Η Μέρκελ μεσάζων των εργολάβων για σκουπίδια, ενέργεια και Τ.Α.

Η έλευση της καγκελαρίου στην χειμαζόμενη Ελλάδα, εκτός από τους πολυσυζητημένους συμβολισμούς υποστήριξης της κυβέρνησης, είχε και ένα πολύ πιο πρακτικό περιεχόμενο που ανακοινώθηκε ευθαρσώς: το αδηφάγο επιχειρηματικό ενδιαφέρον της γερμανικής πλευράς στους τομείς της υγείας, της ενέργειας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με επίκεντρο την διαχείριση απορριμμάτων.

Σε καιρούς κρίσης όσο πιο απαραίτητο είναι για τη ζωή μας ένα αγαθό τόσο πιο ελκυστικό γίνεται ως εμπόρευμα. Ενέργεια, νερό, διαχείριση απορριμμάτων, υπηρεσίες τοπικής αυτοδιοίκησης και υγεία μεταφέρονται με γρήγορους ρυθμούς στο πεδίο των πολυεθνικών και των χρηματιστηριακών συναλλαγών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η προετοιμασία στη χώρα μας έχει αρχίσει από καιρό. Στην ενέργεια όπου η διάλυση της ΔΕΗ και το μοίρασμα της πίτας στους επιχειρηματίες επιβάλλεται με πολιτικές αποφάσεις εδώ και μια δεκαετία. Στο νερό με πρώτες για εκποίηση την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, με τον νόμο για τα δικαιώματα χρήσης, με την εξελισσόμενη ιδιωτικοποίηση των ποταμών μέσω των υδροηλεκτρικών έργων.

Αλλά και στο πεδίο των σκουπιδιών ο τζίρος είναι σίγουρος και άμεσος με το ζεστό χρήμα από τα δημοτικά τέλη. Μια ακόμη πιο σκοτεινή πλευρά με τεράστια περιθώρια κέρδους είναι η διάθεση των βιομηχανικών αποβλήτων. Πάνω από ένα εκατομμύριο τόνοι βιομηχανικών και επικινδύνων αποβλήτων το χρόνο … αγνοούνται σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΥΠΕΚΑ. Η πιο συνηθισμένη κατάληξη τους είναι οι χωματερές και η παράνομη διάθεσή τους γίνεται φυσικά με το αζημίωτο. Γιατί να μην μπουν στο παιχνίδι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες;

Η μεθόδευση της ιδιωτικοποίησης έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια. Πρώτα φτιάχτηκαν φορείς διαχείρισης απορριμμάτων (περιφερειακά Ανώνυμες Εταιρείες) στους οποίους μεταβιβάστηκε η αρμοδιότητα από τους Δήμους, ώστε να μειωθεί ο έλεγχος από τα δημοτικά συμβούλια. Με την υπογραφή του μνημονίου ήρθε ο Καλλικράτης και όλα έγιναν ευκολότερα. Λιγότερα κέντρα λήψης αποφάσεων ακόμη πιο μακριά από τους πολίτες ακόμη πιο κοντά στην οικονομική εξουσία: ένας περιφερειάρχης (αντί για περισσότερους νομάρχες) να αποφασίζει για τον σχεδιασμό και ένας φορέας ανά περιφέρεια να είναι αρμόδιος για τη διαχείριση των απορριμμάτων.

Παράλληλα εθνικοί όμιλοι- μεσάζοντες ξένων εταιρειών, έστηναν το παιχνίδι, με τη βοήθεια κυβέρνησης και αυτοδιοίκησης:

-      Ελάχιστη ανακύκλωση «για μάτια του κόσμου» μέσω ιδιωτικών φορέων με προβληματική λειτουργία και διπλή χρέωση στους πολίτες,

-      αδιέξοδο με τις χωροθετήσεις των Χώρων Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων και τεράστια αργοπορία στα έργα,

-      νομοθετικές ρυθμίσεις που δίνουν το δικαίωμα σε ιδιώτες να αναλάβουν αποκομιδή και διαχείριση,

