Κάνα επιχείρημα, αδέρφια...

Δέκα μέρες πριν από τις εκλογές και φαίνεται πως έχει απαντηθεί οριστικά και τελεσίδικα το δίλημμα επάνω στο οποίο είναι υποχρεωμένος να τοποθετηθεί ο ελληνικός λαός πηγαίνοντας στην κάλπη: Υπάρχει ελπίδα εναλλακτικής πορείας ή ο μόνος δρόμος είναι αυτός που υποστηρίζουν οι δανειστές και τα μνημόνια και υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια τα κόμματα (Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ) που συγκυβερνούν;

Το βασικό κριτήριο με το οποίο οι ψηφοφόροι θα καταλήξουν στην επιλογή τους τη μεθεπόμενη Κυριακή, σύμφωνα με τη μέτρηση της Alco (σελ. 21-23), υπογραμμίζει τη διάθεση του εκλογικού σώματος να κινηθεί με γνώμονα την ελπίδα και όχι τον φόβο, στον οποίο συστηματικά επένδυσε η συγκυβέρνηση (με ιδιαίτερη μάλιστα ένταση η Νέα Δημοκρατία) Σαμαρά - Βενιζέλου.

Το 37% του δείγματος της δημοσκόπησης της Alco ψηφίζει «για να δώσει την ευκαιρία στον Τσίπρα να εφαρμόσει τη δική του πολιτική», ενώ το 29% «για να δώσει στον Σαμαρά τη δυνατότητα να συνεχίσει τη δική του».

Είναι προφανές ότι τελικά η ελληνική κοινωνία επιλέγει να εγκαταλείψει τον Αντώνη Σαμαρά στη μέση του δρόμου που αυτός έχει χαράξει για έναν πολύ απλό λόγο: Γιατί έχει πειστεί πως αυτός ο δρόμος δεν έχει διέξοδο…

Πορεία στο πουθενά

Πράγματι, το αδιέξοδο της ακολουθούμενης από τη συγκυβέρνηση πολιτικής καταγράφεται σαφέστατα. Σύμφωνα με την πρόβλεψη του εξειδικευμένου «οργανισμού» trading economics – που ακτινογραφεί τις οικονομίες των χωρών και τις προοπτικές τους –, με τα κοινώς αποδεκτά στατιστικά έχουμε:

◆ 2014 το χρέος της χώρας ως προς το ΑΕΠ είναι 175%.
◆ 2015 το χρέος ως προς το ΑΕΠ θα είναι 191%.

Τα συμπεράσματα είναι σαφή, όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις γενικά, και έχουν γίνει απόλυτα κατανοητά από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Συμπέρασμα πρώτο: Παρά την περιοριστική πολιτική (μάλλον εξ αιτίας της περιοριστικής πολιτικής) πέφτει ραγδαία το ΑΕΠ.

Συμπέρασμα δεύτερο: Επιβεβαιώνεται η αποτυχία του προγράμματος που προτείνουν οι δανειστές και ακολούθησε η κυβέρνηση.

Συμπέρασμα τρίτο: Επιβεβαιώνονται όσοι υποστηρίζουν ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο.

Κρανίου τόπος

Με λίγα λόγια, τα κόμματα που συγκυβερνούν (Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ), καθώς και οι λοιπές… δυνάμεις (Παπανδρέου, Θεοδωράκης), που βλέπουν τη σωτηρία της χώρας μέσα από τα μνημόνια, ξεχνούν και θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε κι εμείς ότι ζούμε σε μια χώρα (μια λεπτομερής καταγραφή του κόστους που πλήρωσε ο ελληνικός λαός αυτά χρόνια στη σελίδα 9) που – εξ αιτίας των πολιτικών των μνημονίων που ακολουθούνται από το 2008 μέχρι και σήμερα – έχασε το 25% του εθνικού εισοδήματος λόγω της πολιτικής της βίαιης λιτότητας, «εξαφάνισε» περί τα 75 δισ. ευρώ καταθέσεων, ατμοποίησε από τα ασφαλιστικά ταμεία 33 δισ. (12 από το PSI). Ζούμε σε μια χώρα με 1,5 εκατομμύριο ανέργους, 2 εκατομμύρια ημιανέργους και 700.000 παιδιά (σύμφωνα με την UNICEF) να υποσιτίζονται.

Δεν περνά ο φόβος

Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου αξίζει να υπογραμμιστεί ότι πραγματοποιούνται παρά την αντίθετη γνώμη των οίκων αξιολόγησης, των αγορών, των εταίρων, των δανειστών και του εγχώριου (οικονομικού - πολιτικού) συστήματος εξουσίας.

Παρά την εκστρατεία φόβου που εξαπολύθηκε, πολύ γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει την πρόωρη προσφυγή στην κάλπη όχι ως «καταστροφή» και «ανωμαλία», αλλά ως ευκαιρία για την ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της και την απαλλαγή από μια κυβέρνηση που «κυβερνά» εφαρμόζοντας εντολές που έρχονται από τους δανειστές με e-mail.

Προφανές είναι επίσης ότι, αντί του φόβου που προσπάθησε να καλλιεργήσει ο Αντ. Σαμαράς και οι επιτελείς του, στο εκλογικό σώμα επικρατεί η διάθεση της τιμωρίας. Έτσι οι εκλογές που έρχονται αντιμετωπίζονται ως ευκαιρία να πληρωθεί το κόστος των πολιτικών ευθυνών αυτών που οδήγησαν τη χώρα και τον λαό της στην καταστροφή.

Κοιτάζοντας κάποιος τα στατιστικά της ντροπής, τα οποία περιγράφουν τους δείκτες της ανεργίας, της ανεργίας των νέων, τη μακροχρόνια ανεργία, τις περικοπές σε δαπάνες στην υγεία και την παιδεία από το 2010 μέχρι και σήμερα, αντιλαμβάνεται ότι η χώρα επιστρέφει ταχύτατα δεκαετίες πίσω στο παρελθόν.

Παρά τις προσπάθειες των Σαμαρά και Βενιζέλου να πείσουν για το αντίθετο, η ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια βιώνει καθημερινά ότι «δεν πάμε καλά». Και για να ακριβολογούμε, δεν πάμε καλά οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι μακροχρόνια άνεργοι, οι νέοι εργαζόμενοι σε συνθήκες δουλοπαροικίας.

Για να μην είμαστε άδικοι, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάποιοι τα πηγαίνουν περίφημα: οι τραπεζίτες, οι επιχειρηματίες που, ενώ χρωστούν στην εφορία, παίρνουν μέρος σε διαγωνισμούς ξεπουλήματος φιλέτων του Δημοσίου, αυτοί που έχουν δημιουργήσει αυτοκρατορίες με θαλασσοδάνεια.

Το δίλημμα των εκλογών, λοιπόν, προκύπτει εύκολα και δεν έχει να κάνει με την καταστροφολογία που διατυπώνουν όσοι θέλουν να συνεχιστεί αυτό το φαγοπότι στην πλάτη μας. Το δίλημμα έχει ως εξής: Θα αποδεχτούμε την πορεία προς την καταστροφή μας προκειμένου να συνεχίσουν το πάρτι στον σβέρκο μας ή όχι;

Έχουμε την εντύπωση – όπως διαφαίνεται άλλωστε και από τα δημοσκοπικά ευρήματα, όπως είπαμε πιο πάνω – ότι η απάντηση έχει ήδη διατυπωθεί. Μένει να δούμε στο αποτέλεσμα των εκλογών την ένταση αυτής της απάντησης, όπως θα προκύψει από τη διαφορά που θα χωρίζει τον νικητή των εκλογών από τον δεύτερο…

http://www.topontiki.gr/article/92998/Kana-epixeirima-aderfia