Για τους μαϊμού υπουργούς δεν λυπάμαι

του Τάσου Παππά  aixmi.gr

«Πήξαμε» το τελευταίο διάστημα στις αποκαλύψεις σχετικά με τα χίλια κακά της μοίρας μας. Μάθαμε για παράδειγμα, ότι το όμορφο νησί του Ιονίου, η Ζάκυνθος, έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ στον αριθμό των τυφλών [700], οι οποίοι φυσικά παίρνουν αναπηρικές συντάξεις. Μάθαμε, επίσης, ότι στο ίδιο «άθλημα» σημαντικές επιδόσεις έχουν κι άλλες περιοχές της χώρας.

Πληροφορηθήκαμε ότι πάνω από 1000 πεθαμένοι εξακολουθούν να «εισπράττουν» συντάξεις. Ακούσαμε, ακόμη, ότι γινόταν «πάρτι» με τις αποζημιώσεις αγροτών για δήθεν καταστροφές στην παραγωγή τους σε αρκετές περιφέρειες, με συνέπεια ο ΕΛΓΑ να είναι ελλειμματικός και να μην μπορεί να βοηθήσει όσους έχουν πραγματικό πρόβλημα. Μας είπαν, τέλος, ότι παρατηρείται μεγάλη συγκέντρωση «ασθματικών» στη Βοιωτία, οι οποίοι εμφάνισαν τα συμπτώματα της πάθησής τους, όλως περιέργως, παραμονές εκλογικών αναμετρήσεων!

Μαϊμού τυφλοί, μαϊμού συντάξεις, μαϊμού βλάβες στις αγροτικές καλλιέργειες, μαϊμού ασθματικοί.

Το εντυπωσιακό -και συνάμα εξοργιστικό- είναι ότι τις καταγγελίες έκαναν από τηλεοράσεως κυβερνητικοί παράγοντες [υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς υπουργείων και διοικητές οργανισμών]. Είναι εξοργιστικό γιατί δεν είχαμε αλλαγή κυβέρνησης πριν από μερικές εβδομάδες, αλλά ανασχηματισμό, άρα μπορούμε βασίμως να υποθέσουμε ότι οι προηγούμενοι [ΠΑΣΟΚ κι αυτοί] που κατείχαν τα συγκεκριμένα πόστα δεν έπραξαν το καθήκον τους. Ή δεν ερεύνησαν τις καταγγελίες ή έκαναν τα στραβά μάτια.

Και είναι, επίσης, εξοργιστικό, επειδή αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες που είναι επικεφαλής σε σημαντικούς κρίκους της κρατικής μηχανής, μάλλον έχουν μπερδέψει τους ρόλους. Δεν βρίσκονται εκεί για να κάνουν διαπιστώσεις και κριτική, για να ελεεινολογούν καταστάσεις και να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τις συμφορές που έχουν πλήξει τη χώρα, ούτε και για να υποδύονται τους σχολιαστές επισημαίνοντας τα κακώς κείμενα.

Βρίσκονται εκεί για να λαμβάνουν αποφάσεις, να θεραπεύουν τις αδυναμίες, να δίνουν λύσεις και να τιμωρούν τις παραβατικές συμπεριφορές. Νισάφι πιά με τις διαπιστώσεις. Αυτή η κυβέρνηση επί δύο χρόνια έχει περιοριστεί στις υποσχέσεις, τις επαγγελίες και τις ρητορικές δεσμεύσεις. Για μεταρρυθμίσεις ακούμε και μεταρρυθμίσεις δεν βλέπουμε. Από την πρώτη μέρα μας είπαν ότι η βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης, μετά φυσικά από τη διάσωση[;] της χώρας, ήταν η πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής. Συνεχίζουν να το λένε, αλλά ελάχιστοι πιά τους πιστεύουν γιατί τα αποτελέσματα είναι πενιχρά.

Οι ίδιοι άνθρωποι που είναι εξαιρετικά φλύαροι στις ανακοινώσεις προθέσεων, αλλά ανατριχιαστικά «λίγοι» στην παραγωγή έργου, ενοχλούνται και διαμαρτύρονται επειδή οι πολίτες τους αντιμετωπίζουν με σκαιό τρόπο κάθε φορά που εμφανίζονται δημοσίως. Λυπάμαι, αλλά ορισμένοι απ’ αυτούς δεν μου προκαλούν καμία συμπάθεια για όσα υφίστανται από τους αγανακτισμένους πολίτες.

Όταν θα αποφασίσουν να κάνουν σωστά τη δουλειά για την οποία εξελέγησαν από τον ελληνικό λαό, τότε θα έχουν δίκιο να παραπονούνται. Ας αφήσουν, λοιπόν, τις θορυβώδεις παραστάσεις από τηλοψίας κι ας προσπαθήσουν να δώσουν λύσεις. Τα προβλήματα τα ξέρουν, άρα δεν μπορούν να επικαλεστούν άγνοια. Αν, όμως, δεν κάνουν και πάλι τίποτα, νομιμοποιούνται οι πολίτες να υποπτευθούν ότι κάποια σκοπιμότητα τους εμποδίζει να δράσουν ή ότι είναι παντελώς ανίκανοι να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στις υποχρεώσεις τους. Υπάρχει άλλη εξήγηση;