 |
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης εξέθεσε ανεπανόρθωτα την αντιπολίτευση με το…«παράλληλο τραπεζικό σύστημα». «Σάλος» έγραφαν οι γνωστοί ιστότοποι από την δήλωση Δραγασάκη. Η Νέα Δημοκρατία έκανε λόγο για δήλωση άγνοιας, καθώς τέτοιο σύστημα (παράλληλο τραπεζικό) δεν μπορεί να υπάρξει, λόγω του ότι είναι ξένο προς τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Και κάπου εκεί, λοιπόν, αργά το βράδυ του Σαββάτου, o αντιπρόεδρος της κυβέρνησης «φορτώνει» στο twitter του έναν πολύ ενδιαφέροντα σύνδεσμο με μια μελέτη του ινστιτούτου Bruegel που λέει ότι η Γερμανία έχει το μεγαλύτερο δίκτυο μη συστημικών τραπεζών ή "παράλληλο τραπεζικό σύστημα" πηγή altsantiri |
του Θανάση Μαυρίδη,
Ο πιο σύντομος δρόμος για την Κόλαση είναι εκείνος των εύκολων λύσεων και των καλών προθέσεων. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και οι καλές προθέσεις δεν είναι κριτήριο επιβίωσης στο μέτωπο του πολέμου. Εκείνο που σκοτώνει είναι η άγνοια. Κάπως έτσι πέσαμε να φάμε ζωντανό τον κ. Δραγασάκη για το παράλληλο τραπεζικό σύστημα.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι οι τέσσερις συστημικές τράπεζες βλάπτουν σοβαρά τον ανταγωνισμό. Οι τέσσερις αυτές τράπεζες μοιάζουν σαν να είναι το όριο που πίστευαν κάποτε οι άνθρωποι ότι υπήρχε στην άκρη του ωκεανού. Μας λένε, λοιπόν, ότι αν επιδιώξει κάποιος να πάει πιο πέρα θα πέσει στο κενό, επειδή η γη είναι επίπεδη και ότι από ένα σημείο και πέρα σταματάει η γη και η θάλασσα και ερχόμαστε αντιμέτωποι με το χάος της αβύσσου. Η αλήθεια, πάντως, είναι πολύ διαφορετική. Έπειτα από χρόνια σκοταδισμού αποδείχτηκε αυτό που οι άνθρωποι γνώριζαν και πριν τον μεσαίωνα, ότι η γη δεν είναι επίπεδη. Κατά τον ίδιο τρόπο θα αποδειχτεί μία ημέρα ότι η οικονομική ζωή του τόπου δεν μπορεί να ξεκινάει και να σταματάει στις τέσσερις συστημικές τράπεζες.
Οι τέσσερις τράπεζες έχουν συνθλίψει οποιαδήποτε έννοια ανταγωνισμού. Με την υπογραφή και την βούλα της “φιλελεύθερης Ευρώπης” δημιουργήθηκε στην Ελλάδα ένα ολιγοπωλιακό καθεστώς. Κι επειδή ακριβώς αυτό το ολιγοπώλιο βρίσκεται το ίδιο σε βαθιά κρίση, βυθίζει αντίστοιχα σε μία αυτοτροφοδοτούμενη ύφεση ολόκληρη την Οικονομία. Στην Ελλάδα η κρίση δεν ξεκίνησε από τις τράπεζες, αλλά ένα υγιές τραπεζικό σύστημα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να πάρει και πάλι μπροστά η Οικονομία.
Ότι υπάρχει θέμα ολιγοπωλίου είναι αυταπόδειχτο. Ότι αυτό αποτελεί στρέβλωση της αγοράς είναι επίσης φανερό. Ότι αυτό αποτελεί ταυτόχρονα και ευκαιρία για όποιον θέλει να εκμεταλλευτεί την αδυναμία των... συστημικών να κάνουν την δουλειά τους, αποδεικνύεται από τις προσπάθειες των Γερμανών να φέρουν στην Ελλάδα το δικό τους Ταμιευτήριο.
Η “πρόταση” του κ. Δραγασάκη για ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα σε σχέση με το υπάρχον των τεσσάρων συστημικών τραπεζών αντιμετωπίστηκε με χλευασμό. Ας είμαστε, όμως, πιο προσεχτικοί.