εντελώς συμπωματικά εξυπηρετούν τους ίδιους που εμφανίζονται ως σωτήρες με πανάκριβες όσο και αναποτελεσματικές λύσεις.  Λύσεις που θα οδηγούν τα σκουπίδια σε φαραωνικά εργοστάσια επεξεργασίας, λύσεις που προϋποθέτουν ότι δεν θα γίνεται πραγματική ανακύκλωση  για να είναι κερδοφόρες οι τεράστιες επενδύσεις που θα υποχρεωθούμε να πληρώσουμε. Σε Αττική, Θεσσαλονίκη, Κεντρική και Δυτική Μακεδονία, Θεσσαλία, Στερεά, Πελοπόννησο, Κρήτη προχωρούν με γοργούς ρυθμούς τα σχέδια των μεγαλοεργολάβων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο όμιλος Μπόμπολα που αναζητεί χρυσάφι όχι μόνο στη Β. Ελλάδα αλλά και στα σκουπίδια. Οι δραστηριότητες του πολυπράγμονα εθνικού εργολάβου με τους γερμανούς συνεργάτες, απλώνονται σε όλο το χρυσοφόρο κύκλωμα των σκουπιδιών:  αποκομιδή και διάθεση, κατασκευή ΧΥΤΑ και έργα διαχείρισης, κέντρα διαλογής υλικών, εργοστάσια επεξεργασίας απορριμμάτων, μονάδες παραγωγής ενέργειας από βιοαέριο και ετοιμάζονται για καύση μόλις …..ολοκληρώσουν το σχεδιασμό της διαχείρισης για την χώρα μας.

Μπόμπολας και Γερμανοί δεν είναι βέβαια οι μόνοι ενδιαφερόμενοι : τα σκουπίδια είναι πόλος έλξης μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων όπως οι όμιλοι Λάτση και Λασκαρίδη, Κόκκαλη (Intrakat), Περιστέρη (ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ-Τέρνα Ενεργειακή), Ιωάννου (J&P ΑΒΑΞ), Κοπελούζου, Βγενόπουλου, Μυτιληναίου κ.λπ., σε συνεργασία με ισπανικούς, γερμανικούς και γαλλικούς κολοσσούς.

Απώτερος στόχος όλων όσων ανακατεύονται με τα σκουπίδια είναι η ενεργειακή αξιοποίηση- καύση γιατί εκεί τα περιθώρια κέρδους εκτοξεύονται. Όχι από την πώληση της παραγόμενης ενέργειας, παρά το γεγονός ότι μας υποχρεώνουν να την αγοράζουμε ακριβά. Αλλά από την αλματώδη αύξηση των δημοτικών τελών που όλοι πληρώνουμε. Εάν ολοκληρωθούν οι σχεδιασμοί τους, οι ίδιοι εκτιμούν ότι το κόστος διάθεσης θα φθάσει στα 250- 300 ευρώ ανά τόνο σκουπιδιών. Ή και παραπάνω.

O Πρόεδρος του ευαγούς Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Ανακύκλωσης και Ενεργειακής Αξιοποίησης  και  στέλεχος του Μπόμπολα,  δήλωνε σε ημερίδα του ΥΠΕΚΑ στις 16/11/2011:  «Τα 45 ευρώ ανά τόνο (που κοστίζει στους δήμους η διάθεση των σκουπιδιών) είναι κόστος απαγορευτικό για να γίνουν επενδύσεις.» 

Και δεν είναι μόνο οι εισπράξεις δελεαστικές. Η καγκελάριος των  γερμανών επιχειρηματιών γνωρίζει το μέγεθος της διαφθοράς του ελληνικού κράτους και το πόσο μπορούν να μειώσουν το κόστος από την ελαστικότητα των ελέγχων ασφαλείας και τις διαβλητές πιστοποιήσεις. Οι περιβαλλοντικές ευαισθησίες δεν αφορούν τις μπανανίες.

Να λοιπόν, γιατί επιμένει η τρόικα στην διαχείριση των σκουπιδιών αν και δεν αποτελούν δημοσιονομικό θέμα.

Να γιατί αυτές οι δράσεις βρίσκονται και στο επίκεντρο της δράσης της Task Force και του Ράιχενμπαχ.

Δεν κρύβονται άλλωστε. Ο Χανς Φούχτελ, υφυπουργός και εντεταλμένος της Γερμανίδας καγκελαρίου, περιοδεύει στην Ελλάδα, συναντά περιφερειάρχες και φορείς διαχείρισης απορριμμάτων μαζί με Γερμανούς επιχειρηματίες. Και όπως επιβεβαίωσε η Μέρκελ η διαχείριση απορριμμάτων θα προχωρήσει με τον γνωστό αμαρτωλό τρόπο Συμπράξεων Δημοσίου- Ιδιωτικού Τομέα, ώστε εκτός από τα κέρδη των βιομηχάνων και τα δάνεια και οι αποδόσεις να επανέρχονται στις γερμανικές τράπεζες. Όπως παρήγγειλε, πριν πάρουμε τα 31 δις θα πρέπει να προχωρήσουμε σε  συγκεκριμένες ρυθμίσεις που ενδιαφέρουν Γερμανούς επενδυτές.

Να λοιπόν γιατί ήρθε η εκπρόσωπος των  γερμανικών κεφαλαίων στη χώρα. Για να επιβεβαιώσει ότι τα σκουπίδια που θα μπορούσαν να γίνουν όφελος για την κοινωνία θα καταλήξουν σε  ένα ακόμη χαράτσι. Και έπεται συνέχεια. 

πηγή ΕΠΟΧΗ