Πέντε επιλογές δημοκρατικής νομιμοποίησης από τον Ανδρουλάκη

Άρθρο του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Μίμη Ανδρουλάκη

Έρχεται μια στιγμή στη διαχείριση της κρίσης που τίθεται ένα πολιτικό ζήτημα ηγεσίας σε εθνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα, ένα ζήτημα δημοκρατικής νομιμοποίησης, σημειώνει σε άρθρο του ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Μίμης Ανδρουλάκης, και αναφέρει πέντε επιλογές δημοκρατικής νομιμοποίησης των αποφάσεων που είναι αναγκαίο να ληφθούν.

Πρώτη επιλογή, κατά τον κ. Ανδρουλάκη, είναι να κερδίσει η κυβέρνηση de facto νομιμοποίηση στην κοινωνία για να αποφευχθούν τα χειρότερα, κάτι όμως που όπως επισημαίνει, απέτυχε να κάνει η σημερινή κυβέρνηση. «Σ' ένα βαθμό το πέτυχε προσωρινά όπως έδειξαν οι δημοτικές εκλογές. Ωστόσο για σειρά λόγους, όχι μόνο με δική της ευθύνη, απέτυχε να δημιουργήσει στην κοινωνία μια τραγική συναίσθηση μιας κοινής μοίρας», αναφέρει ο βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος και συμπληρώνει: «Δε συγκεντρώθηκε στο "λιγότερα και καλύτερα" crisis management, στα χειροπιαστά αποτελέσματα αλλά κατά καιρούς χάνεται, μη μπορώντας να ξεκοπεί από τις αρχικές ψευδαισθήσεις της. Έκαψε αρκετό κοινωνικό και πολιτικό κεφάλαιο».

Δεύτερη, η μετεξέλιξη σε κυβέρνηση εθνικής ανάγκης, ενδεχομένως με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής, με επιφάνεια στην ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση, η οποία όπως υπογραμμίζει, πρέπει να έχει θητεία το ελάχιστο ενός χρόνου μέχρι την προκήρυξη εκλογών ώστε να ενταχθεί ομαλά η χώρα στο νέο ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης. Το μειονέκτημα, σημειώνει ο κ. Ανδρουλάκης, πιθανόν να είναι ότι «όλοι θα βγάζουν την ουρά τους απ' έξω και θα επιδοθούν σε μια παρατεταμένη ανεύθυνη προεκλογική εκστρατεία. Το πρόβλημα εδώ είναι η γνωστή αθλιότητα του ευρύτερου πολιτικού συστήματος και η απουσία κουλτούρας συνεννόησης και στοιχειωδώς συναίνεσης που θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική θέση της χώρας».

Τρίτη επιλογή είναι η άμεση προκήρυξη εκλογών. «Η κυβέρνηση δυστυχώς έχασε το timing να υποβάλλει στο εκλογικό σώμα τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου ώστε να αποφασίσει ο ίδιος ο λαός αν θέλει διάσωση εντός του ευρώ ή άμεση χρεοκοπία και αποχώρηση από το κοινό νόμισμα», αναφέρει ο βουλευτής, επισημαίνοντας πως το μειονέκτημα αυτής της «καθαρής» -όπως τη χαρακτηρίζει- λύσης είναι η πολιτική αστάθεια στο κρίσιμο τρίμηνο που ακολουθεί και «οι κίνδυνοι μιας τυφλής εξέλιξης προς τη χρεοκοπία και της εγκατάλειψης μας και από πολύτιμους εταίρους». «Το κλίμα», σημειώνει, «ήδη έχει γίνει βαρύ για την Ελλάδα στην κοινή γνώμη και παραδοσιακών φίλων μας. Την ανησυχία εντείνει η τυχοδιωκτική ηθελημένη άγνοια της κατάστασης που έδειξε στη Θεσσαλονίκη ο αρχηγός της αξιωματική αντιπολίτευσης και η υψηλού κινδύνου αναφορά του σε ενδεχόμενο διπλών απανωτών εκλογών. Δηλαδή μιας επικίνδυνης περιπέτειας στην πιο τραγική στιγμή του Ελληνισμού μετά το χαοτικό πραξικόπημα στην Κύπρο και την εισβολή της Τουρκίας».

Τέταρτη αποτελεί το δημοψήφισμα, «για να αποφασίσει ο λαός στο ιστορικό δίλημμα διάσωση πάση θυσία εντός του ευρώ ή επιστροφή στη δραχμή». Το μειονέκτημα, τονίζει ο κ. Ανδρουλάκης, «είναι ότι δεν υπάρχει βιωμένη κουλτούρα δημοψηφισμάτων και είναι πολύ δύσκολο να μορφοποιηθεί με ευρύτερη συναίνεση το σχετικό ερώτημα. Ενδεχόμενα μπορεί να εντείνει τον εθνικό διχασμό ενώπιον των μεγάλων κινδύνων».

Τέλος, ως πέμπτη επιλογή ο κ. Ανδρουλάκης εκτιμά πως είναι η ανάδυση νέων δυνάμεων έξω από το καθιεριωμένο πολιτικό σκηνικό που θα έβγαζαν τη χώρα από την κρίση. Μέχρι στιγμής όμως και στο αμέσως επόμενο κρίσιμο χρονικό διάστημα, επισημαίνει, παρά τη ρευστότητα, τις ζυμώσεις, και την αναταραχή, οι δυνάμεις αδράνειας είναι ισχυρότερες και δεν προβλέπεται σύντομα η ανάδυση μιας αξιόπιστης νέας εναλλακτικής πρότασης.

Όλες αυτές οι επιλογές έχουν σημαντικό ρίσκο, και εκτιμά πως η δεύτερη λύση, υπό προϋποθέσεις, είναι η πιο πρόσφορη και με την ευρύτερη αποδοχή στην κοινωνία και την ευρωζώνη, αναγνωρίζει ο κ. Ανδρουλάκης. «Λογικά, έτσι είναι, αλλά το παράλογο κυριαρχεί εδώ και καιρό στη ζωή της Ελλάδας», καταλήγει ο βουλευτής.