H χτεσινή ολιγόωρη κατάληψη της εισόδου του υπουργείου Οικονομικών από την ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ συνοδεύθηκε από μία ανακοίνωση της Ομοσπονδίας η οποία, ομολογουμένως, δεν είχε τις συνήθεις κορώνες που χρησιμοποιούνται για να διατρανωθεί η αντίθεση των εργαζομένων στην προοπτική αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ.
Ωστόσο, η ΓΕΝΟΠ έθιγε ένα ξεχασμένο “από τα παλιά” ζήτημα: τις λεγόμενες “ανενεργείς επενδύσεις” – χρησιμοποιούμε τον όρο με την κλασική του χροιά, δηλαδή η “ανενεργός” και όχι το κακόηχο “η ανενεργή” που χρησιμοποιείται πια κατά κόρον - που έχει πραγματοποιήσει η ΔΕΗ και οι οποίες χαρακτηρίζονται έτσι επειδή κατά καιρούς η Πολιτεία είχε υποχρεώσει την κρατική επιχείρηση ηλεκτρισμού να τις κάνει, παρόλο που με βάση επιχειρηματικά κριτήρια “δεν έβγαιναν”.
Ωστόσο, η ΓΕΝΟΠ έθιγε ένα ξεχασμένο “από τα παλιά” ζήτημα: τις λεγόμενες “ανενεργείς επενδύσεις” – χρησιμοποιούμε τον όρο με την κλασική του χροιά, δηλαδή η “ανενεργός” και όχι το κακόηχο “η ανενεργή” που χρησιμοποιείται πια κατά κόρον - που έχει πραγματοποιήσει η ΔΕΗ και οι οποίες χαρακτηρίζονται έτσι επειδή κατά καιρούς η Πολιτεία είχε υποχρεώσει την κρατική επιχείρηση ηλεκτρισμού να τις κάνει, παρόλο που με βάση επιχειρηματικά κριτήρια “δεν έβγαιναν”.
Στην ανακοίνωσή της, λοιπόν, η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ μιλούσε για ένα ποσό της τάξης των 1,4 δισεκατομμυρίων ευρώ που έχει επιδικάσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην ΔΕΗ και το οποίο θα πρέπει κάποια στιγμή να εισπραχτεί από την επιχείρηση. Τελευταία φορά που είχαμε ακούσει για αυτές τις επενδύσεις ήταν το 2006, επί διευθύνοντος συμβούλου Δημήτρη Μανιατάκη, ο οποίος είχε – αν δεν απατώμαι, στη διάρκεια γενικής συνέλευσης – αναρωτηθεί “πότε επιτέλους θα μας αφήσουν να εισπράξουμε αυτά τα χρήματα;”
Σιγά μην τ’αφήσει...
Η Ομοσπονδία έθεσε το εξής ερώτημα: μήπως, εφόσον η ΔΕΗ αποκρατικοποιηθεί, ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με ένα “δωράκι” προς τον στρατηγικό εταίρο που θα επιλεγεί; Γιατί, όντως, αποκλείεται ένας ιδιώτης να μην διεκδικήσει μέχρι τέλους αυτό που του ανήκει, με βάση τη συγκεκριμένη απόφαση.
Το ψάξαμε, λοιπόν, το συγκεκριμένο θέμα λίγο παραπάνω και, όσο κι αν δεν μας αρέσει ο όρος “δωράκι”, σίγουρα πρόκειται για μια γενναία …λανθάνουσα προίκα!
Πρόκειται, συγκεκριμένα, για απόφαση του 2002, η οποία αφορούσε επενδύσεις όπως η κατασκευή συγκεκριμένων θερμοηλεκτρικών μονάδων, η δημιουργία υποδομών γύρω από αυτές καθώς και η προνομιακή τιμή ηλεκτροδότησης της τότε “Πεσινέ” στην Βοιωτία.
Όπως αναφέρουν πηγές που γνωρίζουν το ζήτημα, από τα 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ που είχαν επιδικαστεί, περί το μισό δισεκατομμύριο ενδέχεται να θεωρηθεί ότι έχει παραγραφεί, καθώς η απόφαση αναφερόταν στην επιστροφή του έως το 2006.
Ωστόσο, περί τα 920 εκατ. ευρώ, τα οποία αναφέρονται στην κατασκευή εργοστασίων, ορίζεται ότι πρέπει να έχουν αποδοθεί στην ΔΕΗ έως το 2015. Άρα ...μια χαρά διεκδικήσιμα είναι ακόμη και, φυσικά, αν πει κανείς ότι δεν υπάρχουν αυτά τα λεφτά, το αντεπιχείρημα είναι “ίσως, αλλά όποιος τα κυνηγήσει μπορεί να πετύχει κάτι άλλο”...
Φαίνεται, λοιπόν, ότι όντως ανοίγει ένα ζήτημα που θα προβληματίσει, ενδεχομένως, και πολιτικά πρόσωπα στη διάρκεια των ζυμώσεων για την αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ, για την οποία οι αντιδράσεις ήδη έχουν εκδηλωθεί ακόμη και από βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος στη Δυτική Μακεδονία, όπως ο κ. Αλέκος Αθανασιάδης της Κοζάνης αλλά και ο κ. Γιώργος Λιάνης της Φλώρινας.
Υπάρχουν, δε, και άλλα δύο – προφανώς δεν είναι τα μόνα – ντεσού: πρώτον, ότι τα συγκεκριμένα ποσά είχε υποδειχθεί να εισπραχθούν μέσω της επιβολής τέλος στο ρεύμα, προοπτική με την οποία αντιτίθεται η ΓΕΝΟΠ, η οποία ζητεί από την κυβέρνηση να βρει άλλη λύση.
Και δεύτερον, ότι η συγκεκριμένη απόφαση των βρυξελλών είχε επιδοθεί στο υπουργείο Εξωτερικών, όταν υπουργός ήταν ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου