Το άδοξο πολιτικό τέλος του Ευάγγελου Βενιζέλου

“Η παρόρμηση, τα λάθη, ο βοναπαρτισμός, ο ιδιότυπος ναρκισσισμός και ο αυταρχισμός  ”

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος γνωρίζει να χειρίζεται καλά την ελληνική γλώσσα. Όμως, δεν χειρίζεται το ίδιο καλά την πολιτική. Η καλή χρήση της γλώσσας τον ευνόησε την εποχή που ο μέσος όρος των ψηφοφόρων εξίσωνε ή συμψήφιζε την παντελή έλλειψη σαρδάμ στο λόγο με τις ικανότητες στην πολιτική. Με βάση αυτό και μόνο το κριτήριο, δεν ήταν λίγοι εκείνοι, οι οποίοι τον θεωρούσαν ικανότερο από τον Κώστα Σημίτη ή από τον Γιώργο Παπανδρέου. 

Το 2007, μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, έδειξε τη μεγάλη του αδυναμία. Ποια ήταν αυτή; Η παρόρμηση. Σαν έτοιμος από καιρό και εκπέμποντας έναν ιδιότυπο ναρκισσισμό, εμφανίστηκε στις τηλεοπτικές κάμερες στο χώρο του Ζαππείου δηλώνοντας «παρών», το βράδυ της μεγάλης ήττας. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος πόνταρε λανθασμένα στην καλή του διασύνδεση με τα λεγόμενο «θεσμικά» ΜΜΕ της χώρας, της οποίας δικλείδα ασφαλείας αποτελούσε η παλαιόθεν καλή σχέση του πεθερού του. Τότε τον Σεπτέμβριο του 2007, ο Βαγγέλης Βενιζέλος θεωρούσε ότι μπορούσε να ηγηθεί ενός ΠΑΣΟΚ ισχυρού, το οποίο αργά ή γρήγορα θα ερχόταν στην εξουσία.

Η αδυναμία της παρόρμησης κατέστη πολύ περισσότερο αντιληπτή, όταν λίγες ημέρες μετά τη δημόσια τοποθέτησή του στο Ζάππειο, φθάνοντας στην Χαριλάου Τρικούπη, δέχτηκε επίθεση με καφέ από τον γνωστό Ρέλλο. Φυσικά δεν τον αναγνώρισε. Αρχικά ζήτησε από τους άνδρες της ασφαλείας του να τον βοηθήσουν να σηκωθεί, αλλά η παρόρμηση τον κυρίευσε. Σε λίγα δευτερόλεπτα, με τον ιδιότυπο ναρκισσισμό που τον διακρίνει επέστρεψε και στήθηκε μπροστά στις κάμερες για να υπαινιχθεί ότι την επίθεση προκάλεσαν για να τον πλήξουν οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι ή εχθροί. Βέβαια, ένιωθε ακόμη ισχυρός. Ήδη η ναυαρχίδα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη ΤΟ ΒΗΜΑ «έπαιζε» τα ρέστα της με το πρωτοσέλιδο που έμεινε στην ιστορία: «Παραιτηθείτε κύριε πρόεδρε». Οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες είχαν προετοιμαστεί με πολύ μεγάλη προσοχή έδειχναν ότι θα κέρδιζε με άνεση και ο Γιάννης Πρετεντέρης, αδυνατώντας να αντιληφθεί ότι του έκανε ζημιά, έδινε τα δικά του βραδινά σόου στο κτήριο της λεωφόρου Μεσογείων. Έχασε, τότε, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, έχασαν και τα δομημένα συμφέροντα, διότι ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου, τότε, ούτε πολύ περισσότερο η πλατιά λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος στενοχωρήθηκε, αλλά δεν το έβαλε κάτω.

Τελικά το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές τον Οκτώβριο του 2009. Ο Θεσσαλονικιός πολιτικός, ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Τα μεσημέρια οι ιδιαιτέρες του, του πήγαιναν φιλετάκια γαλοπούλας στο γραφείο του μέσα στο Πεντάγωνο και εκείνος σχεδίαζε πως στο μέλλον θα επανέλθει σε μία, κάποια, κούρσα της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ. Το ήθελε πολύ, αλλά ίσως δεν το πίστευε τόσο. 

Η φιλοδοξία του τον οδήγησε σε νέα λάθη. Δεν υλοποίησε κάποια δημιουργική στρατηγική. Δεν παρουσίασε ποτέ ουσιαστική πολιτική πλατφόρμα. Με το που ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τη διακυβέρνηση της χώρας, σε μία δύσκολη εποχή με την κρίση χρέους να έρχεται σαν Αρμαγεδώνας επάνω στην Ελλάδα, ξεκίνησε το «πριόνισμα» της καρέκλας του τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Είχε ακόμη ισχυρές σχέσεις με ανθρώπους των media, με ισχυρούς εκδοτικούς ομίλους και με τηλεοπτικούς σταθμούς. Ήλεγχε αρκετούς από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ και τους αξιοποιούσε, όποτε χρειαζόταν. Αργότερα πίεσε τον Γιώργο Παπανδρέου και εξελίχθηκε στο κυβερνητικό σχήμα. Έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και βέβαια υπουργός Οικονομικών σε εκείνον τον ... ανασχηματισμό του καλοκαιριού του 2011. 

Επί των ημερών του ψηφίστηκε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και υπήρξε η συμφωνία της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 21ης Ιουλίου για τη μείωση του ελληνικού χρέους. Μετά δέχτηκε κριτική για τη διμερή συμφωνία με τη Φινλανδία, με την οποία της εξασφαλίζονταν εγγυήσεις για συμμετοχή της στο νέο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας. Τα βάρη ήταν μεγάλα. Όταν, αφού υπήρξε πολύ σκοτεινό παρασκήνιο ο Γιώργος Παπανδρέου, μετά από την παρουσία του στις Κάννες, παραιτήθηκε ο Ευάγγελος Βενιζέλος θεώρησε ότι πλέον άνοιξε ο δρόμος. 

