Καλό βόλι.

Ο Γιάννος, είναι ένα παλικαράκι ζήτημα αν έχει ακουμπήσει τα 25, μετανάστης στην Κύπρο. Ήρθε εδώ κατευθείαν από κάποια ελληνική επαρχία με τη θητεία του, κι’ όταν τελείωσε το στρατιωτικό του, έμεινε.

Ψηλός, λεπτός, εξαιρετικά ευγενική φυσιογνωμία, πάντα χαμογελαστός και πολύ σωστός, καλότροπος επαγγελματίας με τους πελάτες, στο κατάστημα που δουλεύει.

Κάθε πρωί, εδώ και δύο χρόνια σχεδόν τα λέμε, όταν σταματώ να αγοράσω τσιγάρα και εφημερίδα πριν πάω στο γραφείο.   Πότε δεν είχαμε μιλήσει «πολιτικά» μέχρι σήμερα που τον ρώτησα αν θα ανέβει Ελλάδα για να ψηφίσει.

Αν θυμάμαι καλά, μου απάντησε πως φεύγει για το αεροδρόμιο σε λίγη ώρα.

Θα μου πείτε-καλά δεν συγκράτησες τι σου είπε;

Απαντώ: «όχι, γιατί αμέσως μετά, ρώτησα τι θα ψηφίσει και μου λέει... Χρυσή Αυγή» .

Ο Γιάννος, δεν μπορεί να πειράξει ούτε κουνούπι. Η φυσική του ευγένεια τον σπρώχνει να είναι συμπονετικός με τους πάντες και ακόμα πιο πολύ με όσους είναι σε μειονεκτική θέση. Δεν έχει καμία απολύτως σχέση με όσα έλεγε και έπραττε στην προ πολιτικού μακιγιάζ η Χ.Α. που εσχάτως φόρεσε την προβιά για να κοροϊδέψει τους αφελείς.

«Γιατί ρε Γιάννο θα ψηφίσεις Χρυσή Αυγή;»

«Γιατί είναι εναντίων όλων ρε Γιώργο και είναι όλοι σάπιοι και πουλημένοι»

«Ρε Γιάννο….έχεις πέντε λεπτά; Να πάμε μια στιγμή στον υπολογιστή να σου δείξω κάτι;»

Είχε πέντε λεπτά και καθώς ο….αστυνομικός που αγόραζε τσιγάρα έκανε τον σταυρό του γιατί είχε ακούσει τον διάλογο, πήγαμε στον πάγκο με το κομπιούτερ.

Καθώς πληκτρολογούσα, ο αστυνομικός που έφευγε κοντοστάθηκε και του φώναξε:

«αγόρι μου, σκέψου το διπλά και τριπλά αυτά που λες, αυτοί πιστεύουνε στον Χίτλερ, εμένα με ρίξανε κάτω από τη μηχανή τις προάλλες οι συνάδελφοί τους του ΕΛΑΜ.»

Στο μεταξύ, βρήκα στο διαδίκτυο αυτό που ήθελα και το έδειξα του Λευτέρη.

Του λέω «διάβασε εδώ ρε Γιάννο»

«Στις 30 Απριλίου 1987 συμπληρώθηκαν σαράντα δύο ακριβώς χρόνια από την Βαλπούργια Γερμανική νύχτα της 30ης Απριλίου 1945, κατά την οποία ο Αρχηγός του Γερμανικού Ράιχ και οραματιστής της Νέας Ευρώπης Αδόλφος Χίτλερ έθεσε μόνος Του  εις την γήινη παρουσία Του. 30 Απριλίου 1945, μία λαμπερή σελίδα της σύγχρονης ιστορίας κλείνει. Ο Μεγάλος Άνδρας του Εικοστού Αιώνα, ο εμψυχωτής και απόστολος της Επαναστάσεως του Αγκυλωτού Σταυρού είναι νεκρός. Χίλια εννεακόσια ογδόντα επτά, σαράντα δύο χρόνια μετά, μετά, με την σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στην Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού, υψώνουμε το δεξί χέριψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος, που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και στα οράματά μας: HEIL HITLER!»

Ο Γιάννος, έγινε κάτασπρος.

-Δες την υπογραφή του κάνω, δες ποιος το γράφει και που είναι δημοσιευμένο.

«Ν.Γ.Μιχαλολιάκος, περιοδικό Χρυσή Αυγή, τεύχος 13 Μάιος 1987»

Ομολογώ, πως το πελαγωμένο βλέμμα του Γιάννου μετά την ανάγνωση, με έκανε να νιώσω άσχημα. Δουλεύοντας πολλές ώρες, χωρίς αθηναϊκή εμπειρία, με μόνη αντίληψη για την ελληνική πραγματικότητα την τηλεόραση και το διαδίκτυο απλά, του είχε κάτσει σχεδόν ιαματικά εκείνο το «εναντίον όλων» χωρίς να σκεφτεί ποτέ πως στην ουσία σημαίνει «εναντίων όλων όσων δεν είναι μαζί μας». Το υμνολόγιο του Μιχαλολιάκου προς το πρότυπο του, τον Αδόλφο Χίτλερ, τον έκανε να νιώσει πως έφυγε το πάτωμα από τα πόδια του.

