Διαπραγμάτευση οπισθοφυλακών ή επικοινωνιακή διαχείριση της πλήρους εφαρμογής του μνημονίου;

Αντώνης Κοκορίκος

Μετά τη συνάντηση Μέρκελ Ολάντ και τις δηλώσεις που έκαναν και οι δύο για την Ελλάδα, αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει διαπραγμάτευση εκ μέρους της Ελλάδας ή αν περιορίζεται στο να μάθει έγκαιρα τι έχουν αποφασίσει οι ξένοι για την Ελλάδα, ώστε να μην εκτεθεί στην ελληνική κοινή γνώμη, ότι τα μαθαίνει κι αυτός από τις εφημερίδες όπως όλοι μας.

Βλέπουμε επίσης πόσο επαγγελματικά λειτουργούν η Γερμανία και η Γαλλία για τις υποθέσεις που τους αφορούν μεταξύ των οποίων η Ελλάδα είναι πλέον ένα μικρό μέρος. Δεν το παραμελούν επειδή είναι μικρό. Αντίθετα δείχνουν φροντίδα μεγαλύτερη από ότι δείχνει η ίδια η Ελλάδα. Και οι επαφές Γερμανίας Γαλλίας για την ελληνική κρίση, δεν περιορίζονται στην κορυφή, αλλά γίνονται κάθε μέρα και σε όλα τα κατώτερα επίπεδα. Μιλούν μεταξύ τους οι υπουργοί οικονομικών, οι κεντρικοί τραπεζίτες, τα μέλη της ΕΚΤ, η Κομισιόν, οι επίτροποι, αλλά και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο οι Γάλλοι και Γερμανοί κοινοβουλευτικοί, οι οποίοι συμμετέχουν στη διαμόρφωση των προτάσεων και αποφάσεων και ως εκ τούτου κάνουν και δημόσιες δηλώσεις για να υποστηρίξουν τη μία ή την άλλη άποψη. Επιπλέον συμμετέχει και ο Τύπος και με την αρθρογραφία του, αλλά συχνότερα με τη δημοσίευση διαρροών και σεναρίων που εξυπηρετούν τη μία ή την άλλη άποψη. Στο τέλος, την τελικά απόφαση έχουν λάβει η μέρκελ και ο Ολλάντ.

Επομένως αναρωτιέσαι τι νόημα έχει να πάει ο Σαμαράς εκ των υστέρων στο Βερολίνο και στο Παρίσι, αφού ήδη έχουν διαμορφωθεί οι θέσεις τους ενόψει των αποφάσεων του Σεπτεμβρίου. Τώρα θα έπρεπε να γίνονται επαφές  για το επόμενο στάδιο δηλαδή του Δεκεμβρίου. Όλες αυτές οι επαφές καταλήγουμε ότι είναι μάλλον επικοινωνιακές. Ήδη πριν από τις εκλογές του Ιουνίου, η Μέρκελ και ο Γιούνκερ έλεγαν ότι συζητούν την παράταση της λήψης μέτρων μείωσης των δαπανών του δημοσίου κατά ένα χρόνο. Η αντίστοιχη ελληνική θέση προεκλογικά της ΝΔ ήταν παράταση για έναν χρόνο και της ΔΗΜΑΡ ήταν για τέσσερα χρόνια δηλαδή ως το 2017 όπως αποτυπώθηκε στο προεκλογικό της πρόγραμμα. Το δημοσιεύουμε σήμερα στη σελίδα μας στο ΦΒ.