Σε εκείνη τη χρονική συγκυρία, την περίοδο δηλαδή που παραιτήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος θεώρησε ότι κρατούσε το «παιχνίδι» στα χέρια του. Είχε υποτιμήσει νωρίτερα το γεγονός ότι στις Συνόδους Κορυφής, οι Ευρωπαίοι εταίροι, όταν γυρνούσε την πλάτη γελούσαν περιπαικτικά, αμφισβητώντας την επάρκειά του στα Οικονομικά. Ωστόσο υπερασπίστηκε τα μνημόνια, και ιδιαίτερα το δεύτερο, με πάθος.Ταυτόχρονα είχε ξεκινήσει για τα καλά η διαδοχολογία. Πολιτικοί φίλοι του Βαγγέλη Βενιζέλου, στις συγκλήσεις της κοινοβουλευτικής ομάδας, έβριζαν εν ψυχρώ τον Γιώργο Παπανδρέου, δημιουργώντας κλίμα. Από κοντά δημοσιογράφοι του χρεοκοπημένου συστήματος των Media. 

Ο ίδιος προσπαθούσε να ενεργοποιήσει όλους τους μηχανισμούς. Συνεργάτες και φίλοι του μοίραζαν πληροφορίες και παραπολιτικά, δεξιά και αριστερά πιέζοντας ασφυκτικά, ενώ εκείνος ετοίμαζε με προσοχή τα επόμενα βήματά του. Μέχρι και με τον Ανδρέα Λοβέρδο, εμφανίστηκαν παρέα κατεβάζοντας κοινή πλατφόρμα. Και όταν έφτασε η ώρα της διαδοχής, έδειξε, ο Βαγγέλης Βενιζέλος, να φοβάται. Δεν υπήρξε άλλος υποψήφιος και το ΠΑΣΟΚ έδειχνε να καταρρέει. Μάχη χωρίς αντίπαλο, αλλά τα γιαούρτια δεν τα γλίτωσε και πάλι. Εκείνος πίστευε ότι θα γυρίσει, πίστευε στην "καρδιά της δημοκρατικής παράταξης", στο "εφτάψυχο ΠΑΣΟΚ. Όμως η "Δημοκρατική Παράταξη" είχε μετακομίσει αλλού, στον ΣΥΡΙΖΑ. Πίστευε ότι το ΠΑΣΟΚ θα διατηρούσε έναν σημαντικό πυρήνα των δυνάμεών του. Λάθος εκτίμηση. Μετά η χώρα μπήκε στην τελική ευθεία για τις εκλογές.

Η κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ στην πλατεία Συντάγματος, πρόσβαλε την ιστορία του ΠΑΣΟΚ. «Τρεις κι ο κούκος». Εκείνος ίδρωνε και παρακαλούσε να τελειώσει η ομιλία του. Τραγωδία. Όσοι έβλεπαν από τους δέκτες της τηλεόρασής τους την ομιλία ψιθύριζαν «Σήκω Ανδρέα για να δεις». Ο Βενιζέλος ήταν εκεί. Η ψυχή του ΠΑΣΟΚ έλλειπε. Μόνο μηχανισμοί και κάποιοι … «μισθοφόροι» οπαδοί. Τίποτε άλλο. Στον δρόμο για τις εκλογές εξέπεμψε αυταρχισμό. 

Σε τηλεοπτική του εμφάνιση άρχισε να χτυπά δυνατά το χέρι, επειδή δέχτηκε μία ερώτηση. Το ΠΑΣΟΚ και τον Μάιο και τον Ιούνιο συρρικνώθηκε. Την επομένη των εκλογών βγήκε και δήλωσε «ξεκινάμε από το 13%, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974», προκαλώντας ειρωνικά χαμόγελα στους κόλπους της κοινοβουλευτικής του ομάδας. 

Συνεταιρίστηκε με τον Αντώνη Σαμαρά, στην σημερινή τρικομματική κυβέρνηση της συμφοράς και της καταστροφής, κάνοντας και τον τελευταίο Πασόκο, να του γυρίσει την πλάτη. Εφιάλτης «Ο Βαγγέλης Βενιζέλος συμμάχησε με τη δεξιά», έλεγαν οι παππούδες στα καφενεία. Τροποποίησε «τον ήλιο τον πράσινο», μίλησε σε εκφραστής του πολιτικού Κέντρου της μετεμφυλιακής Ελλάδας, της Ελλάδας του 1950, θέλησε να κάνει Restart. Όμως, έχασε και τα συστημικά του ερείσματα. 

Ο Γιάννης Πρετεντέρης, η Όλγα Τρέμη και ο Παύλος Τσίμας τον «χτύπησαν» αλύπητα – δεν το περίμενε – στην τελευταία του εμφάνιση στο άλλοτε φιλικό, προς τον ίδιο, Mega Channel. Είχε τη λίστα Λαγκάρντ και δεν της έδωσε σημασία. Σκιές και γκρίζες ζώνες. Στο (πρώην) ΠΑΣΟΚ λένε ότι πάσχει από το σύνδρομο του Βοναπαρτισμού. 

Τα έχει χάσει όλα. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει. Τον ίδιο τον καταπίνει η ίδια η ιστορία, όπως θα καταπιεί τον Αντώνη Σαμαρά και τον Φώτη Κουβέλη.

Η εκλογική επιρροή του ΠΑΣΟΚ υπολογίζεται στο 5,5%. Κάτω και από τη Χρυσή Αυγή «σύντροφε» Βαγγέλη; 
periodista