Μία πρωτοπόρα μονάδα παραγωγής ενέργειας που θα εκμεταλλεύεται τα παλιρροιακά ρεύματα του Ευρίπου πρόκειται να κατασκευαστεί στη Χαλκίδα.  Στο ύψος της παλαιάς γέφυρας θα τοποθετηθεί ένα σύστημα υδροστρόβιλων, που θα λειτουργούν κάτω από τη θάλασσα και θα παράγουν ενέργεια αξιοποιώντας τα υποθαλάσσια ρεύματα του πορθμού.

Τη μελέτη του έργου έχει αναλάβει το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών μαζί με το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.

Η ηλεκτρική ενέργεια που θα παράγεται από την παλίρροια θα αρκεί για να τροφοδοτήσει τις ανάγκες τουλάχιστον 200 νοικοκυριών ημερησίως. Οι δυσκολίες για την υλοποίηση του έργου είναι μεγάλες. Οι επιστήμονες αναζητούν την ιδανική τοποθεσία σε περιοχή που δεν επηρεάζει την κίνηση των διερχόμενων πλοίων. Αντίστοιχες ρυθμίσεις θα κάνουν και στη διάμετρο των υδροστροβίλων καθώς και το βάθος του πορθμού φτάνει τα 8 μέτρα.

Αποδοτική πηγή

«Τα παλιρροιακά ρεύματα στην ανοιχτή θάλασσα είναι μία ιδιαίτερη αποδοτική ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Η πιο αξιόλογη παλιρροιακή δραστηριότητα που έχει ερευνηθεί στην Ελλάδα είναι αυτή του πορθμού του Ευρίπου. Τα νερά του Ευρίπου παράγουν 2 κιλοβάτ ανά τετραγωνικό μέτρο. Δηλαδή η ισχύς του ρεύματος θα φτάνει τα 500 Κιλοβάτ, όσο παράγει δηλαδή μια μικρή αιολική ανεμογεννήτρια», τονίζει ο δρ Μιχαήλ Παναγιωτόπουλος, υπεύθυνος του ΚΑΠΕ στο τμήμα τεχνολογιών νερού.

Η αστείρευτη πηγή ενέργειας των θαλάσσιων ρευμάτων της παλίρροιας λειτουργεί παρόμοια με αυτή της αιολικής ενέργειας. Σε αυτή τη περίπτωση ένας μεγάλος πύργος βυθίζεται μέσα στη θάλασσα στην περιοχή που περνάει το θαλάσσιο ρεύμα. Στη βάση του πύργου υπάρχουν δύο ή τέσσερις στρόβιλοι που εκμεταλλεύονται την ενέργεια των ρευμάτων. Οταν αυτά αλλάζουν κατεύθυνση, οι στρόβιλοι κινούνται και παράγουν ενέργεια, όπως γίνεται και με τις αιολικές ανεμογεννήτριες.

«Τα ισχυρά ρεύματα εφόσον εμφανίζονται σε μικρά βάθη είναι κατάλληλα για αξιοποιηθούν ενεργειακά. Ωστόσο οι συνθήκες που επικρατούν κάτω από τη θάλασσα δεν έχουν καμία σχέση με αυτές που επικρατούν στη στεριά. Το νερό δυσχεραίνει τη λειτουργία του υδροστρόβιλου και έτσι πρέπει να τον προσαρμόζουμε αναλόγως», εξηγεί ο Μ. Παναγιωτόπουλος. Ετσι το μέγεθος του υδροστροβίλου πρέπει να είναι μέχρι και 1/4 μικρότερο από αυτό της ανεμογεννήτριας, λόγω της πυκνότητας του νερού.

Παρ’ όλα αυτά, η περαιτέρω ένταξη του έργου στον ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας είναι ένα αρκετά δύσκολο σενάριο για να υλοποιηθεί, και έτσι η ενέργεια που θα παράγεται θα προορίζεται αρχικά για την ηλεκτρική τροφοδότηση ενός κτιρίου που θα βρίσκεται κοντά στη γέφυρα της Χαλκίδας.

Στην Ευρώπη

Φυσικά, το πείραμα δεν είναι καινούριο. Η παλιρροιακή ενέργεια μελετάται ήδη από τα μέσα του περασμένου αιώνα τόσο στις εκβολές των ποταμών όσο και στην ανοιχτή θάλασσα. Σήμερα η πιο γνωστή εγκατάσταση λειτουργεί στο Στανγκφόρντ Λαφ στη Βόρειο Ιρλανδία σε απόσταση 400 μέτρων περίπου από την ακτή.

Το σύστημα SeaGen Tidal, όπως ονομάζεται, είναι το μεγαλύτερο σύστημα παραγωγής ενέργειας στον κόσμο και έχει δυναμικότητα 1,2 Μεγαβάτ. Η συγκεκριμένη μονάδα ζυγίζει 1.000 τόνους και τοποθετήθηκε στον πυθμένα της θάλασσας την άνοιξη του 2008. Στη βάση της υπάρχουν 4 υδροστρόβιλοι οι οποίοι λειτουργούν 18 με 20 ώρες την ημέρα, παράγοντας ενέργεια για 1.000 περίπου νοικοκυριά.

Ερευνες έχουν δείξει ότι στην Ευρώπη τα ρεύματα που μπορούν να αξιοποιηθούν στο δίκτυο ηλεκτρικής παραγωγής βρίσκονται στα στενά της Μάγχης, και στη Νότιο Ιρλανδία. Αλλα σημαντικά ρεύματα οι επιστήμονες βρήκαν στην περιοχή της Μεσσίνας στην κάτω Ιταλία. Το κυριότερο πρόβλημα που εντοπίζει το Ινστιτούτο θαλάσσιας προστασίας «Αρχιπέλαγος» είναι οι επιπτώσεις που μπορούν να έχουν αυτές οι εγκαταστάσεις στα θαλάσσια οικοσυστήματα. «Θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεχτικοί με τις μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων αυτών των έργων. Αυτές τις μελέτες που παίρνουμε έτοιμες από τις σκανδιναβικές χώρες αλλά και την Αγγλία δεν αντιστοιχούν συνήθως στα δικά μας δεδομένα, καθώς τα δικά μας οικοσυστήματα έχουν ιδιαιτερότητες», επισημαίνει η υδροβιολόγος του «Αρχιπελάγους» Αναστασία Μήλιου.

REANEWS