Το ανέκδοτο λοιπόν:
Ιδιοφυής,
πασίγνωστος και αμφιλεγόμενος επιστήμονας, υψηλής αναγνωρισιμότητας αναγγέλλει
ότι έχει πετύχει μεγάλη ανακάλυψη και προτίθεται να την παρουσιάσει στο ευρύ
κοινό, παρουσιάζοντας δημόσια το σχετικό πείραμα που την αποδεικνύει. Κλείνει
μεγάλο στάδιο της πόλης, το οποίο πράγματι την ημέρα της παρουσίασης είναι
γεμάτο ασφυκτικά. Στο κέντρο του σταδίου φωτίζεται με λαμπρά φώτα ένα
χειρουργικό τραπέζι με εργαλεία και ένα βατραχάκι.
Ο επιστήμονας με άσπρη μπλούζα προσέρχεται
χειροκροτούμενος. Και το πείραμα ξεκινάει. Ο επιστήμονας λέει στο βατραχάκι. «Βάτραχε
πήδα»! Πράγματι το βατραχάκι ζωηρά κάνει ένα άλμα. Ο επιστήμονας κόβει το ένα
ποδαράκι [2] και επαναλαμβάνει: «Βάτραχε πήδα»!
Προς γενική έκπληξη
το βατραχάκι πηδά. Για να μην τα πολυλογώ η διαδικασία συνεχίζεται και με τα
άλλα δύο ποδαράκια και το βατραχάκι, εξαιρετικής αντοχής, συνεχίζει με κάποιο
τρόπο να πηδά. Στο τέταρτο όμως πόδι, παρά τις παραινέσεις του επιστήμονα,
στέκεται αμήχανα ακίνητο. Οπότε ο ιδιοφυής επιστήμων στρέφεται στους έκθαμβους
θεατές και ανακοινώνει. «Ιδού η ανακάλυψη, αν κόψετε τα τέσσερα πόδια του
βατράχου παύει να ακούει».
Οι πρακτικές που ακολουθεί η κυβέρνηση έναντι όσων ασκούν οικονομική δραστηριότητα θυμίζουν τον καιρό αυτό το ανέκδοτο με το βατραχάκι.
Πριν δύο μέρες ήμουν στον ΟΟΣΑ στο Παρίσι σε μια διακοινοβουλευτική συνάντηση, όπου οι κορυφαίοι οικονομολόγοι του οργανισμού μας παρουσίασαν τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας στα επόμενα χρόνια. Η Ελλάδα ήταν μια από τις χώρες ενδιαφέροντος. Ρώτησα λοιπόν αν θεωρούν ότι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη σε μια χώρα που ανήκει σε ζώνη κοινού νομίσματος και έχει επιτόκια 4% μεγαλύτερα από τον σκληρό πυρήνα. Η απάντηση ήταν όχι, δεν μπορεί να αναπτυχθεί. Κι όμως οι ελληνικές επιχειρήσεις καλούνται να πορευτούν με επιτόκια που τις καθιστούν μη ανταγωνιστικές, εφόσον είχαν ή επιδιώκουν να έχουν σοβαρές επενδύσεις παγίου κεφαλαίου. «Βάτραχε πήδα»!
Δεν είναι όμως μόνο τα επιτόκια, ακόμα χειρότερη είναι η ασφυκτική κατάσταση από πλευράς ρευστότητας προς τον ιδιωτικό τομέα, η οποία συνεχίζει να μειώνεται το 2013 και η υποτιθέμενη αύξησή της το 2014 στηρίζεται σε πρόβλεψη αξιόλογης (άνω του 5%) αύξησης των καταθέσεων. Με δεδομένη την υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης (π.χ. τέσσερις φόροι ακινήτων σε μια χρονιά), από πού θα προκύψει η αύξηση αυτή των καταθέσεων αποτελεί μυστήριο [3].
Ταυτόχρονα το 2012 η Ελλάδα κατείχε (μαζί με την Κύπρο) την χειρότερη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση από πλευράς ενεργειακής ανταγωνιστικότητας [4]. Μια θέση που οφείλεται σε σημαντικό βαθμό σε κρατικές πολιτικές (άνοδος των φόρων στα καύσιμα, μη επαρκής μείωση του κόστους στη ΔΕΗ, ανορθολογικές επιδοτήσεις στα ανανεώσιμα κ.α.).
Βάτραχε πήδα!
Προσθέστε τώρα το γεγονός ότι ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας καλείται να διαχειριστεί μια πτώση του ΑΕΠ ύψους 25%, που σε πολλούς τομείς αντιστοιχεί με μειώσεις τζίρου 60% και 70%, καθώς και τεράστιο ύψος ασφαλιστικών εισφορών, για τη μισθωτή εργασία. Έχει αποκτήσει βέβαια ένα αντίστοιχο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα από πλευράς μείωσης μισθών, το οποίο όμως, για λόγους συνοχής και εργασιακής ατμόσφαιρας, οι επιχειρήσεις εν μέρει μόνο αξιοποιούν (οι καλές ελληνικές επιχειρήσεις δεν είναι «τεϋλορικές», λόγω μικρού μεγέθους στηρίζονται όχι τόσο στην απρόσωπη οργάνωση, όσο στις καλές διαπροσωπικές σχέσεις με τους εργαζομένους).
Σʼ αυτά προσθέστε την απίστευτη φορολογική αβεβαιότητα, την γραφειοκρατία που μόνο εν μέρει έχει αντιμετωπιστεί, τη διαφθορά, που με βάση τις τελευταίες έρευνες της Διεθνούς Διαφάνειας συνεχίζεται με χαμηλότερες ταρίφες. Πραγματικότητα που αποτυπώνεται από το γεγονός ότι στο δείκτη διεθνούς ανταγωνιστικότητας του World Economic Forum του 2013-14 βελτιωθήκαμε και ανεβήκαμε από την 96η στην 91η θέση, δηλαδή αντί να είμαστε ανάμεσα στην Σερβία και την Τζαμάικα είμαστε πλέον ανάμεσα στην Ναμίμπια και το Τρινιδάδα & Τομπάγκο.
«Βάτραχε
πήδα»!
Για τις πολύ μικρές επίσης επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες ισχύει κάτι αντίστοιχο, αλλά με άλλα στοιχεία να αναδεικνύονται κυρίαρχα. Εκεί υπάρχει μια ώθηση προς την πλήρη έξοδο από την αγορά με ένα συνδυασμό παράλογης φορολογίας (τέλος επιτηδεύματος ήρθε ακόμα και σε κοινοπραξίες καταργημένες εδώ και πολλά χρόνια, ή μη κερδοσκοπικές εταιρίες που δεν ασκούν καμία απολύτως δραστηριότητα την τελευταία δεκαετία) και ασφυκτικών ποινικού χαρακτήρα διώξεων. Άνθρωποι που έχουν καταστραφεί και δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τις εισφορές για τη δική τους σύνταξη στον ΟΑΕΕ (αν ποτέ και σε ποιο ύψος θα την πάρουν είναι αμφίβολο), δεν έχουν μόνο στερηθεί ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για εκείνους και την οικογένειά τους, αλλά κινδυνεύουν με κατασχέσεις περιουσίας και ποινικές διώξεις. Και υπό αυτές τις συνθήκες καλούνται να ανασυγκροτηθούν και να αναλάβουν ξανά επαγγελματικές ή επιχειρηματικές πρωτοβουλίες.
«Βάτραχε πήδα»!