Από τότε ως σήμερα δεν έγινε καμία διαπραγμάτευση για κανένα θέμα, ούτε γι αυτό. Η συζήτηση περιορίζεται στους όρους υπό τους οποίους θα δοθεί η παράταση. Λόγω της απρόβλεπτης κατά το μνημόνιο μεγάλης ύφεσης, ενώ ήταν προβλέψιμη για όλους τους άλλους ερασιτέχνες, από καθηγητές μέχρι δημοσιογράφους και πολιτικούς της αντιπολίτευσης. Η τακτική του επιτελείου δηλαδή Σαμαρά και Στουρνάρα, ήταν ότι εμείς είμαστε ιδιοκτήτες του προγράμματος και δεσμευόμαστε να υλοποιήσουμε το μνημόνιο, δεν θέτουμε κανένα θέμα επαναδιαπραγμάτευσης από αυτά που θέταμε προεκλογικά και τα τρία κόμματα και επικεντρωνόμαστε στην παράταση για δύο χρόνια για την υλοποίησή του αντί για να γίνουν όλα μέσα στο 2012. Μόνον αυτό διεκδικούμε και  προτείνουμε μια διαδικασία που δεν απαιτεί νέο γύρο αποφάσεων από τα κοινοβούλια για αύξηση της χρηματοδότησης που σημαίνει η παράταση. Να κάνουμε το κόλπο που κάναμε και στις 20 Αυγούστου για να πληρωθεί χωρίς λεφτά η ΕΚΤ. Να αυξήσουμε το χρέος μεν, αλλά με έντοκα γραμμάτια που προκαταβολικά θα δεχθεί ως ενέχυρο η ΕΚΤ.

Αυτό εκτός από το κόλπο, εκτός από το προσόν που έχει να μην περάσει από τα κοινοβούλια, κυρίως σημαίνει ότι δέχεται σιωπηρά ότι η Ελλάδα δεν θα πιεστεί εκβιαστικά να εγκαταλείψει την ευρωζώνη για τουλάχιστον άλλους 12 μήνες. Είναι μια πολιτική παραχώρηση αυτή που ζητούν και τα δίνουν όλα στα υπόλοιπα μέτωπα. Είναι φυσικά ετεροβαρής εις βάρος τω ν Ελλήνων εργαζομένων αυτή η επιλογή στόχων και εκθέτει και τα τρία κόμματα που άλλα είχαν υποσχεθεί. Και η ΝΔ και κυρίως η ΔΗΜΑΡ που εμφανιζόταν ως εγγύηση για να τηρηθούν οι δεσμεύσεις. Τώρα αντιθέτως λέει ότι δεν μπήκαμε στην κυβέρνηση για να βγούμε. Τότε όμως γιατί μπήκε; Για να ψηφίσει μετά τις εκλογές ότι δεν είχε ψηφίσει προεκλογικά; Η διαφορά δικαιολογείται από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση; Γυρίσαμε στην εποχή του Δεληγιάννη και του Βούλγαρη; Του Κωλέτη και του Γούναρη; Του Νόβα και του Δόβα; Του Τσιριμώκου και του Μητσοτάκη; Η συμμετοχή στην κυβέρνηση είναι το διακύβευμα;

Η ΔΗΜΑΡ κυρίως αλλά και τα άλλα δύο κόμματα, έλεγαν προεκλογικά ότι το πρώτο που θα κάνουν θα ήταν να καταργήσουν την πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, για μείωση κατώτερων μισθών, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, της μετενέργειας και της διαιτησίας και για την ακύρωση μισθών και συντάξεων που εφαρμόστηκαν ήδη από τον Ιούνιο. Κι αυτό έλεγαν ότι είναι απαραίτητο ως πρώτο μέτρο για τη σταθεροποίηση της οικονομίας και για να σταματήσει η μείωση του εισοδήματος των Ελλήνων, να σταματήσει η αύξηση της φτώχειας και της ανεργίας. Αυτό το θέμα δεν τέθηκε ποτέ. Αν είχε τεθεί και είχε γίνει σκληρή διαπραγμάτευση σε πολιτικό επίπεδο (γιατί δεν είναι μια οικονομική απόφαση) θα ήταν άλλη συζήτηση. Αλλά να μην γίνει ούτε απόπειρα, σημαίνει ότι δεν επιδιώκεται καν η διαπραγμάτευση. Απλώς ψάχνουν να βρούν κάποια δικαιολογία για να το διαχειριστούν επικοινωνιακά. Και φανερό είναι ότι θέλουν να ισχυριστούν ότι η παράταση για 2 χρόνια στην πλήρη και πιστή εφαρμογή του μνημονίου 2 εξισορροπεί αυτή την εγκατάλειψη χωρίς μάχη των προεκλογικών δεσμεύσεων. Μα η παράταση αφορά την πλήρη εφαρμογή του μνημονίου. Όχι την επαναδιαπραγμάτευση των επαχθών όρων του μνημονίου. Δεν λέω άλλα γιατί υποβιβάζουμε τη νοημοσύνη μας.

