Το προσωπικό παιχνίδι Βενιζέλου

Φ. Παπούλιας  efsyn.gr

 Η εκκωφαντική σιωπή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ απέναντι στην επίθεση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν.Δ. Μ. Βορίδη κατά του ιδρυτή του κόμματος Ανδρ. Παπανδρέου δεν προξενεί απορία. Αντιθέτως, προκαλεί οργή, γιατί όταν ο Ευάγγ. Βενιζέλος αδυνατεί να υπερασπιστεί τον πολιτικό του μέντορα που τον μύησε και τον ανέδειξε στον πολιτικό στίβο, τότε η λέξη «αχαριστία» είναι μικρή για να περιγράψει το μέγεθος του πολιτικού ολισθήματος.

 Με την επίθεση κατά του Ανδρ. Παπανδρέου, ο Μ. Βορίδης επιχείρησε να ακυρώσει μια μεγάλη ιστορική περίοδο που σημαδεύτηκε από την παρουσία ενός ηγέτη, το έργο και την πολιτεία του οποίου θα κρίνει η ιστορία και όχι ο «τσεκουροφόρος», προσφάτως ανανήψας στην κολυμβήθρα της ακροδεξιάς πλέον Ν.Δ., κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος.

 Ομως το πρόβλημα είναι ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών της συν-κυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ δεν αισθάνθηκε την ανάγκη όχι απλώς να υπεραμυνθεί της ιστορίας του κόμματός του αλλά, αντιθέτως, σφύριξε αδιάφορα. Ο συνήθως λαλίστατος πρόεδρος, που για ψύλλου πήδημα εκφωνεί λόγους και λογύδρια, δεν βρήκε το κουράγιο και το θάρρος να αρθρώσει έστω και μία λέξη για να αντικρούσει την κατηγορία. Εκανε πως δεν άκουσε ή δεν κατάλαβε τι ακριβώς ειπώθηκε, λες και αφορούσε ένα άλλο κόμμα, έναν άλλο πολιτικό αρχηγό, έναν άλλο Ευάγγ. Βενιζέλο.

 Αν ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει να διαρρήξει τις σχέσεις του με το ΠΑΣΟΚ, το να οχυρώνεται πίσω από μια άνευρη, ουδέτερη και ανούσια δήλωση περί κυβερνητικής σταθερότητας, αποδεικνύει ότι η σχέση του με το ΠΑΣΟΚ είναι ήδη τελειωμένη. Ο Ευάγγ. Βενιζέλος δεν είναι ΠΑΣΟΚ, αλλά χρησιμοποιεί ό,τι απέμεινε από το άλλοτε κραταιό κόμμα για να παίζει το προσωπικό του παιχνίδι. Εκείνο της άκρατης φιλοδοξίας που σε απλά ελληνικά μεταφράζεται ως «εγώ, και άσε τους άλλους…» Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αντί να υπερασπισθεί το όλον ΠΑΣΟΚ, επέλεξε να κρυφτεί πίσω από τις έντονες αντιδράσεις στελεχών του κόμματος και πίσω από τον εκπρόσωπο Τύπου, ο οποίος προτίμησε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να εκφράσει την ήπια αντίδρασή του.

 Η πλήρης ενσωμάτωση του Ευάγγ. Βενιζέλου σε ένα σύστημα εξουσίας, το οποίο μόλις πριν από έναν χρόνο το «περνούσε γενεές δεκατέσσερις» (είχε χαρακτηρίσει τη Ν.Δ. «καραδεξιά»), ουσιαστικά αποδεικνύει ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ παίζει προσωπικό παιχνίδι στις πλάτες όχι μόνο στελεχών αλλά και όσων ψηφοφόρων πιστεύουν ότι το κόμμα έχει ακόμη σοσιαλιστικά χαρακτηριστικά.

 Στο όνομα ενός πρόσκαιρου κυβερνητισμού απεμπολείται η ιστορία ενός κινήματος και ενός κόμματος και αμφισβητείται από τον νυν πρόεδρό του η όποια προσφορά του.

 Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, γνώστης πατερικών κειμένων, μάλλον αγνοεί το Ταλμούδ στο οποίο αναφέρεται ότι «είναι ντροπή για το λιοντάρι να κλαίει μπροστά στην αλεπού» και στην περίπτωσή του είναι μάλλον σίγουρο ότι δεν είναι η αλεπού. Το δυστύχημα είναι ότι δεν είναι ούτε το λιοντάρι που θα ήθελε να είναι…