Σταμάτης Γκάβαλης: Τι πρέπει να αλλάξουμε και πως»

Με  την  επιτυχή  ολοκλήρωση  του PSI  το πολιτικό σύστημα  της Ευρώπης έβαλε  ένα  φρένο  στις  ανεξέλεγκτες  αγορές, οι  οποίες  τα τελευταία  χρόνια  προσπαθούν  να θεμελιώσουν  ένα  στρεβλό  καπιταλισμό  τύπου  καζίνο.

Οι αγορές  είχαν  φτάσει  στο  αποκορύφωμα  της  απληστίας  με  σκληρά  κερδοσκοπικά  χτυπήματα  εις  βάρος  των  κρατών  που  η συνέχειά  τους  θα  είχε  σαν  αποτέλεσμα  τη  λεηλασία  και  τη πλήρη  εξαθλίωση  των  πολιτών.

Με  τη στρατηγική  που  ακολουθήθηκε  από την Ε.Ε,  παρόλα  τα λάθη  και   τις  καθυστερήσεις  που  παρατηρήθηκαν  αρκετές  φορές,  η  χώρα  μας  απέφυγε  την  άτακτη  χρεοκοπία. Εξασφαλίσαμε  τα  ‘’ προς το  ζην ’’, δεν  αλλάξαμε  νόμισμα,  κρατήσαμε  σε  βασικό  επίπεδο  τη  κοινωνική  συνοχή  μας  και  πλέον  μας  δίνεται  η  δυνατότητα  να  ελπίζουμε  ότι  σταματάει  η  περιπέτεια  της  χώρας   και μπορούμε  να  αρχίσουμε  να  βλέπουμε  το  αύριο  με  αισιοδοξία.

Η  Ελλάδα  έχει  πολύ  μεγάλες  δυνατότητες. Το  μεγάλο  πρόβλημα  είναι  ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ.

Οι  οριζόντιες  περικοπές  σε  μισθούς  και  συντάξεις, η υποβάθμιση  του  κοινωνικού  κράτους  και  τα διάφορα, χωρίς  σχεδιασμό,   μέτρα  που  έχουν  παρθεί  μέχρι  τώρα  υπό  την  απειλή  της  πτώχευσης  και  της  χρεοκοπίας,  δεν  είναι  προϋποθέσεις  για  να  αλλάξει  το   σύστημα.

 Οι  απολογισμοί  και  οι  αντεγκλήσεις  για  το  (αμαρτωλό)  παρελθόν  και  οι θρήνοι  για  το  ζοφερό  μέλλον  προκαλούν  κοινωνική  εσωστρέφεια  και  σπρώχνουν  τους  πολίτες  στην  απελπισία  και  την  απαξίωση  του  πολιτικού  συστήματος. Αυτό  δημιουργεί  πρόσφορο  έδαφος  για  την  ανάπτυξη  ακραίων  πολιτικών  φαινομένων  με  στοιχεία  πατριδοκαπηλίας, άκρατου  λαϊκισμού, εθνικοσοσιαλισμού, ρατσισμού, ξενοφοβίας, εθνικής  απομόνωσης   και  απέχουν  από  τα  μέχρι  τώρα  αποδεκτά  πολιτικά  πρότυπα  της  κοινωνίας  μας.

Οφείλουμε  να  ξεκινήσουμε  άμεσα  πλέον  έναν  δημόσιο  διάλογο  γύρω  από  το  θέμα  <<ΤΙ  ΠΡΕΠΕΙ  ΝΑ  ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ  ΚΑΙ  ΠΩΣ>>, προκειμένου  να  οδηγήσουμε  τη χώρα  σε  μακροπρόθεσμη  βιώσιμη  πορεία  ανάπτυξης. Η  προσοχή  πρέπει  να  επικεντρωθεί  στις  αναγκαίες  διαρθρωτικές  μεταρρυθμίσεις  που είναι  απαραίτητες,  με  παράλληλες  πολιτικές  που  θα  ελαφρύνουν  τις  δυσκολίες  και  το  βάρος  των  ελλήνων  πολιτών.

Για  να  είναι  αποτελεσματική  αυτή  η  προσπάθεια  πρέπει  να  αναπτυχθούν  δομές  ‘’άμεσης  δημοκρατίας’’  ώστε  να  συμμετέχουν  όλοι   οι  πολίτες  και  παράλληλα  να  αρχίσουν  διεργασίες  για  αυτά  τα  θέματα  σε  κόμματα  και  φορείς.

Η  λύση  του  προβλήματος  της  χώρας  μας  απαιτεί  πολύ  περισσότερα  από  την  εξασφάλιση  της  πληρωμής  του  δημοσίου  χρέους.

 Από  ‘δω  και  μπρός  δε  μπορούμε  να  συνεχίσουμε  το  πρότυπο  ανάπτυξης  που  βασίζεται  στη  κατανάλωση,  τον  εύκολο  δανεισμό  και  τα  υπερτιμημένα  έργα  υποδομής. Ούτε  να  στηριχτούμε  στα  βραχυπρόθεσμα  αποτελέσματα  του  ΕΣΠΑ,  σε  κρατικά  σχήματα  επενδυτικών  κινήτρων,  σε  επιδοτούμενες  θέσεις  εργασίας  και  στη  χρήση  προσωρινών  διαθέσιμων  πόρων  που  δεν  δημιουργούν προϋποθέσεις   για  μακροχρόνιες  επενδύσεις  με  μακροχρόνια  οφέλη.

Κλείνοντας  θεωρώ  ότι  οι  βασικοί  άξονες  που  θα  καθορίσουν  ένα  καλύτερο  μέλλον  για  τη  χώρα  μας  και  όλους  εμάς  τους  πολίτες  είναι :

1.         Παραγωγικές  επενδύσεις  σε  βιοτεχνία, βιομηχανία, γεωργία,  τουρισμό,  ναυτιλία,  διαδίκτυο  και υπηρεσίες.

2.         Ανταγωνιστικό  και  απλοποιημένο  φορολογικό  περιβάλλον  με  κριτήρια  τις  γείτονες  χώρες. Όταν  στα  γειτονικά  κράτη  ο  φόρος  είναι  10% έως 20%  όχι  μόνο  δεν  προσελκύουμε  επενδύσεις  αλλά  θα  εγκαταλείψουν  τη  χώρα  μας  και  όλες  οι  εναπομείναντες  παραγωγικές  επιχειρήσεις.

3.         Συμμετοχή  της Ε.Ε  στα  εξοπλιστικά  μας  προγράμματα  και  στη  προστασία  των  συνόρων μας.

4.         Ανάπτυξη  της  έρευνας  και  σύνδεση  με  τη  παραγωγική  διαδικασία.

Αξιοποίηση  του  εξαιρετικού  επιστημονικού  προσωπικού  της  χώρας  και  ειδικά  των  νέων  επιστημόνων. Να  σταματήσει  η  μετανάστευση  ‘’εγκεφάλων’’  στο  εξωτερικό.

5.         Ισοσκελισμένοι  προϋπολογισμοί  με  μείωση  των  περιττών  δαπανών  του  δημοσίου. Καταξίωση  και αύξηση  της  παραγωγικότητας  των  δημοσίων  υπαλλήλων.

6.         Αναμόρφωση  της  δημόσιας  διοίκησης  με  στόχο  τη  καταπολέμηση  της  γραφειοκρατίας  και  των  εμποδίων  που  έχουν  δημιουργηθεί  στην  ανάπτυξη  του  ιδιωτικού  τομέα.

7.         Σοβαρά  κίνητρα  ανάπτυξης  του  ιδιωτικού  τομέα.

8.         Καταπολέμηση  της  φοροαποφυγής  των  μεγάλων  επιχειρήσεων  και  ειδικά  των  πολυεθνικών, με ειδικό  φόρο  επί  του  τζίρου.

Ας  ξεκινήσουμε  λοιπόν  σωστά  και  μεθοδικά  να  ξαναχτίσουμε  το  μέλλον  της  χώρας  μας  με  σκοπό  να  παραμείνουμε  μια  ελεύθερη  και  δημοκρατική  κοινωνία.