Ο πιο σύντομος δρόμος για την Κόλαση είναι εκείνος των εύκολων λύσεων και των καλών προθέσεων. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και οι καλές προθέσεις δεν είναι κριτήριο επιβίωσης στο μέτωπο του πολέμου. Εκείνο που σκοτώνει είναι η άγνοια. Κάπως έτσι πέσαμε να φάμε ζωντανό τον κ. Δραγασάκη για το παράλληλο τραπεζικό σύστημα.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι οι τέσσερις συστημικές τράπεζες βλάπτουν σοβαρά τον ανταγωνισμό. Οι τέσσερις αυτές τράπεζες μοιάζουν σαν να είναι το όριο που πίστευαν κάποτε οι άνθρωποι ότι υπήρχε στην άκρη του ωκεανού. Μας λένε, λοιπόν, ότι αν επιδιώξει κάποιος να πάει πιο πέρα θα πέσει στο κενό, επειδή η γη είναι επίπεδη και ότι από ένα σημείο και πέρα σταματάει η γη και η θάλασσα και ερχόμαστε αντιμέτωποι με το χάος της αβύσσου. Η αλήθεια, πάντως, είναι πολύ διαφορετική. Έπειτα από χρόνια σκοταδισμού αποδείχτηκε αυτό που οι άνθρωποι γνώριζαν και πριν τον μεσαίωνα, ότι η γη δεν είναι επίπεδη. Κατά τον ίδιο τρόπο θα αποδειχτεί μία ημέρα ότι η οικονομική ζωή του τόπου δεν μπορεί να ξεκινάει και να σταματάει στις τέσσερις συστημικές τράπεζες.
Οι τέσσερις τράπεζες έχουν συνθλίψει οποιαδήποτε έννοια ανταγωνισμού. Με την υπογραφή και την βούλα της “φιλελεύθερης Ευρώπης” δημιουργήθηκε στην Ελλάδα ένα ολιγοπωλιακό καθεστώς. Κι επειδή ακριβώς αυτό το ολιγοπώλιο βρίσκεται το ίδιο σε βαθιά κρίση, βυθίζει αντίστοιχα σε μία αυτοτροφοδοτούμενη ύφεση ολόκληρη την Οικονομία. Στην Ελλάδα η κρίση δεν ξεκίνησε από τις τράπεζες, αλλά ένα υγιές τραπεζικό σύστημα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να πάρει και πάλι μπροστά η Οικονομία.
Ότι υπάρχει θέμα ολιγοπωλίου είναι αυταπόδειχτο. Ότι αυτό αποτελεί στρέβλωση της αγοράς είναι επίσης φανερό. Ότι αυτό αποτελεί ταυτόχρονα και ευκαιρία για όποιον θέλει να εκμεταλλευτεί την αδυναμία των... συστημικών να κάνουν την δουλειά τους, αποδεικνύεται από τις προσπάθειες των Γερμανών να φέρουν στην Ελλάδα το δικό τους Ταμιευτήριο.
Η “πρόταση” του κ. Δραγασάκη για ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα σε σχέση με το υπάρχον των τεσσάρων συστημικών τραπεζών αντιμετωπίστηκε με χλευασμό. Ας είμαστε, όμως, πιο προσεχτικοί.
Αν την πρόταση αυτή την έκανε κάποιος από τους αλλοδαπούς συμβούλους που χρησιμοποίησε στο παρελθόν ο Γεώργιος Παπανδρέου, ίσως και να είχε θεωρηθεί μεγάλη σοφία. Αν εκφράζεται αμφιβολία για την ικανότητα της σημερινής κυβέρνησης να φέρει σε πέρας ένα τέτοιο έργο, αυτό είναι κάτι που μπορούμε πράγματι να το συζητήσουμε. Αλλά αυτό απέχει πολύ από το να θεωρούμε ότι δεν υπάρχουν λύσεις πέραν από εκείνες που μας παρουσιάζονται ως προφανείς.Δεν είναι η Ελλάδα το μόνο μέρος του πλανήτη που υπήρξε κρίση. Σε άλλα μέρη, όμως, οι άνθρωποι προσπάθησαν να δώσουν λύσεις. Καινοτόμησαν, τόλμησαν να κάνουν καινούργια πράγματα. Εδώ δεν τολμούμε να κάνουμε ούτε τα αυτονόητα.
Το τραπεζικό σύστημα είναι η καρδιά της λειτουργίας μιας Οικονομίας. Αν οι τράπεζες δεν μπορούν να λειτουργήσουν, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να τις ακολουθήσουμε στην Κόλαση. Στην ζωή δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αδιέξοδη είναι η σημερινή κατάσταση.
Αν κάποιος θεωρεί ότι όλα όσα λέμε είναι παράλογα, ας μας απαντήσει πως εξυπηρετείται ο ελεύθερος ανταγωνισμός με την υπάρχουσα κατάσταση στο τραπεζικό σύστημα. Κι αν του φαίνονται παράλογες οι προτάσεις για την δημιουργία άλλων τραπεζών, ας μας πει ποια είναι η εναλλακτική του πρόταση.
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι δεν εμπιστεύεται την σημερινή κυβέρνηση ότι θα δημιουργήσει κάτι που θα είναι πραγματικά αναπτυξιακό. Κι αυτό διότι η μέχρι σήμερα τακτική τους δεν πείθει ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για κάτι περισσότερο από την εξασφάλιση των κομματικών τους φίλων. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να τεθεί στο τραπέζι. Οτιδήποτε άλλο μοιάζει με τον καθηγητή που κατηγορούσε έναν μαθητή, επειδή ο τελευταίος κατασκεύασε ένα ρομπότ και απειλούσε, σύμφωνα με τον καθηγητή, το μελλοντικό δικαίωμα της εργασίας των συμμαθητών του.
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου