Σχεδιάζουν την απελευθέρωση της επαγγελματικής στέγης.“Όχι στην πλήρη απελευθέρωση” λένε οι έμποροι

Η απαίτηση της τρόικας να καταργηθεί το ισχύον προστατευτικό νομοθετικό πλαίσιο στην επαγγελματική στέγη, βρήκαν αμέσως ανταπόκριση από την κυβέρνηση Σαμαρά. 

Στα πλαίσια της αποδοχής η κυβέρνηση έσπευσε να συστήσει μια επιτροπή, προκειμένου να εξετάσει τις επικείμενες μεταβολές του καθεστώτος της επαγγελματικής στέγης και της απελευθέρωσης των εμπορικών μισθώσεων.

Σύμφωνα με πληροφορίες μας, σχεδιάζεται η πλήρης απελευθέρωση και ήδη η Εθνική Συνομοσπονδία των Εμπόρων (ΕΣΕΕ) ζητά να μην γίνει πλήρης απελευθέρωση και να συζητηθεί η επικαιροποίηση και η εκλογίκευση του πλαισίου της εμπορικής μίσθωσης αλλά σε μελλοντικό, πιο εύθετο, χρόνο. 

Η επαγγελματική στέγη αποτελεί παραδοσιακό ζήτημα του εμπορικού κόσμου και για το θέμα αυτό έγινε το 1991 το πρώτο κλείσιμο καταστημάτων της σύγχρονης εμπορικής συνδικαλιστικής εποχής (μετά την εφαρμογή του ν. 1712/1987). 

Η γενικότερη αντίληψη της στάσης του ελληνικού εμπορίου είναι υπέρ της διατήρησης ενός επικαιροποιημένου καθεστώτος προστασίας. 

Η Εθνική Συνομοσπονδία των Εμπόρων, τονίζει ότι αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι ένα απλό και συστηματικό νομοθέτημα λίγων άρθρων, λιτό και λακωνικό, στο οποίο θα περιλαμβάνονται η διατήρηση ενός ειδικού πλαισίου προσαρμοσμένου και επικαιροποιημένου στο καθεστώς ρύθμισης των επαγγελματικών μισθώσεων, η παραμονή της ελάχιστης διάρκειας της μισθωτικής σύμβασης με δικαίωμα των μερών να συμφωνούν το χρονικό διάστημα, η διατήρηση της 12ετίας στις υφιστάμενες μισθώσεις και μεταβατικές ρυθμίσεις για σταδιακή μείωση του χρόνου για τις νέες μισθώσεις, η κατάργηση του αυτόματου τρόπου αύξησης του μισθώματος όταν δεν υπάρχει συμφωνία αναπροσαρμογής, η παραμονή της προστατευτικής διάταξης που επιτρέπει στον μισθωτή να μεταβιβάσει την μισθωτική σχέση σε εταιρεία που συμμετέχει ο ίδιος ή σε διαδόχους του, η διατήρηση της «ρήτρας εξόδου» από τη μίσθωση όταν δεν αποδίδει η επιχείρηση, χωρίς παγίδευση και οικονομική εξόντωση του μισθωτή και η πρόβλεψη μίας νόμιμης «άυλης εμπορικής αξίας» και κατάργηση του γνωστού «αέρα» σε περίπτωση υπεραξίας.