Δυστυχώς όμως δεν έχει αλλάξει καθόλου και η διαδικασία διαπραγμάτευσης. Αντί να γίνονται οι διαπραγματεύσεις από ένα επιτελείο που γνωρίζει από διαπραγματεύσεις, από το κοινοτικό κεκτημένο, με τη συμμετοχή κυρίως της ΜΕΑ στις Βρυξέλλες και από το υπουργείο Εξωτερικών και τον πρωθυπουργό, γίνονται από το μονοπρόσωπο όργανο που λέγεται υπουργός Οικονομικών και ο οποίος με μόνη την υπογραφή του δεσμεύει ολόκληρη την κυβέρνηση και τη Βουλή. Αυτή η άθλια διαδικασία που είναι και αντισυνταγματική έχει γίνει αποδεκτή από την αλήστου μνήμης εποχή των Παπακωνσταντίνου και Παπανδρέου. Ήδη ο ένας είναι εκτός Βουλής και ο Παπανδρέου αν είχε ανάγκη σταυρό είναι βέβαιο ότι δεν θα είχε εκλεγεί βουλευτής. Προς το παρόν για να έχει ο Παπανδρέου βουλευτική ασυλία, έχει μείνει η Αχαία χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Και θα δείτε πόσο θα γαντζωθεί με νύχια και με δόντια στη βουλευτική ασυλία όταν θα έρθει στη Βουλή για συζήτηση η πρόταση για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το πώς φτάσαμε στο ΔΝΤ και στην τρόϊκα.

Η τρόϊκα αποτελείται από πεπειραμένους ανθρώπους στη χειραγώγηση χωρών και κυβερνήσεων. Δεν είναι άσχετοι, είναι επαγγελματίες, δουλεύουν σκληρά και έχουν στη διάθεσή τους σημαντικούς χρηματικούς πόρους για την προπαγάνδα τους. Με 400 εκατομμύρια ευρώ τους πληρώνουμε εμείς γι αυτή τη δουλειά από το πρώτο μνημόνιο και ασφαλώς παίρνουν άλλα τόσα ή περισσότερα με το δεύτερο μνημόνιο. Έχουν όμως κι άλλους πόρους στη διάθεσή τους, από τα κέρδη που αποκομίζουν οι φορείς στους οποίους ανήκουν λόγω των τόκων που επίσης εμείς πληρώνουμε, στην ΕΚΤ, στον EFSF και στο ΔΝΤ.

Αντί λοιπόν να αλλάξει αυτό και να διαπραγματεύεται η Ελλάδα συντεταγμένα και όχι ασύνταχτα, με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους, διαπραγματεύεται ένα άτομο που είναι μάλιστα εξωκοινοβουλευτικό και αύριο μπορούν να τον πετάξουν σαν στημένη λεμονόκουπα, αλλά η υπογραφή του θα δεσμεύει τον ελληνικό λαό για 50 χρόνια.  Η Βουλή πρέπει να διαπραγματεύεται για λογαριασμό της αν θα ψηφίσει ή όχι κάποια συμφωνία, το υπουργείο Εργασίας τα εργασιακά σύμφωνα με τους ελληνικούς νόμους και το κοινοτικό δίκαιο, το υπουργείο Ανάπτυξης το ίδιο και η κυβέρνηση συνολικά ως Υπουργικό Συμβούλιο το ίδιο.

