Σε αδιέξοδο ο νεοφιλελευθερισμός

Στα κράτη που έχουν απαρνηθεί την επιχειρηματικότητα  την οποία θα μπορούσαν να δημιουργήσουν, και έχουν απομείνει να έχουν έσοδα μόνο από την φορολογία..  Σε αυτά τα κράτη η λιτότητα και ο περιορισμός είναι καταστροφικά για τα έσοδα τους και δημιουργεί ελλείματα.

Είναι απλό ως συλογισμός  και οφθαλμοφανές.

Σε αυτά τα κράτη λόγο της συνεχούς αύξησης της φορολογίας θα μειωθεί  σταδιακά  η παραγωγική –καταναλωτική και άρα φορολογική τους δυνατότητα και  βάση και θα χρεοκοπήσουν.

Ο νεοφιλελευθερισμός φτάνει έτσι στο απώτατο όριο εφαρμογής  του και βρίσκει τοίχο. Πολύ σύντομα οι πολιτικές τονώσης της οικονομίας και καταπολέμησης της ανεργίας μέσω κρατικών επιχειρήσεων και προγραμμάτων δημοσίων δαπανών θα είναι ο μόνος δρόμος.  Στη σφαίρα των ιδεών το εκρεμές  μιάζει σαν να πήρε να γυρίζει…

Ο πλανήτης ήδη βιώνει τεράστιου μεγέθους και απροσδιόριστης διάρκειας πτώση του βιοτικού επίπεδου που θα οδηγήσει τα κράτη τα επόμενα χρόνια να στραφούν στο εσωτερικό τους, να τονώσουν την εσωτερική συνοχή και ενότητα τους.  Υπό άλλες συνθήκες  θα τα βλέπαμε ήδη να απομακρύνονται από  τις αγορές και τις διεθνείς τράπεζες.

 Για να ελπίσουμε ότι όλα αυτά θα κινηθούν ευεργετικά και στην Ευρώπη θα θελαμε να  την δούμε να προχώρα σε πολιτικές τόνωσης της εσωτερικής συνοχής και ενότητας της. Όμως αυτό δεν το βλεπουμε και δεν ελπίζουμε σε αυτή.

Βλέπουμε όμως ότι οι τράπεζες σπάνε την τάση προς την εσωτερίκευση των κρατών δημιουργώντας link με τον έξω κόσμο. Αυτά τα link αν και εύθραυστα ίσως να κρατήσουν την συνοχή της ευρωζώνης όχι όμως για πολύ. Για την ώρα  τα κράτη ανταγωνιζονται τις τραπεζες και πλήτονται εξ αιτίας τους. Όμως η κατάσταση είναι οριακή.

Σε αυτό το σημείο  δίνεται η  τελευταία μάχη. Εδω είναι το Γκέτυσμπουργκ της  τρεχουσας Ιστορίας.  Αν αρχίσουν χρεοκοπίες τραπεζων ο νεοφιλελεύθερισμός που ήδη αποδομείται στην σφαίρα των ίδεων  θα σαρωθεί παντού.