Μετά από χρόνια εδώ, έμαθα πως θάλασσα "δροσίζει" την καμένη από τον ήλιο γη το καλοκαίρι και οι άνθρωποι ζητούν να δροσιστούν στην σκιά μου,
το χειμώνα οι ίδιοι άνθρωποι κόβουν τα κλαριά μου για να τους ζεστάνω αυτή την φορά, δεν τους κατηγορώ νιώθω την ανάγκη τους.
Είχα την τύχη και την ατυχία να μείνω μόνο. Διδάχθηκα, ότι ένα δένδρο μόνο δεν μπορεί να κάνει το δάσος, απλά αφήνεται να το διαφεντέψουν οι άλλοι, σύμφωνα με τις δικές του ανάγκες.
Φωτο Σ. Μούτσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου