Για άλλο ένα γύρο αναμέτρησης με την Λούκα Κατσέλη,

Περίεργοι  ευσεβείς πόθοι ...

Για άλλο ένα γύρο αναμέτρησης με την Λούκα Κατσέλη, που έχει αποδειχθεί δυσκολότερος αντίπαλος από όσο περίμεναν, ετοιμάζονται τώρα οι τραπεζίτες, καθώς το υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας εμφανίζεται αποφασισμένο να προωθήσει μέσα στο φθινόπωρο άλλες δύο «ενοχλητικές» για το τραπεζικό σύστημα νομοθετικές ρυθμίσεις.

Σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, τραπεζικά στελέχη λένε μεταξύ αστείου και σοβαρού, ότι θα είχε μεγάλη επιτυχία ο επικείμενος κυβερνητικός ανασχηματισμός, αν ο Πρωθυπουργός αποφάσιζε, όπως κατ’ επανάληψη αναφέρουν πολιτικά ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών, να απομακρύνει την κ. Κατσέλη από το υπουργείο Οικονομίας.
Και δηλώνουν βέβαιοι, ότι όποιος και αν τοποθετηθεί στη θέση της θα ακολουθήσει «φιλικότερη» πολιτική προς τις τράπεζες, βάζοντας στον «πάγο» νομοθετικές ρυθμίσεις που μόνο «πονοκεφάλους», σε μια ήδη δύσκολη περίοδο, θα έφερναν στις τραπεζικές διοικήσεις.

Είναι χαρακτηριστικός, ο πόλεμος που γίνεται στην κ. Κατσέλη από κέντρα ελεγχόμενα από τους τραπεζίτες. Το τελευταίο διάστημα στα έντυπα του ΔΟΛ κάθε φορά που αναφέρεται στην Κατσέλη την θέλει αναδομημένη. Αν κανείς, ψάξει το Site του ΒΗΜΑΤΟΣ θα βρει κοντά στις 250 αναφορές από τις οποίες το 90% είναι αρνητικές για την υπουργό και το 97% των αναφορών Ιουνίου-Αυγούστου την θέλουν αναδομημένη. Χαρακτηριστικό ότι προχθές που το υπουργείο αποφάσισε να στείλει στην επιτροπή ανταγωνισμού τους Αλευροβιομήχανους στο σχετικό κείμενο δεν αναφερόταν το όνομα της υπουργού, παρά μόνο η λέξης υπουργείο.

Παρότι, όμως, ο ευσεβής πόθος των περισσότερων τραπεζιτών θα ήταν η απομάκρυνση της κ. Κατσέλη, οι περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι πολύ δύσκολα ο Πρωθυπουργός θα αποφάσιζε μια τόσο σοβαρή αλλαγή στη σύνθεση του οικονομικού επιτελείου στην κρισιμότερη φάση υλοποίησης των μέτρων του μνημονίου με τους δανειστές της χώρας.

Γι’ αυτό και προετοιμάζονται για μια ακόμη αντιπαράθεση με την κ. Κατσέλη, αναγνωρίζοντας ότι θα είναι αυτή τη φορά πολύ πιο δύσκολη από τις προηγούμενες για το νομοσχέδιο για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα, καθώς θα πρέπει να διεξαχθεί περισσότερο στο παρασκήνιο και χωρίς αυτή τη φορά να υπάρχει δυνατότητα παρέμβασης της ΕΚΤ υπέρ των θέσεων των τραπεζών.

Και αυτό γιατί πολύ δύσκολα θα έβρισκαν οι τράπεζες συμμάχους, στην προσπάθειά τους να σταματήσουν ή να «νερώσουν» τα δύο νομοσχέδια που αναμένεται να κατατεθούν μέσα στο φθινόπωρο:

Με το πρώτο εξ αυτών, θα δημιουργηθεί για πρώτη φορά μηχανισμός επιβολής στις τράπεζες των δικαστικών αποφάσεων, με τις οποίες έχουν οριστικά κριθεί ως καταχρηστικές ορισμένες από τις πρακτικές που εφαρμόζουν έναντι των πελατών τους. Μέχρι τώρα, οι τράπεζες αγνοούσαν τη δυσμενή για τις ίδιες νομολογία χωρίς δυσκολίες, αφού γνώριζαν ότι δεν υπάρχει μηχανισμός επιβολής κυρώσεως από την Πολιτεία.

Με το δεύτερο, θα τεθούν φραγμοί, επίσης με πρόνοιες για την επιβολή κυρώσεων, στις αθέμιτες πρακτικές εισπρακτικών εταιρειών, αλλά και των ίδιων των τραπεζών, σε ό,τι αφορά τις διαδικασίες «όχλησης» των πελατών που έχουν καθυστερήσει την εξόφληση υποχρεώσεών τους.

Και τα δύο νομοσχέδια, όπως αναγνωρίζουν τραπεζικά στελέχη στις συζητήσεις τους, έχουν έντονα φιλολαϊκά χαρακτηριστικά και συνάδουν απόλυτα με το κοινό αίσθημα περί Δικαίου, γι’ αυτό και θα είναι πολύ δύσκολο να «χτυπηθούν» πολιτικά με επιχειρήματα στη δημόσια σφαίρα.

Έτσι, η προσπάθεια που καταβάλλουν οι τραπεζίτες για να «παγώσουν» τα νομοσχέδια θα γίνει κατά κύριο λόγο στο παρασκήνιο, με… χειρουργικούς χειρισμούς άσκησης πιέσεων στο Μαξίμου, ώστε να μετατεθεί με άνωθεν υποδείξεις στο απώτερο μέλλον η κατάθεση των δύο νομοσχεδίων, με την ελπίδα ότι ως τότε θα έχει εγκατασταθεί στο ΥΠΟΙΑΝ ένας «φιλικότερος» προς τις τράπεζες υπουργός. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, μάλιστα, που είναι πολύ δύσκολο να διασταυρωθούν, ο κ. Γ. Προβόπουλος θα αναλάβει να κομίσει στον Πρωθυπουργό αυτά τα μηνύματα των τραπεζιτών, κατά τη σημερινή συνάντηση των δύο ανδρών στο Μαξίμου.

Σε κάθε περίπτωση, τραπεζικά στελέχη εκτιμούν, ότι και τα δύο νομοσχέδια θα ρίξουν… άμμο στις μηχανές του τραπεζικού συστήματος σε μια πολύ δύσκολη περίοδο: αφενός γιατί οι καταχρηστικές πρακτικές, όσο και αν ενοχλούν τους πελάτες των τραπεζών, δεν παύουν να αποτελούν μια καλή πηγή κερδοφορίας και αφετέρου διότι η «ενοχλητική» δράση των εισπρακτόρων είναι χρήσιμη για τις τράπεζες, ιδίως σε μια περίοδο δραματικής αύξησης των καθυστερήσεων από τους καταναλωτές.