Γ. Σιαγιάννης: Αν η προσήλωση στη νομιμότητα είναι «χαφιεδισμός» τότε η τυχόν κάλυψη της παρανομίας και η προαγωγή της τι είναι ???

Η συνεχής διολίσθηση της ρητορικής αλλά και της πρακτικής του κ. Θωμά κάθε επόμενη φορά σε νέο ιστορικό χαμηλό ποιότητας, σοβαρότητας και υπευθυνότητας δεν έχει τέλος.

Η μετατροπή ενός χώρου πολιτισμένου διαλόγου και Τοπικής Δημοκρατίας

όπως οφείλει να είναι ο χώρος του Δημοτικού Συμβουλίου – με τη «συνδρομή» του ηθικού αυτουργού Προέδρου του – σε χώρο ρητορικού ευτελισμού, ύβρεων και δυσφημήσεων απέναντι σε Αιρετούς Κοινοτικών Θεσμικών  οργάνων, ίσως είναι μοναδική στη σύγχρονη παρουσία του θεσμού του Δημοτικού Συμβουλίου.

Ο επιθετικός προσδιορισμός του «χαφιέ» που αποδόθηκε σε εκλεγμένο Πρόεδρο Τοπικής Κοινότητας, συνεπέστατο Αυτοδιοικητικό στέλεχος, παρόντα σ’ όλα τα Δημοτικά Συμβούλια αλλά κυρίως εκλεγμένου που έχει επίγνωση των υποχρεώσεων απέναντι σ’ αυτούς που τον εξέλεξαν αλλά και των δικαιωμάτων του για την άσκηση του ρόλου του , είναι μια αλγεινή πράξη που δεν μπορεί να έχει σχέση με το δημόσιο αξίωμα ενός Δημάρχου.

Υποχρέωση απαρέγκλιτη κάθε Αυτοδιοικητικού στελέχους είναι να τηρεί τον όρκο του υπερασπιζόμενος το Σύνταγμα, τους Νόμους του Κράτους αλλά και τα συμφέροντα της κοινωνίας των πολιτών απέναντι σ’ οποιαδήποτε επιχειρούμενη κατάλυση τους σε τοπικό επίπεδο.

Η απόλυτα φυσιολογική και υποχρεωτική πρωτοβουλία του Προέδρου να υπερασπιστεί την προστασία του περιβάλλοντος και τη νομιμότητα για χωματοληψία (που όπως αποδείχθηκε τη συγκεκριμένη μέρα ήταν παράνομη και αυθαίρετη) εκλαμβάνεται πλέον σαν «χαφιεδισμός».

Αντί ο κ. Θωμάς να «συνετιστεί» συνεχίζει να μοιράζει απλόχερα ύβρεις και συκοφαντικές δυσφημίσεις.

Με βάση το δικό του πλέον «Δίκαιο» το οποίο είναι στον αντίποδα του «Δικαίου» που όλοι προσπαθούν συνεπώς να υπηρετούν.

Ο προσωπικός πολιτικός κατήφορος όμως του Δημάρχου δεν θα μας απασχολούσε τόσο αν δεν ήταν άρρηκτα δεμένος με τον πολιτικό κατήφορο στον οποίο οδηγεί πλέον με όρους μη αντιστρεπτούς το Δήμο του οποίου θέλει να «ηγείται».

Κάποιοι πίστευαν ότι οι «τσάμπα μαγκιές», και οι τσαμπουκάδες μπορούσαν να αποτελέσουν σε περιβάλλον «πολιτικής σύγχυσης» όπως το σημερινό, ένα επιπλέον θετικό πρόσημο.

Η έλλειψη όμως ουσιαστικού έργου, σοβαρής και συνετής διαχείρισης, η διαφανείσα ήδη πλήρης αποτυχία στην διαχείριση ενός Δήμου αυτού του επιπέδου, τα κατά καιρούς παραβατικά φαινόμενα και το γενικευμένο κλίμα εγκατάλειψης και έντονης κριτικής από όλα τα Δημοτικά Διαμερίσματα, οδηγούν πλέον στο τεκμήριο ότι τα παραπάνω χαρακτηριστικά είναι πλέον προϊόν ενός διάχυτου πολιτικού αδιεξόδου και πανικού.

Αυτό το πρόβλημα όμως της Δημοτικής Αρχής δεν μπορεί να ακυρωθεί ούτε με σπιλώσεις προσώπων, ούτε με ύβρεις, ούτε με συκοφαντικές δυσφημίσεις.

Αντίθετα αυτή η ανάρμοστη και αλγεινή πρακτική το παγιώνει όλο και περισσότερο.

Οδηγώντας την σε πλήρες τέλμα και αδιέξοδο.