Αλλιώς δεν είμαστε δημοκρατία αλλά μπανανία. Και δεν είναι καθόλου ευχάριστο στους Έλληνες πολίτες να διαπιστώνει ότι όλοι οι υπουργοί και βουλευτές που ψήφισε αποδεικνύονται ψεύτες. Τι νόημα έχει αίφνις να λέει ο Πάνος ο Παναγιωτόπουλος, ο Δένδιας ότι διαφωνούν με τις περικοπές στα μισθολόγια στρατιωτικών και αστυνομικών, λιμενικών και πυροσβεστών, από τη στιγμή που δεν παραιτούνται την πρώτη ώρα που τους είπαν ότι θα εφαρμόσετε αυτό που είπατε ότι διαφωνείτε. Δεν μας παρηγορεί  το να σκεφτόμαστε ότι είναι ψεύτες ή ότι μας κορόϊδεψαν. Έχουν υποχρέωση με τις πράξεις τους και με την ψήφο τους να επιβεβαιώσουν ότι διαφωνούν. Αλλιώς να παραιτηθούν από βουλευτές και από το κόμμα τους και να ιδρύσουν νέο. Δεν είναι υπέρτατο αγαθό το βουλευτιλίκι και το υπουργιλίκι, ούτε είναι πολιτική αρετή η φαυλοκρατία, η ανεντιμότητα, και η μη τήρηση των δεσμεύσεων που ανέλαβαν.

Είναι ανάγκη να δημιουργηθεί επιτέλους μια ομάδα διαπραγμάτευσης, (ο εθνικός διαπραγματευτής που έλεγε ο Βενιζέλος) ελεγχόμενη από την κυβέρνηση, τη Βουλή και τους Έλληνες πολίτες και όχι να μας εκπροσωπεί ένα άτομο απολύτως ελεγχόμενο από την τρόϊκα, ο οποίος δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν εκτός από αυτόν που τον διόρισε και τον πληρώνει με δικά μας λεφτά. Τον ψήφισε άμεσα ή έμμεσα κανείς; Εντάξει ο λαός δεν τον ψήφισε αφού δεν είναι βουλευτής. Η ΝΔ τον ψήφισε; Η Βουλή τον ενέκρινε πριν αναλάβει τα καθήκοντά του; Ελέγχει τον πρόεδρο της ΕΡΤ, αλλά δεν έχει γνώμη για τον υπουργό Οικονομικών που υπογράφει για λογαριασμό της και την δεσμεύει; Με τα αλλεπάλληλα φίλτρα της έμμεσης αντιπροσώπευσης, καταντήσαμε να μας κυβερνάνε οι ξένοι. Όλοι ξέρουμε ότι αν γινόταν μυστική ψηφοφορία στην ΚΟ της ΝΔ για να επιλέξουν υπουργό Οικονομικών ο Στουρνάρας δεν θα έπαιρνε ούτε την ψήφο του Σαμαρά. Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός θεωρητικά μπορεί να διορίζει τον κηπουρό του υπουργό, δεν σημαίνει ότι πρέπει και να το κάνει. Δεν έχει δικαίωμα να το κάνει. Ηθικά και πολιτικά. Η διάταξη του Συντάγματος μπήκε (είναι ιστορικοί οι λόγοι) για να μην βρεθεί ποτέ κανείς στο μέλλον  και αρνηθεί στον πρωθυπουργό το αυτονόητο δικαίωμά του να γίνει και υπουργός. Είτε άμυνας όπως το 1963 (τότε που το παλάτι αρνήθηκε στον λαοπρόβλητο πρωθυπουργό να απολύσει τον υπουργό του και να αναλάβει ο ίδιος το χαρτοφυλάκιο) είτε Οικονομικών το 2012. Δεν μπορεί η τρόϊκα να επιλέγει τον άνθρωπό της από το παρασκήνιο για να εκπροσωπεί τους Έλληνες και για να υπογράφει αντί του κοινοβουλίου. Είναι θέμα δημοκρατίας.

antoniskokorikos.blogspot.gr