TRAGIC

Υπάρχουν άνθρωποι που, παρ' όλη την εξυπνάδα τους,  δεν μαθαίνουν από τα παθήματά τους. Ο Β. Βενιζέλος ξέχασε γρήγορα, αν ποτέ κατάλαβε, πόσο του στοίχισε εκείνο το πρωτοσέλιδο με την παραίνεση «παραιτηθείτε κ. Πρόεδρε» που απευθυνόταν στον Γ. Παπανδρέου, την εποχή της εσωτερικής διαμάχης για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Καλώς η κακώς ουδείς πίστεψε ότι αυτή  ήταν μια αγνή δημοσιογραφική προτροπή. Όλοι το εξέλαβαν ως παρέμβαση στα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ, υπέρ του θεωρούμενου ως εκλεκτού της εφημερίδας, κ. Βενιζέλου και αναβίωσε μνήμες όπου οι διαδηλωτές έκαιγαν εφημερίδες. Ο ίδιος ξέχασε επίσης, ή δεν κατάλαβε, πόσο τον καταβαράθρωσε η μονομερής εύνοια που επέδειξαν προς το πρόσωπό του, την ίδια εποχή,  συγκεκριμένα εκδοτικά συγκροτήματα και η λαύρα στήριξη τηλεοπτικών αστέρων.

Γι΄αυτο και προχθές στο Ζάππειο έδωσε μια tragic συνέντευξη (η λέξη της γνωστής  τηλεοπτικής διαφήμισης αναφέρθηκε από τον ίδιο, δίκην χιουμοριστικής απάντησης στην κατηγορία  Τσίπρα ότι έχει ξεφύγει!).

Ο θεατής έβλεπε μια ακριβοδίκαιη διαδικασία συνέντευξης: Η υπεύθυνη κ Γεννηματά ξεκίνησε να δίνει τις ερωτήσεις στους  ευρισκόμενους κοντά της συντάκτες, και συν τω χρόνω απευθυνόταν προς το βάθος της αίθουσας. Φευ όμως το ποιοι θα κάθονταν που, είχε ορισθεί από τους οικοδεσπότες, με καρτελάκια που προσδιόριζαν τη θέση του καθενός.  Ετσι κοντά της βρέθηκαν εκπρόσωποι Μέσων που κατά  την  ηγεσία της Ιπποκράτους, θα έπρεπε μόνο αυτοί να έχουν το θαυμαστό προνόμιο να κάνουν ερώτηση στο νεότευκτο αρχηγό.

Ισως τα θεωρούσε ως φιλικά απέναντι σε αυτόν και το κόμμα του. Ίσως τα θεωρούσε ως τα πλέον ισχυρά και έγκυρα, ώστε να δικαιούνται το προνόμιο να απευθύνουν ερώτηση στην εξοχότητά του. Μαζί τους βέβαια αξιώθηκαν ερώτησης και όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, καθώς η φραγκολεβαντίνικη (μηντιακώς καθυστερημένη και βαθειά Βαλκανική) άποψη του ελληνικού πολιτικού συστήματος, αποθεώνει την τηλεόραση, υποκλίνεται σε αυτή και συχνά υποκύπτει ασμένως στις απαιτήσεις της…

Τα ιδιωτικά κανάλια είναι υποχρεωμένα να μεταδώσουν μια ώρα από τη διακαναλική. Αυτό προφασίστηκε ο κ. Βενιζέλος και έκλεισε την συνέντευξη.

Ουσιαστικά δεν ήταν συνέντευξη αλλά μια σκηνοθετημένη σπονδή στην τηλεοπτική δημοκρατία. Η ως τώρα απαράβατη πρακτική όλων των κομμάτων, ήταν να παρατείνεται η συνέντευξη, να ρωτούν όλοι οι παρευρισκόμενοι δημοσιογράφοι και το απομαγνητοφωνημένο κείμενο να στέλνεται τους αρμόδιους πολιτικούς συντάκτες, ασχέτως αν τα κανάλια θα έδειχναν μόνο την υποχρεωτική μία ώρα. Πρόκειται για  μια εθιμική συμπεριφορά  που σεβάστηκαν οι πάντες. Ακόμη και το πλέον δυσανεκτικό στην κριτική κόμμα, το ΚΚΕ,  ουδέποτε στέρησε από Μέσο Ενημέρωσης το δικαίωμα στην ερώτηση – ούτε καν στην …μισητή του Αυγή!

Δεν θεωρώ πως …φοβόταν τις ενδεχόμενες σκληρές ερωτήσεις ο κ. Βενιζέλος, ούτε εννοώ ότι οι συνάδελφοι που ρώτησαν, έκαναν εύκολες. Ετσι κι αλλιώς ο κ. Βενιζέλος έχει λεκτική ευχέρεια (μετά ή άνευ ουσίας, αναλόγως το θέμα), ώστε να μπορεί να σταθεί σε όποιες ερωτήσεις του τεθούν. Αλλωστε έχει δώσει άπειρες συνεντεύξεις σε πολλά μέσα, Αθήνας και περιφέρειας, ενώ έχει κάνει και διαδικτυακές συνομιλίες με πολίτες. Απλώς η μεθόδευση που έγινε υποκρύπτει μια αυταρχική νοοτροπία. Είναι αδιανόητο πολιτικός αρχηγός στην κεντρική του συνέντευξη να μη δίνει το λόγο σε παραταξιακές εφημερίδες του αντιπάλου κόμματος, της ΝΔ, ή σε κομματικές εφημερίδες μικρότερων κομμάτων, όπως π.χ. σε  «Ριζοσπάστη» και «Αυγή» ).

Η μεθόδευση της συνέντευξης, για χάριν  τηλεθέασης, ήταν επιπροσθέτως και άσκοπη. Η δύναμη των Μέσων είναι ανοήτως υπερεκτιμημένη, τόσο από τους υπηρετούντες σε αυτά, όσο και από τους φανατικούς τους αντιπάλους, που τα θεωρούν υπεύθυνα  για …όλες τις πληγές του Φαραώ – και δη στην εποχή του διαδικτύου. Ήδη ακόμη και στην προ Διαδικτύου εποχή, τα ΜΜΕ δεν καθόριζαν την κοινή  γνώμη. Αντιθέτως καθορίζονταν από αυτή και έτρεχαν στο κατόπι της να την προλάβουν και δήθεν να την εκφράσουν (λίγα παραδείγματα στο άρθρο μου «ΜΜΕ: η χάρτινη τίγρης» στις  06/12/2010).

Αν κάτι μένει από την συνέντευξη είναι η περιφρόνηση που έδειξε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προς τμήμα των ΜΜΕ στην πρώτη της διακαναλική συνέντευξη- άρα γενικώς στον θεσμό των ΜΜΕ, και αυτό δεν αποτελεί καλή «συστατική επιστολή»…

του ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΔΕΡΗ newdeal ,via papaioannou.wordpress.com