«Γιώργο μου ορκίζεσαι πως αυτό είναι αυθεντικό;»

«Μα ναι ρε Γιάννο, ψάξε λίγο στο ίντερνετ θα βρεις πολλά!»

Έπρεπε να φύγει για το αεροδρόμιο. Η τελευταία του κουβέντα, ήταν ένα ανήσυχο «ευχαριστώ». Δεν ξέρω τι θα κάνει.

Ξέρω όμως πως για αυτήν του την επιλογή, έστω την αρχική, οι ευθύνες είναι πάρα πολλές και δεν αφήνουν απ’ έξω κανέναν από τους χώρους που πρωταγωνιστούν στην πολιτική σκηνή. Κανέναν.

Τι θα γίνει αύριο στην Ελλάδα; Τι θα γίνει στη Γαλλία;

Ελπίζω ο κόσμος να ψηφίσει έχοντας κατά νου πως η κρίση δεν είναι απλά μια κρίση που θα περάσει. Ελπίζω να έχει γίνει συνείδηση πως πρόκειται για ολομέτωπη επίθεση της ανεξέλεγκτης Αγοράς κατά των εργασιακών δικαιωμάτων και του Κοινωνικού Κράτους σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

Οι μοναδικές επιλογές είναι προς τα Αριστερά κατά τη γνώμη μου. Όχι γιατί απαραίτητα έχουν τη συνταγή. Αλλά γιατί έτσι θα δοθεί η «λαϊκή εντολή» στις ηγεσίες της Αριστεράς ώστε να μπουν επειγόντως σε συνθετικές διεργασίες μήπως και κάποια στιγμή υπάρξει ένα ενιαίο Μέτωπο. Στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη.

Ζούμε τον νέο Μεσαίωνα. Οι συνθήκες, είναι πολέμου.

Τον πόλεμο τον κερδίζεις μόνο με συμμαχίες.

Καλό βόλι!

ΥΓ:Τρεις αναγνώστες με αντίστοιχα διαφορετικά e mail με ρώτησαν γιατί "ονοματίζω" την όποια τελική επιλογή έχω γα αυτές τις εκλογές. 

Πρώτον, γιατί δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχει να βγαίνει ο οποιοσδήποτε να λέει "ψηφίζω αυτό ή εκείνο". Έχω την αίσθηση, πως μάλλον εξυπηρετεί το "εγώ" του οποιουδήτε θέλει να θεωρεί εαυτόν....διαμορφωτή της κοινής γνώμης. 

Δεύτερον, νομίζω πως είναι πιο χρήσιμο, κείμενα που εκτίθενται δημοσίως ως αρθρογραφία, να είναι ή να προσπαθούν να είναι, "τροφή για σκέψη" και ερεθίσματα διαλόγου. Ντιρεκτίβες δίνουν μόνο τα κόμματα και οι εκπρόσωποί τους. 

Τρίτον και τελευταίο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν υπάρχουν (ακόμα) τελείως ξεκάθαρες απαντήσεις και πειστικές στρατηγικές για έξοδο απο την κρίση που έχει ξεσπάσει μέσα από την επίθεση των Αγορών κατά των εργασιακών δικαιωμάτων και του Κράτους Πρόνοιας ανά τη Ευρώπη.

 Επειδή λοιπόν κάπως έτσι βλέπω τα πράγματα, θεωρώ ως πιο κρίσιμη και θετική επιλογή, την ενίσχυση των δυνάμεων που επιθυμούν τη Σύνθεση προκειμένου να υπάρξει ένα πλειοψηφικό Αριστερό Μέτωπο που θα δρά στην Ελλάδα σε πλήρη εναρμόνιση με τα ανάλογα που υπάρχουν ή καλλιεργούνται στην υπόλοιπη Ευρώπη. 

Γιατί-κατά τη γνώμη μου-αυτό που λέμε Κρίση, δεν θα τελειώσει ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο, ούτε παραμεθαύριο. 

Νομίζω πως θα είναι μία μακρά και σκληρή διεργασία που απαιτεί την πλήρη ανακατανομή των πολιτικών συσχετισμών ωστε να υπάρξει αισθητή στροφή στην πορεία της Ευρώπης-άρα και της Ευρώπης. Καλημέρα.

Γιώργος Πήττας, για το tvxs.gr και τον Πολίτη.