Το 1996 το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές, ο Σημίτης εξελέγη και από τις κάλπες πρωθυπουργός και ο μακαρίτης Έβερτ παραιτήθηκε από αρχηγός της ΝΔ. Η ΝΔ εξέλεξε αρχηγό τον Κ.Καραμανλή. Μόνο του εφόδιο το όνομα. Ως βουλευτής δεν είχε διακριθεί ούτε για τις απόψεις του, ούτε για την εργατικότητά του.
Ο Καραμανλής περέμεινε 7 ολόκληρα χρόνια στην αντιπολίτευση μέχρι να κερδίσει τις εκλογές του 2004 .
Η αντιπολίτευση που άσκησε, κατεδαφιστική. Σε έσχατα όρια λαϊκισμού, αμφισβήτησε το σύνολο της τότε κυβερνητικής πολιτικής, σε μια περίοδο όπου η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ και γνώριζε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Λίγο η κούραση του κόσμου από την πολυετή παραμονή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, λίγο τα λάθη της κυβέρνησης, λίγο οι εικόνες διαφθοράς, λίγο η ακατάσχετη σκανδαλολογία, λίγο η παροχολογία, λίγο η βοήθεια και ο εξωραϊσμός της εικόνας του από τα media, έγινε πρωθυπουργός.
Το 2007 μάλιστα ξανακέρδισε με μεγάλη πλειοψηφία, παρά το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός μερικής απασχόλησης που είχε γνωρίσει η χώρα από τη μεταπολίτευση.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Παρέδωσε την εξουσία στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, χτυπημένος κυρίως από την πολιτική στην οποία με τόσο οίστρο επιδόθηκε. Τη διαφθορά και τα σκάνδαλα.
Οι εξελίξεις στη χώρα θα έπρεπε ασφαλώς να είχαν προβλεφθεί από όσους τον επέλεξαν το 1997 με μοναδικό κριτήριο το όνομα Καραμανλής.
Αλλά οι "μοναρχικοί", με την ευρύτερη έννοια του όρου, ήταν πάντα ένα μεγάλο ρεύμα στην ελληνική πολιτική ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου