ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ. ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΜΑΣ

 Δημήτρης Κατσούλης

Αρχές του 1999, πριν από 14 χρόνια είχα γράψει το παρακάτω άρθρο που δημοσίευσα στην Εφημερίδα «Ο ΔΡΟΜΟΣ» που εξέδιδα με τους συνεργάτες μου τότε. Σήμερα ξαναδιαβάζοντάς το, το βρίσκω απολύτως επίκαιρο και ίσως περισσότερο από πριν. Το αναδημοσιεύω αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους Συλλόγους  της περιοχής του Δήμου Αυλώνος, δεν τους ονοματίζω για να μην αδικήσω κανέναν, οι οποίοι με τις πρωτοβουλίες τους τα δύο τελευταία χρόνια εξωράισαν τους κοινόχρηστους χώρους των χωριών τους, προώθησαν τοπικά έργα, ανέδειξαν την πολιτιστική κληρονομιά, ζωντάνεψαν με μία λέξη ξεχασμένα χωριά. Κατά κανόνα πρόκειται για συλλόγους νέων και κυρίως για συλλόγους νέων στην καρδιά και το μυαλό ( ακόμη και εάν ηλικιακά τα χρόνια πέρασαν). Ας συνεχίσουν με ανανεωμένες ιδέες, πάντα ανεξάρτητοι αλλά όχι μοναχικοί, αδέσμευτοι και δημιουργικοί.  Εύχομαι Καλή Συνέχεια, Πάντα Καλύτερα.

Ανεξάρτητοι και δραστήριοι Σύλλογοι Δυνάμεις αναγέννησης για τα χωριά μας "ο Δρόμος", τ.2/1999

Η κατάργηση των Κοινοτήτων και η ίδρυση του Δήμου φαίνεται να ανησυχεί τους δραστήριους συμπολίτες μας. Πολλοί αναρωτιούνται αν τα τοπικά συμβούλια θα μπορέσουν να αναπληρώσουν το κενό. Η διάθεση από την πλευρά της δημοτικής Αρχής προς το παρόν  μάλλον στο περιθώριο σπρώχνει τα τοπικά συμβούλια.

Αλλά ακόμη και αν τα τοπικά συμβούλια αναλάβουν δραστήριο ρόλο δεν θα μπορέσουν να καλύψουν όλους τους τομείς δράσεις και κυρίως τον πολιτισμό, την διατήρηση της παράδοσης, τη διάσωση και προβολή της τοπικής ιστορίας και λαογραφίας.

Εξάλλου τόσο τα τοπικά συμβούλια όσο και η δημοτική Αρχή χρειάζονται δραστήριους «συνεργάτες» που θα κρίνουν, θα επικρίνουν και θα προτείνουν ιδέες και λύσεις στα τοπικά προβλήματα.

Πολλοί σκέπτονται  τώρα ξανά τους πολιτιστικούς συλλόγους που κατά κανόνα έχουν αδρανήσει. Υπάρχει επίσης και η ιδέα της διαμόρφωσης φορέων που θα απευθύνονται στο σύνολο του  Δήμου. Όλες αυτές οι σκέψεις είναι χρήσιμες και γόνιμες. Η μία δεν αποκλείει την άλλη και μπορούν να συνυπάρξουν.

Για τους συλλόγους των χωριών υπάρχει η εμπειρία και η ιστορία. Είναι σκόπιμο εκείνοι που θα πάρουν την πρωτοβουλία της ανασύστασής τους να γνωρίζουν και κυρίως να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα. Η πείρα έδειξε ότι όταν οι Σύλλογοι έγιναν «όργανα» κομμάτων ή «παρεών» δεν ωφέλησαν τα χωριά δίχασαν και απογοήτευσαν.

Σήμερα που δικαιολογημένα οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τα κόμματα και υποψιάζονται τις ιδιοτέλειες κάθε  «παρέας» βλέπουν με περίσκεψη όλες αυτές τις δημόσιες και συλλογικές δραστηριότητες. Εξάλλου, κανένας τέτοιος Σύλλογος και καμία πρωτοβουλία δεν έχει τύχη εάν δεν κατοχυρώνει την πολυφωνία και την ανεξαρτησία.

Γι αυτό λοιπόν πρώτη προϋπόθεση είναι η ανεξαρτησία του Συλλόγου. Η ανεξαρτησία μπορεί να επιτευχθεί  όταν κάθε μέλος βλέπει τον συμπολίτη του ως φίλο και συγχωριανό χωρίς να επηρεάζεται από την κομματική του ένταξη.

Δεύτερη  προϋπόθεση επιτυχίας είναι η ανιδιοτελής προσφορά. Όποιος μπορεί και θέλει να προσφέρει στο χωριό του συμμετέχοντας στις πρωτοβουλίες του Συλλόγου ή προωθώντας κάποιες από αυτές πρέπει να δείχνει με το παράδειγμά του ότι είναι ειλικρινής, δεν χρησιμοποιεί τον Σύλλογο για προσωπικά οικονομικά ή πολιτικά οφέλη.

Τρίτη προϋπόθεση είναι η επιλογή στόχων που ενθουσιάζουν τους συγχωριανούς και τους κάνουν συμπαραστάτες. Χρειάζεται, λοιπόν, προγραμματισμός και καλή ανάλυση των στόχων  έτσι ώστε να πετυχαίνουν την συμμετοχή.

Τετάρτη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη πόρων οι οποίοι δεν θα προέρχονται από το Κράτος, την Νομαρχία ή τον Δήμο αλλά και δεν θα περιορίζονται στις εισφορές των μελών. Εδώ ακριβώς παίζει ρόλο η επιλογή  των στόχων για δραστηριότητα. Πρέπει να είναι πρωτότυποι, να προκαλούν ενθουσιασμό και να πείθουν τους χορηγούς.

Εάν υπάρξουν οι παραπάνω προϋποθέσεις τότε  πράγματι οι νέοι Σύλλογοι των χωριών μπορούν να γίνουν μοχλοί για την αναγέννηση και γενικότερα για την ανάπτυξη της περιοχής. Εκείνο που πρέπει να γνωρίζουμε όλοι είναι ότι η πολυφωνία, η συμμετοχή, η ανεξαρτησία και η ανιδιοτελής  πρωτοβουλίες δεν έβλαψαν  τα χωριά. Ενόχλησαν μόνο εκείνους που θέλουν να το «παίζουν» παράγοντες ωφελούμενοι από την αδράνεια και την αδιαφορία των ικανών συμπολιτών τους .

Οι πολίτες όμως  μπορούν  να γίνουν πρωταγωνιστές, χωρίς «παράγοντες», μεσάζοντες κ.ο.κ.

Οι νέοι Σύλλογοι έχουν τη δυνατότητα, με τις παραπάνω προϋποθέσεις να γίνουν πεδίο συμμετοχής και προσφοράς στα χωριά.

Οι ανεξάρτητοι και πρωτοποριακοί Σύλλογοι θα βρουν χώρους δράσεις, συνύπαρξης και συνεργασίας χωρίς «καπέλα» και «κηδεμόνες»