Είναι άραγε όλα αυτά αναπόφευκτα. Υποκείμεθα σε κάποια πανίσχυρη συμπαντική δύναμη, που με τη δική της νομοτέλεια καθορίζει ότι ο ιδιωτικός και παραγωγικός τομέας στην Ελλάδα βρίσκεται σήμερα και θα συνεχίσει για χρόνια στην κατάσταση αυτή; Κατά την άποψή μου όχι. Είναι θέμα πολικών επιλογών. Η κυβέρνηση έδωσε στο πρώτο εξάμηνο του έτους πάνω από 500 εκατ. σε καθυστερούμενα εφάπαξ σε δημοσίους υπαλλήλους. Εφάπαξ για τα οποία δεν είχαν ποτέ πληρωθεί αντίστοιχες ασφαλιστικές εισφορές, τα οποία ούτε ονειρεύονται οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα (ΙΚΑ), που πληρώνουν τις βαρύτερες ασφαλιστικές εισφορές στη χώρα.
«Βάτραχε πήδα»!
Από το ΕΣΠΑ 216 εκατ. κατευθύνθηκαν αντί για επιδότηση θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, σε 100% προπληρωμένα προεκλογικά εξάμηνα stage στους Δήμους και στο δημόσιο. Αλλά και το επόμενο ΕΣΠΑ σχεδιάζεται με τρόπο που θα οδηγήσει σε νέα, παντελώς άκαιρα σήμερα, έργα υποδομών, ενώ θα έπρεπε στο μέγιστο δυνατό βαθμό να κατευθυνθεί στη δημιουργία επενδύσεων και θέσεων εργασίας από τον ιδιωτικό τομέα με συγχρηματοδότηση. Ταυτόχρονα οι προνομιούχες συντεχνίες συνεχίζουν να βγάζουν τα μέλη τους στη σύνταξη στα 50 και τα 52 (π.χ. πατέρες ανηλίκων!), με συνυπολογισμό στις συντάξεις αυτές ως πλασματικών ετών ακόμα και των ημερών απεργίας! Χωρίς βέβαια για τις πρόωρες αυτές συντάξεις να έχουν ποτέ πληρωθεί αντίστοιχες ασφαλιστικές εισφορές. Χρηματοδοτούνται από τη φορολογία του παραγωγικού τομέα.
«Βάτραχε πήδα»!
Τέλος με 1,4 εκατ. ανέργους από τον ιδιωτικό τομέα, η κυβέρνηση συνεχίζει να προστατεύει από την αξιολόγηση (που να οδηγεί στην απόλυση π.χ. του χειρότερου 10%), τους ανεπαρκείς ή ουσία απόντες υπαλλήλους στο δημόσιο τομέα και να κρατά στο απυρόβλητο από πλευράς απολύσεων τομείς που είναι βέβαιο και μετρημένο ότι υπάρχει εκτεταμένη διαφθορά, όπως οι εφορίες και οι πολεοδομίες. Και οι παραγωγικοί Έλληνες συνεχίζουν και πληρώνουν φόρους για να μισθοδοτούνται όλοι αυτοί.
«Βάτραχε πήδα»!
Που θα οδηγήσει όλο αυτό δεν γνωρίζω. Θέλω να ελπίζω ότι οι παραγωγικοί Έλληνες θα αντιδράσουν και θα αλλάξουν με τη δική τους πολιτική κινητοποίηση αυτή την πολιτική. Αυτό που με βεβαιότητα γνωρίζω είναι ότι οι βάτραχοι με κομμένα πόδια πηδούν μόνο στα ανέκδοτα. Στην πραγματική ζωή ή ψοφάνε ή όσοι μπορούν απομακρύνονται, έστω και κουτσαίνοντας, από το χειρουργικό τραπέζι.
[1] Πρόεδρος της Δράσης, Ευρωβουλευτής, μέλος της Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη.
[2] Στην εκφορά του ανεκδότου το 2013 με τοπική αναισθησία.
[3] Κατέθεσα σχετική ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και αναρωτιέμαι τι θα μου απαντήσουν.
[4] Είναι 75η μεταξύ 146 χωρών στο 2012 Global Energy Competitiveness Index της KPMG.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου